4,49 €
In den 80ern und 90ern Jahren, habe ich für eine Schleswiger Apothekerzeitung plattdeutsche Geschichten geschrieben. Aus den ca. 140 Geschichten habe ich die 60 besten Geschichten ausgesucht und in diesem Buch zusammengestellt. Einige Geschichten sind mit Zeichnungen und Fotos bebildert. In meiner Kindheit bin ich auf dem Land mit der plattdeutschen Sprache aufgewachsen. Selbst als wir 1971 nach Schleswig umgezogen sich wurde im Elternhaus plattdeutsch gesprochen. Und so war es für mich nicht schwer, diese Sprache in meinen Geschichten zu übernehmen. Die meisten Geschichten habe ich selbst erlebt, einige sind auch frei erfunden. Ich wünsche Ihnen viel spaß beim Lesen der Geschichten.
Das E-Book können Sie in Legimi-Apps oder einer beliebigen App lesen, die das folgende Format unterstützen:
Seitenzahl: 86
Wat hier binnen steiht:
Geschichten ut Angeln
Angeln is nich gliek Angeln
Bodderfohrt mit Manschetten
Dat Telegramm
Fischen an de Slie
Wi fohren to Brarupmarkt
Geschichten ut Deekelsen
Besöök bi den Landdokter
Besöök ut Bölting
Bi den Krüderdokter
De Verkehrte Nootdeenst
Deekelsen is op keen Landkoort to finnen
Een Verwesseln
Heringsdaag in Deekelsen
Hinnerksens Auto quietscht
Rike bi den Landdokter
Schönes Wuchenenn
Schrittgeschwindigkeit
Wat mutt dat mutt
Twillinge bi den Landdokter
Geschichten to Schmunzeln un to högen
An de Tanksteed
Beren de nich lüchten
Bi den Tähndokter
Brüchen in´t Anbott
Bordeaux drinken in Paris
Dat Schapp is weg
De ole Kaat
De niege Duden
De ole Schäper
De Preester un sien Büx
De Söök na en Parkplatz
In Freesland warrt noch mit Muschelgeld betahlt
Mien Hund un ik
Söss Richtige
Ümmer Arger mit de Flegen
Verkehrsfunk
Wat is en Nokixel?
Familien Geschichten
De Büxenschieter
De ole School
De schöönste Stünn, in´n Sneewinter 1978/79
Drapen in de Sliehall
Hummelpietschen
Mit Fohrrad ünnerwegens
Op Pingsttour
Stapelloop
Geschichten ut Sleswig
An de Sliepromenaad
Dat Gottorper Slottgespenst
De ole Isenbahn
De Sliekieker
De verkehrte Polizist
De Wikingerwedderstatschoon
De Saag vun de Bruutsee
In Sleswig regreen wedder de Wikinger
Oldtimerrallye an de Slie
Punschvergnögn op de Möweninsel
Sleswiger Floh un Fischmarkt
Sleswiger Morgennevel
Wiehnachtsgeschichten
De richtige Dannenboom
De Wiehnachtsmann – Express
Leve gode Wiehnachtsmann…
Is denn al Wiehnachten?
Wiehnachtsmann mit lütte Fehlers
Stroomutfall
Angeln? Warrn Se sik fragen, is doch Fischen oder doch nich? Dat ok, aber Se köönt Angeln ok besöken. Wie schall dat denn gahn? Nu, Angeln is nich blots Fischen an de Slie, ne, so heet unse schöne Landschop.
Angeln liggt twüschen de Slie un de Flensborger Föör un geiht na Westen bit hen na den Heerweg twüschen Sleswig un Flensborg. In‘n Osten is Sluss an de Oostsee. In ole Tieden weer Angeln ganz däänsch un in‘n Noorden warrt hüüt noch veel Däänsch snackt. Vele Dörper hebbt noch däänsche Naams un hebbt an‘t Enn „by“ as Kiesby, Husby, Brodersby oder Klensby, wat soveel heet as Dörp. Angeln is de Övergang vun dat Düütsche in‘t Däänsche. Man versteiht beide Spraken. Dat Land is fruchtbor, Koorn un Röven wassen veel hier. Angeln is meist en flache Landschop, weer fröher mit veel Wald to sehn. Angeln is so groot as Berlin.
