Zwart eigendom E-Book

Laetitia Guivarché

• Herausgeber: neobooks
• Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
• Sprache: Deutsch
• Veröffentlichungsjahr: 2021

Seitenzahl: 95

Beschreibung

Mijn naam is Scarlett. Scarlett Bagwell. Ik ben een jonge vrouw, nu echter 32 jaar oud, en ik ben getrouwd met een zeer inschikkelijke, vriendelijke, zorgzame en succesvolle man. We wonen in Springfield, Alabama, een kleine stad met ongeveer 60.000 mensen. Maximilian ziet er al verdomd goed uit. Hij is een zuidelijke gentleman tot in de kern. Mooi, beleefd, charmant en attent. Maximiliaan is eigenlijk precies wat een vrouw zich moet voorstellen als haar droomman. Nou ja, bijna in ieder geval. Op één letterlijk klein en echt klein probleem na, zijn genitale uitrusting. Zijn penis ligt ver onder het gemiddelde voor blanke mannen en meet slechts 10 cm. Ik ben vrij kort en slank op 5'5". Toch heb ik zeer vrouwelijke rondingen. Ik draag een cupmaat 85 D. Ik draag mijn haar kort en meestal geverfd platina blond. Tot die nacht was ik eigenlijk heel blij met de begiftiging van mijn man en met ons seksleven. Ik wist gewoon niet beter. Iets meer dan een jaar geleden had ik een afspraakje met een vriendin Carrol voor een kunstopening in Old Town Springfield. Maar Carrol is een moeder van twee en heeft me weer eens op korte termijn laten zitten. Ik heb het haar niet kwalijk genomen, zo is het nu eenmaal als je kinderen hebt. Ik wilde nog steeds genieten van de geplande vrije avond. Ik liep dus alleen door de grote zaal van Montgomery-Square en keek zeer geïnteresseerd naar de schilderijen van de jonge kunstenaar. Er hingen echt mooie, groot formaat foto's uit de meest uiteenlopende gebieden van het leven op het scherm. Architectuur, landschappen en mensen. Niet in het minst, natuurlijk, erotiek. Ik slenterde door de hal tot ik bij een zeer arresterend schilderij kwam. Ik ben gestopt. Het was een schilderij dat een slanke blanke vrouw volledig naakt liet zien, omarmd door verschillende, sterke zwarte armen. Haar borsten en schaamstreek werden bijna volledig bedekt door haar handen. Er bleef slechts een klein begin over om de verbeelding van de toeschouwer te prikkelen. Het beeld was erg erotisch, erg spookachtig. Het sprak letterlijk rechtstreeks tot mij.

Leseprobe

Zwart eigendom

Het verhaal van een blanke vrouw

Alle rechten voorbehouden.

Ongeoorloofd gebruik, zoals kopiëren, distribueren, opslaan en verzenden, kan leiden tot civielrechtelijke of strafrechtelijke sancties.

Alle rechten voorbehouden aan de auteur.

Origineel copyright © 2021, door Laetitia Guivarché.

Afdruk

Laetitia Guivarché, postbus 42, 97634 Mellrichstadt, Duitsland

[email protected]

Voorwoord

Beste lezers

Bedankt voor het kopen van mijn boek.

Mijn naam is Laetitia Guivarché. Ik ben in 1988 geboren als zoon van een Franse vader en een Duitse moeder. Mijn gezicht siert deze omslag. Sinds mijn kindertijd schrijf ik allerlei verhalen. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik me aangetrokken voelde tot erotische literatuur. Tot nu toe heb ik ongeveer 400 erotische romans en korte verhalen in twaalf verschillende talen gepubliceerd.

Uw Laetitia

Zwarte eigendom - Het verhaal van een Witte Huisvrouw

Mijn naam is Scarlett. Scarlett Bagwell. Ik ben een jonge vrouw, nu echter 32 jaar oud, en ik ben getrouwd met een zeer inschikkelijke, vriendelijke, zorgzame en succesvolle man. We wonen in Springfield, Alabama, een kleine stad met ongeveer 60.000 mensen.

Maximilian ziet er al verdomd goed uit. Hij is een zuidelijke gentleman tot in de kern. Mooi, beleefd, charmant en attent. Maximiliaan is eigenlijk precies wat een vrouw zich moet voorstellen als haar droomman. Nou ja, bijna in ieder geval. Op één letterlijk klein en echt klein probleem na, zijn genitale uitrusting. Zijn penis ligt ver onder het gemiddelde voor blanke mannen en meet slechts 10 cm. Ik ben vrij kort en slank op 5'5". Toch heb ik zeer vrouwelijke rondingen. Ik draag een cupmaat 85 D. Ik draag mijn haar kort en meestal geverfd platina blond.

Tot die nacht was ik eigenlijk heel blij met de begiftiging van mijn man en met ons seksleven. Ik wist gewoon niet beter. Iets meer dan een jaar geleden had ik een afspraakje met een vriendin Carrol voor een kunstopening in Old Town Springfield. Maar Carrol is een moeder van twee en heeft me weer eens op korte termijn laten zitten. Ik heb het haar niet kwalijk genomen, zo is het nu eenmaal als je kinderen hebt.

