Hüt (Heute) E-Book

Friedrich Schnoor

• Herausgeber: BookRix
• Kategorie: Poesie und Drama
• Sprache: Deutsch

Veröffentlichungsjahr: 2017

Beschreibung

Friedrich Schnoor alias Fiete Lüttenhus

Plattdeutsche Gedichte zur Hochzeit und zu Hamburg, Kurzgeschichten

Neejohr

De Kirchhoff liggt in‘n stillen Droom,
Snee blänkert rings op Busch un Boom.
Dat Moondlicht küßt de bleeken Steen,
De Wind geiht as een Kinnerween`n.
usw

Viel mehr solcher Gedichte und Kurzgeschichten  

in: Beten Hoch un recht veel Platt för jeden wat! Aln`s Hamburger Platt un` beten Hoch. Mit einigen Übersetzungenbookrix.de/_ebook-friedrich-schnoor-aln-s-hamburger-platt-un-beten-hoch-mit-einigen-uebersetzungen/

Leseprobe

Friedrich Schnoor

Hüt (Heute)

Plattdeutsche Gedichte u.a. Hochzeitsgedicht , Kurzgeschichte

Für unseren Enkel SörenBookRix GmbH & Co. KG81371 München

Hüt!

Un koom ick hüt noch nich sowiet, Denn mokt mi dat keen Sorgen. Hüt heff ick noch keen Lust, wat Schiet, Ick mok de Arbeit morgen. Unwenn dat morgen noch nich is, Denn öbermorgen ganz gewiß. Mien Jung ,dat is jo nett von di, Schoon hüt man noch dien Knoken, So bliew man noch een Tietlang bi, Denn sall sick datt woll moken. Schoon hüt dien Knoken un dien’n Kopp, Wat Tied bit morgen hett,stütt op. Nee, nee,mien Söhn,-hüt angefot, Hüt is de Dag to’n Streben, All’,de op morgen sick verlot, Bringt dat to nicks in’n Leben. Stramm in’d Geschirr,dat is dat Slag, Nicks opgestütt,-hüt is de Dag! "Hamborger Hoben"

Hunger

 Dusend Schap sökt op un dal,

Kahl is allens, rottenkahl.

Luxuspeer staht vull in‘d Freten,

Harrn wi Schap doch ok een beten!

Doch de Schäperhund hölt Wach,

Hölt de dusend Schap in Schach.

Dusend Minschen schreet na Brot,

Rundümher is Öwerflot.

Un se meent von Rechtenswegen

Hört ehr ok wat von den‘n Segen.

Doch“ Gesetz un Recht“ höllt Wach,

Höllt de dusend stramm in Schach.

Fleesch genog un Brot soveel,

Un doch Hunger un Gequäl! -

Oh, wat is dat blot förn Leben

Ünner unsen blauen Heben!

Dusend Minschen schreet na Brot,

Tein, de leewt in Öwerflot!

Schap sünd Schap, se staht un blarrt,

Wenn se slecht behandelt ward.

Minschen awer, de söllt streben,

Dat se all‘ wat hebbt von‘n Leben.

Brot un Botter, Fleesch un Wien,

Sölt för jeden Minschen sien

Grang mit veer

Se seeten in`n Krog bi Brannwien un Beer‘

Hansjochen speel grod ‘n Grang mit Veer.

Opnmol geiht op de Stuwendöör,

Un rinn kummt Hansjochen sinn öllstes Göör.

„Och Vadder, och Vadder, kumm gau doch mol her

In`n Huus‘ is passeert een grot Mallöhr,

Uns‘ Mudder is fulln, von‘n Böhn keum se her,

Dor breuk de Ledder, nu ligg‘s op de Eer.“

„Nanu, na, goh man, ick koom naher.

Eers speel ick to En‘n mien‘ Grang mit Veer.“

De Jung geiht aww. —Hansjochen drinkt Beer,

Un wedder geiht op de Stuwendöör,

„Och Vadder, och Vadder, nu kumm doch snell her!

Uns‘ Mudder is dot, se leewt nich mehr!“

„Wat sall i c k denn dor, du dummes Göör?

Dat Leben inpußen kann ick ok nich ehr.

Nu lot endlich nu dat oll Gestöhr,

Un kumm mi hier nich wedder rinn in de Döör!

Heh, Kreuger! Giww mi noch gau ‘n Glas Beer!“

Un he baller op ‘n Disch de Knöwel sick möhr.

„All mien! All mien! Ji kriegt nu nicks mehr,

Je, Kinners,so speelt man ‘n Grang mit Veer!“

Een plattdütsches Hochtiedsleed,

För een „ideales Brutpoor“

Leeves junges Poor!

Twee Hadden hebbt in Leew sick funnen

För ehre ganze Lebensduur,

Een innig Band hett jug verbunnen

Hüt, vör` n Altor dörch heilgen Swuur;

Ji hebbt jug laawt, tru miteenanner

Vereent to d.regen Freid un Last ;

Wat treden deit an jug heranner,

to alle Tied, holt fast! holt fast!

Holt fast,holt fast an Leew un Globen,

Staht tru tosamen, Hand in Hand,

Denn kann keen Macht dat Glück jug roben

In jugen künftgen Ehestand,

Hett ok dat Leben siene Sorgen,

Laad sülbst dat Unglück sick to Gast,

in true Eendracht sünd ji borgen

To alle Tied, holt fast! holt fast!

Holt fast in Globen un Vertruen,

Keen Mißtruun sliek sick bi jug in!

Wer fast up Leew un Tru kann buen,

Hölt rein dat Hadd sick,froh den`n Sinn

Wo haddlich twee in Eendracht leben,

Vergitt sick licht, wat een nich paßt;

Den’n Wohrspruch holt int Hadd jug schreben

To alle Tied, holt fast! holt fast!

So gaht mit Gottvertruun entgegen

Wat jug de Lebenswegg mag bring`n

Uns Herrgott geew jug sienen Segen