Kennedy hett mal seggt „Ik bün en Berliner“ Ik segg „Ik bün en Angeliter“. Ok bi uns toovt eenmal in‘t Johr dat Leven, denn is in Süderbrarup Brarupmarkt. Dat is um Jacobi, noch ehr de Oornt rinkümmt. Ok hebbt wi smucke Hüüs, mit Reetdack, un vele Möhlen dreihen sik bi veel Wind. In männich en See kann man ok angeln in Angeln. So is dat in Angeln.
Sünnavendmorgen wull ik mal wedder op Botterschipptour. Doch dat keem anners as ik dach. De Navers kregen dat gau mit, dat ik op‘t Schipp wull. Fiete weer de eerste, de dat spitz kreeg. „Segg mal, Heinz, ik heff höört, du wullst op dat Botterschipp, kannst mi nich en Buddel Rum mitbringen?“ „Wenn dat wieder nix is, geiht dat al kloor!“ weer mien Antwoort. Uli, de Dokter keem ok anscheten un fraag mi, ob ik em nich en Stang däänsche Glimstengel mitbringen kunn. Sie weren utgahn. Ik dach mi, nu geiht dat los. „Se Ehr Patschenten doon se dat Qualmen verbeden un sülven nich beter!“ Bi mien Naverin weer dat franzöössche Parfüm utgahn, se weer doch so scharp dor op, wat ik ehr nich en niege Parfüm mitbringen kunn.
Nu worr dat Tiet, dat dat losgahn schull. All weren se versorgt un wat weer mit mi? Mi harr ik glatt vergeten, ik maak doch nich blots för de annern en Botterschipptour. Denn mutt ik mien Spriet op‘t Schipp utdrinken un de Zigaretten wegqualmen, dorbi bün ik Nichsmöker. Dat weer ok allens nich dat Richtige. Vör mi stunn en junge Mann mit leddige Hannen. Ik fraag em ,ob he so fründlich weer un een ,twee Taschen för mi dörch den Toll bringt. Ik wull weten worum he nix köfft harr. Do kreeg ik nu Manschetten, he vertell mi, dat he bi den Toll arbeiden dee. „Se bruken keen Angst hebben, ik heff hüüt frie!“ so nehm he de Taschen mit. Ik weer fein rut un all werer se tofreden. Dat neegst Mal köönt de Lüüd ehren Kraam sülven besorgen, man spoort sik veel Manschetten.
De Angeliter Jung Krischan harr nich jüst veel op‘n Kasten. Aver sien Vadder Karl wull geern, dat de Jung nu endlich bald sien Föhrerschien maken dee, dormit he mit den Trecker ok op de Straten fohren kunn.
Krischan dee em den Gefallen un gung na Sleswig un fung an, den Föhrerschien to maken. Nun schull he de Fohrpröfung maken. Mit sien Vadder harr Krischan kort vörher allens besnackt, dat he en Telegramm schicken schull, wenn he de Pröfung bestahn hett. Na de Pröfung bekeem sien Vadder ok en Telegramm, dor stunn binnen:
„Dörch!“ un freu sik op sien Söhn Krischan. „Segg, na, hett de Jung dat doch tatsächlich schafft, den Föhrerschien to maken, nun kann he mit den Trecker op de Straten fohren!“.
Vadder leet allens torechtmaken för dat Ankamen vun sien Söhn. Krischan keem anscheten, as de Orgelpiepen stunnen se dor, um Krischan to gratoleren, as he dörch de Döör keem.
„Nu laat dat man na! Ik heff doch “Dörch!”, telegrafeert. För dat „gefallen“ harr ik keen Geld mehr!“ So en Schiet, Krischan is dörch de Pröfung fullen, nu müss he wedder mit sien Fohrrad fohren.
Hüüt wullen wi Angeln fohren an de Slie. De Angelutrüsten is komplett.
En Angel, Blinker un en poor Wörms, en Buddel Kööm dorv ok nich fehlen. En Platz harrn wi uns al utsöcht. Heinz smeet sien Angel mit Blinker in de Slie, an de tweete worr de Kööm koolt stellt.