Ik wilde nog steeds genieten van de geplande vrije avond. Ik liep dus alleen door de grote zaal van Montgomery-Square en keek zeer geïnteresseerd naar de schilderijen van de jonge kunstenaar. Er hingen echt mooie, groot formaat foto's uit de meest uiteenlopende gebieden van het leven op het scherm. Architectuur, landschappen en mensen. Niet in het minst, natuurlijk, erotiek. Ik slenterde door de hal tot ik bij een zeer arresterend schilderij kwam. Ik ben gestopt. Het was een schilderij dat een slanke blanke vrouw volledig naakt liet zien, omarmd door verschillende, sterke zwarte armen. Haar borsten en schaamstreek werden bijna volledig bedekt door haar handen. Er bleef slechts een klein begin over om de verbeelding van de toeschouwer te prikkelen. Het beeld was erg erotisch, erg spookachtig. Het sprak letterlijk rechtstreeks tot mij.

Daar stond ik nu, alsof ik besteld en niet opgehaald werd. Doordacht nippend aan mijn glas champagne, toen er ineens een man naast me stond en me met klem en heel ongegeneerd aankeek. Hij was zwart als ebbenhout en zag er goed uit. Hij was jong, ik denk 22 of 23 misschien. Zijn brede schouders, kort pluizig haar en een zeer winnende, brutale glimlach met glimmende witte tanden. Ondanks mijn te hoge hakken was hij veel, veel groter dan ik. Ik denk dat 6'4" is wat hij zal zijn geweest. Hij zag er erg gespierd uit. Zijn spierbundels vielen op door het chique, strakke topje dat hij droeg. Zijn beledigende en ongegeneerde blikken maakten me eerlijk gezegd een beetje nerveus en ik kon hem duidelijk voelen dat hij me volledig uitkleedde met zijn blikken.

Ik vraag me af wat er door zijn hoofd ging toen hij dat deed? Ik tikte een beetje onhandig op mijn hoge hakken en dronk van mijn slanke glas. Toen sprak hij me ineens aan, "Hé schatje, je hebt geweldige tieten". Om eerlijk te zijn heb ik geschokt en gesnoven en keek ik hem ongelovig aan. "Dank je wel", antwoordde ik hem met een iets warmere stem. En toen ik het toverwoord sprak, kon ik alleen maar denken dat ik eigenlijk iets anders wilde zeggen tegen deze onbeschofte hufter. Maar mijn woorden kregen een eigen leven.

Zonder het in het begin te merken, maakte ik automatisch een holle rug en strekte mijn borsten nog verder naar hem toe. Hij glimlachte weer met een brede mond naar me en vroeg me: "Zijn je borsten echt lief"? Ik keek hem met een flits in de ogen, vastbesloten om hem een gezouten antwoord voor het slabbetje te geven: "Natuurlijk zijn ze echt", antwoordde ik hem.

Wat me hier in heeft gebracht, vroeg ik me af. Opnieuw kwamen er andere woorden uit mijn mond dan die ik had voorbereid. Ik kon het niet helpen, op de een of andere manier maakte deze norspezige, grove manier van de jonge zwarte man me behoorlijk heet. Hij draaide mijn hoofd om, dat was me nu duidelijk.

Nu keek hij me kritisch aan en zei vol zelfvertrouwen: "Nou dan, laat het me maar eens zien witte mama"! Ik heb weer eens geknepen in het binnenste van de wereld. Ik stotterde onhandig: "Excuseer me? Wat, hier? Dat kun je niet doen!" En toen ik mijn weer eens misleidende woorden sprak, wist ik al onbewust dat ik de avond net een hele nieuwe wending had gegeven. Alleen de bestemming zou mij nog niet duidelijk worden. "Waarom niet schatje, wat is het probleem?", sprak de zwarte man, en hij bleef me met klem aankijken. Ik hapte en stamelde zachtmoedig, "Ja, maar dat kan niet, niet met al die mensen hier".

Maar hij lachte brutaal en greep me bij de arm. Nu trok hij me gewoon naar hem toe, zonder te wachten op een reactie van mij duwde hij me naar de uitgang. Ik wist niet eens wat er met me gebeurd was en heb op mijn veel te hoge hakken een beetje onhandig naast hem geprutst. Toen we aankwamen in de zwoele Alabama zomernachtlucht, leidde hij me naar zijn auto. Snel, hij opende de deur voor me. Alsof ik met de afstandsbediening in de passagierskant stapte en ging zitten. Hij stapte ook in en reed toen meteen weg. Het bloed in mijn aderen pulseerde als een gek. Ik voelde mijn hartslag onnodig razen. Waar was ik in verzeild geraakt? Zojuist stond ik voor een schilderij op deze vernissage en nu zat ik in de auto van een volslagen vreemde, een zwarte man. We hadden amper een paar meter gereden, hij draaide zich naar me toe en zei: "Nou dan laat je je tieten maar eens geil zien"!

