Kartki z kalendarza E-Book

Stanisław Smoleński

• Herausgeber: Wydawnictwo Psychoskok
• Kategorie: Poesie und Drama
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2014

Beschreibung

„Kartki z kalendarza” Stanisława Smoleńskiego to zbiór wierszy powstałych w wyniku przemyśleń i obserwacji autora z kilku ostatnich lat. Znajdujemy w nich wielką różnorodność, od opisów przyrody, poprzez refleksje o życiu, szereg wierszy okazjonalnych, aforyzmów, do bardzo dowcipnych, pełnych swady wierszyków z przymrużeniem oka. W wielu z nich przejawia się miłość, nostalgia, a nawet akcenty polityki. Wiek i doświadczenie autora spotkały się z młodzieńczym optymizmem, stąd wiersze są lekkie, niewydumane, adresowane zarówno do młodych, jak i starszych odbiorców, a nawet dzieci. W końcowej bardzo osobistej części autor opisał swój ból i rozpacz związaną z utratą ukochanego syna. W zamyśle autora celem tych wierszy jest pokazanie codzienności życia, stąd skojarzenie, że każdy przeżyty dzień to wyrwana kartka z kalendarza. Dodatkową wartością jest wyciąganie wniosków z określonych zdarzeń i sytuacji. W bogactwie treści każdy znajdzie coś, co go rozbawi lub zmusi do refleksji czy zadumy. Życie zdaniem autora to różnorodność, przybierająca różne odcienie i barwy od różowych do czarnych, a problem polega na tym czy potrafimy się w nim odnaleźć.

Leseprobe

Stanisław Smoleński

"Kartki z kalendarza"

Copyright © by Stanisław Smoleński, 2015

Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok, sp. z o.o. 2015

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji

nie może być reprodukowana, powielana i udostępniana

w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.

Skład: Jacek Antoniewski

Projekt okładki: Wydawnictwo Psychoskok, sp. z o.o.

Ilustracje: © tonyjyothis; Martin Konz; Photocreo Bednarek -- Fotolia.com

ISBN: 978-83-7900-259-7

Wydawnictwo Psychoskok, sp. z o.o.

ul. Chopina 9, pok. 23, 62-510 Konin

tel. [phone], kom. 665 955 131

Wiersze liryczne

Wiosna

Jak nie kochać cię Wiosno?

Gdy przyroda do życia się budzi

W ciepłych promykach słońca i uśmiechach ludzi

Lubię te wczesne, pachnące poranki

Za oknem radosne ptaszków kwilenie

Pierwszych listeczków na wietrze drżenie

Tą niekończącą się opowieść lasu,

Którą wiatr szepcze w koronie sosny

Niosąc ze sobą powiew Pani Wiosny

Wiosenna zieleń jest tak czysta, jedyna

Uderza swoją świeżością niczym kielich wina

I tylko przydrożna brzoza wciąż biała

Czyżby się wiosny bała?

Posrebrzyła kwieciem sady, łąki w kwiaty ubrała

Śliwa w swej niewinności od kwiatów tak biała,

Że aż z zazdrości jabłoń spąsowiała

W palecie leśnej zieleni zawilec srebrem połyska

Kaczeńce nade wodą tworzą kwiatów kobierce

Zerwałem sasankę i trzymam ją w ręce

Jak cię Wiosno zatrzymać? Nie odchodź jeszcze!

Jesień

Jeszcze niedawno złotem lśniły zboża łany

Dziś znikło z kłosów słońce, grunt już zaorany

Zewsząd rozbrzmiewał gwar dzieci wesoły,

By z plaż i placów zabaw przenieść się do szkoły

Pożegnały łąki bociany, odleciały w kluczach żurawie

Już świerszcz nie śpiewa w wysuszonej trawie

Drzewa sposobią się do zimy, gubiąc kolorowe liście,

Wiewiórki zakopują w nich orzeszki i buczyny kiście

Jarzębina ubrała się strojnie w czerwone korale

I tylko las sosnowy nie zmienił się wcale

Sady oddały jesieni swego bogactwa owoce

Coraz krótsze stały się dni, coraz zimniejsze już noce

W taki czas nostalgia człowieka nachodzi żałosna

Tak nam szkoda lata, kiedyż znowu przyjdzie wiosna?

To, co było ciepłe, radosne, już się nam skończyło

I tylko tych lat niepotrzebnie znowu nam przybyło

Jesienny sztorm

To śpiące dotąd morze, łagodne, leniwe, uderzyło nagle z całą