Ik nehm mien Wörms an‘n Haken un smeet se ok rut. Nu töven, bet en Fisch anbieten dee. Bi Bodderbroot un hitten Tee vergung de Tiet, op eenmal fung de Poos an to wackeln. „Minsch Heinz kiek an, dien Poos wackelt, hest sehn?“ „ Ne, wo denn, ik seh nix!“. „Na dor, kiek mal hen“. Tatsächlich! „Pass op, de geiht glieks ünner!“. He trook un trook:
„Minsch, ik glööv, dor is en grote Heeek an, so swoor, as he sik trecken lött“. Doch wat weer dat, nix mit groten Heek, dat wer en ole Autoreifen.
De kunnst woll slecht in de Pann hauen, stinkt bestimmt na afbrennte Gummi. Wi hebbt keen Fisch fungen, aver dorför de Slie en beten reiner maakt. Dat ist doch wat för de Ümwelt, oder?
Noch ehr de Ernte kummt, süht man vele Lüüd na Süderbrarup fohren.
Jeder hett sik fein maakt, sien beste Schapptüüch antrocken, man hett sik hüüt wat vörnahmen. Denn in Angeln is Brarupmarkt. Düt Johr warrt groot Geboortstag fiert, de Brarupmarkt warrt 425 Johr oolt, dör mööt wi hen un mitfiern. Karussell un Scheetboden staht op den Marktplatz. An männicheen Speelbood mit Losen kannst ok wat winnen, wenn du Glück hest.
En Fohrt mit dat Riesenrad mutt ok sien, dormit du Översicht behöllst.
Vun baven kannst över de ganzen Marktplatz kieken un noch wiet över Süderbrarup henweg. Is man wedder ünnen un löppt över den Markplatz, rüükst du allerhand Feines un kriggst Appetit. Sühst de Lüüd an Leevkoken un Zuckerstang slicken. Wenn du Hunger op wat Noorddüütsches hest, gifft dat en Fischbrötchen un en Pils. Wenn di dat to hitt is kannst ok en Ies slicken. En Runn mit den Autoscooter fohren is ok ganz lustig, so ganz ahn Föhrerschien. An de Scheetbood wiest sik, wat man kann un scheet för sien Fru en Buddel Sekt vun de Wand. Nun gaht wi in‘t grote Telt, dor is düchtig wat los, hier warrt Musik vun Hand speelt. Hier warrt dat danzbeen bet to‘n Sluss swungen. Wenn dat vörbi is, gifft dat an’t Enn noch en Füerwark, denn is Brarupmarkt vörbi.
De Landdokter weer in‘t Feernsehn, nich blots he, ne, unse Heimat Angeln an de Slie ok. As ik mal dörch de Landschop fohrt bün, keem ik ok in Gut Lindauhof vörbi. Dor speelt sik dat Leven vun den Feernsehdokter af. De Lüüd vun‘n Film weren jüst dorbi, en Szeen to filmen. Un mit wat en Technik de Lüüd dor arbeiden, kannst di blots wunnern. Dat Ganze is nich so licht as ik mi dat vörstellen dee. Allens müss stimmen mit Licht un Roh. Mit de Roh hau dat nich ümmer so hen. An den Tuun weren vele Landdokter-Fans.
De Regisseur meen to de nieschierigen Lüüd, „Wenn Se mehr Landdokter-Folgen sehn wullen, denn schullen Se nu de Snuut holen“, dormit nich noog. De eerste Panne leet nich lang op sik töven. En Tornado floog över dat Filmset, later raas de Angeln-Express vun Kiel na Flensborg dörch de Gegend. „Cut“ see de Regisseur daalslaan, dat heet soveel as is nix worrn, „Allens weer gegen uns!“ meen he. Ok wenn dat suer weer för de Filmlüüd, nehmen se dat Ganze mit Humor. Nu endlich weer Roh un de Szeen weer in‘n Kasten, un wi sehn dat ahn Fehler in‘t Fernsehn.
Deekelsen un Bölting sünd Partnerstäder. Jedes Johr warrt dat groot fiert. Dütmal schull dat Fest in Deekelsen stattfinnen. An‘n Namiddag schull de Krabbenkutter „Paloma“ in den Haven vun Deekelsen fastmaken. Sowat harr dat hier nich geven, dat en Kutter vun de Noordsee an de Slie kümmt. För dat Fest worr en grote Telt an de Sliewiesen opstellt.
Asmussen, de Kröger, harr richtig veel to doon, um de Lüüd in Stimmung to bringen. De beiden Dörpssheriffs Heitmann un Schließer passen op, dat keen in de Slie rinfallen dee.