Ik schudde nog meer over mijn hele lichaam en keek nog steeds ongelovig naar hem. En ik dacht bij mezelf: "Weet hij niet dat ik de dochter van het hoofd van de politie ben? En de vrouw van de opperrechter van Springfield?" De jonge zwarte man knipte gewoon met zijn vingers alsof ik een goedkope Hooters serveerster was en wees naar mijn borsten. Hij werd ongeduldig. "Wat is er nu aan de hand, trut? Probeer je er weer uit te komen? Op dat moment wist ik dat ik hopeloos overgeleverd was aan zijn genade. Mijn hoofd zei nee, het schreeuwde zelfs nee. Maar mijn moeder zei iets anders en de hormonen begonnen mijn hoofd te laten draaien. Met bibberende handen knoopte ik mijn blauwe blouse een beetje los en haalde ik mijn ruime borsten uit de nauwelijks halfschaalbare beha.

Tevreden keek hij me aan en glimlachte. Ik had mijn borsten niet eerder uit hun stoffen gevangenis bevrijd dan dat hij zijn rechterhand naar mij toe heeft gehaald. Hij kneedde en kneep mijn stuiterende boezem onderzoekend. Ik voelde de harde druk van zijn sterke, zwarte hand. Ik dacht aan de blanke vrouw op de foto en kon het niet helpen dat er een laag gekreun was.

De jonge zwarte man ging volledig onaangedaan verder alsof er niets was gebeurd, alsof er niets aan de hand was. Dan was het niet lang meer geleden dat hij voor een groot vervallen flatgebouw parkeerde. We waren in Woodside, een sociale achterstandswijk in het zuiden van de stad. Hij opende zijn deur en net toen ik op het punt stond mijn blouse netjes te repareren, miauwde hij naar me: "Lees die trut. Het ziet er goed uit zoals het is". Volkomen geïrriteerd keek ik naar hem en duizend gedachten flitsten door mijn hoofd.

Maar toen dacht ik dat ik niemand kende in deze, eerlijk gezegd behoorlijk verknoeide buurt en bleef precies zoals ik was en stapte uit de auto. Ik denk dat dat precies het soort buurten is waar de criminelen die mijn vader arresteert en de Maximiliaanse rechters vandaan komen. Ik volgde hem naar de ingang van het huis.

Mijn borsten stuiterden naakt uit mijn blauwe blouse en ik had het gevoel dat mijn borsten steeds krachtiger en groter werden. Alsof ze groeien van opwinding. Ik weet zeker dat het er totaal smerig uitzag, rondlopend op de open straat in deze slechte buurt. Zonder een woord te zeggen, ontgrendelde hij de voordeur en volgde ik hem de oude, krakende trap op. De gang stonk naar muf voedsel, naar oud vet en verbrande bonen. De lift is ook neergeschoten, dus we zijn naar boven gelopen. Ik ben niet echt gewend om trappen te beklimmen. Ik voelde wat zweet vormen op mijn voorhoofd. Van inspanning, van nervositeit, van angst? Waarschijnlijk een mengeling van al het bovenstaande.

Op de trap kwam een jong stel naar ons toe. Hij was ook zwart, behoorlijk knap en atletisch. Maar hij maakte een zekere, beschaafde indruk. Hij leek geen gangster te zijn, meer het nerd type. Zijn vriendin was jong, lang, blond, met vrij dikke borsten die nogal wild heen en weer bibberen voor haar kleine silhouet toen ze de trap op en af liep. Maar de vreemde jongeman staarde ongegeneerd naar mijn vermogen en begroette mijn zwarte metgezel op een manier die bij zijn status past. Hij gaf me een wetende glimlach en zei: "Yo man! Aan elke zwarte broer zijn witte merrie!"

Zoals ik later zou leren, kende mijn metgezel ook het kleine blondje. Ze had haar lange, welgevormde benen voor hem vele malen gespreid, wetende dat haar vriendje natuurlijk, zwarte broers graag hun witte merries delen, zoals ik later zou leren. Ik voelde een koude rilling over mijn rug lopen en schaamde me naar binnen toe behoorlijk voor wat ik hier deed.

Even later stonden we voor de deur van zijn appartement. Hij ontgrendelde het en ik volgde hem naar het vreemde appartement. Zodra we in de vervallen gang stonden, draaide hij me voor hem om en bekeek me met een indringende blik zowel van voren als van achteren, ik voelde me als een vee dat onderzocht werd. En in zekere zin was ik dat ook. Hij pakte mijn open neklijn met beide handen vast en met een luide, stevige ruk onttrok hij mij aan mijn blauwe blouse. Ik nam aan dat hij niet wist dat mijn blouse 200 dollar kostte. Ik ging er ook niet van uit dat hij er aan dacht om het te vervangen.