Opuścić wczoraj E-Book

Piotr Wołoszyk

• Herausgeber: Wydawnictwo Psychoskok
• Kategorie: Poesie und Drama
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2015

Beschreibung

„Opuścić wczoraj” Piotra Wołoszyka to wstrząsający obraz życia dziecka w patologicznej rodzinie i heroicznej próby ucieczki od "złego domu". Bohaterką powieści jest piękna i utalentowana artystycznie Katarzyna, która przez większość życia zmaga się z przeciwnościami losu. Dom, w którym dorasta jest piekłem stworzonym przez ojca alkoholika i matkę tyrankę. Dziewczyna obiecuje Bogu, że przestanie malować obrazy i pisać wiersze, byle ojciec przestał pić, a w domu zapanował spokój i miłość, których dorastająca dziewczyna tak bardzo potrzebuje. Jednak pewnej nocy pijany ojciec zakrada się do sypialni nieletniej córki i... Kasia w najpodlejszy sposób została poniżona przez najbliższe osoby w domu rodzinnym, który okazał się piekłem. Powieść jest obrazem zgniłej moralnie rodziny, w której jedyną wartość mają pozory i pieniądze. Nie ma w niej nawet szacunku do Boga, mimo że rodzice chodzą do kościoła. Książka jest z jednej strony studium odrażającej patologii, z drugiej daje nadzieję, że jeśli znajdzie się w sobie siły, by opuścić wczoraj, jest szansa na spotkanie szczęścia.

Leseprobe

Piotr Wołoszyk "Opuścić wczoraj"

Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o. 2015 Copyright © by Piotr Wołoszyk, 2015

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być reprodukowana, powielana i udostępniana w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.

Skład: Arkadiusz Woźniak Projekt okładki: Robert Rumak Zdjęcie na okładce: © nikilitov, vividflowstudio - Fotolia.com Korekta: Paweł Markowski

ISBN: 978-83-7900-320-4

Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o. ul. Chopina 9, pok. 23, 62-507 Konin

Piotr Wołoszyk

Opuścić

wczoraj

OD AUTORA

Na wstępie chciałbym wyjaśnić parę rzeczy. Opuścić wczoraj, to książka, która ukazuje jak bardzo można pogubić się w życiu. Często niezależnie od nas samych. Życie Katarzyny – bohaterki książki – zupełnie inaczej mogłoby wyglądać gdyby urodziła się w Poznaniu, a jeszcze inaczej w Madrycie, Bamako, Chicago, czy nawet w Pekinie. Kultura poszczególnych miejsc świata to jedno, a to, z jakimi rodzicami przyjdzie nam żyć, to zupełnie coś innego. Jednak ani na jedno, ani na drugie w chwili narodzin my sami nie mamy wpływu.

Kiedy jesteś ofiarą rodziców, nie masz ochoty już żyć, mimo że jeszcze dobrze nie weszłaś w życie, to już przestaje mieć ono sens. I nie ma wtedy znaczenia w jakiej części świata przyszło Ci istnieć. Ból jest wszędzie taki sam!

Jeżeli poddasz się i pogodzisz z losem, to tak jakbyś przestała żyć. Kiedy jednak wstaniesz i zaczniesz walczyć o swą godność, o swe człowieczeństwo - wygrasz nie tylko życie, ale i szczęście. I zaczniesz w pełni się nim delektować! Nie pozwól, by jedno wczorajsze wydarzenie zniszczyło całe Twoje życie.

Czy Katarzyna po traumie w rodzinnym domu pogodzi się z losem? Czy zacznie walczyć o swoje życie? Czy starczy jej sił? Na te wszystkie pytania znajdziesz odpowiedź na stronach opuścić wczoraj.

Opisane w książce historie są nieprawdziwe i nie mają barier czasowych. Mogą wydarzyć się w bliżej nieokreślonej przyszłości. Jeżeli istnieją osoby o takich samych nazwiskach i nawet mieszkają w tych samych miejscowościach co bohaterowie książki, to jest to tylko i wyłącznie dzieło przypadku.

Chociaż wydarzenia mają miejsce w Polsce, to pieniądz, jakim obracają bohaterowie jest euro, waluta, która pewnie kiedyś zacznie obowiązywać również w Polsce. W „Opuścić wczoraj” już dziś można się poczuć tak, jakby w Polsce obowiązywało euro.

Książkę dedykuję wszystkim kobietom skrzywdzonym przez mężczyzn. A szczególnie tym, które zostały zhańbione na skutek zachowań własnego ojca!

Piotr Wołoszyk

ROZDZIAŁ I Klepacze

To tu, wniewielkiej wsi Klepacze wwojewództwie Podlaskim, nieopodal Białegostoku, mieszka rodzina Goszczów. Wniewielkim domu blisko rzeki Horodnianki. Mirosław iTatiana to małżeństwo, które spodziewa się potomstwa. Mieszkają wspólnie zWeroniką, matką Tatiany, która od dwudziestu lat jest wdową. Kiedy zmarł jej mąż, Tatiana miała trzy latka, ajej siostra Lutosława cztery. Weronika sama musiała wychować dziewczynki, co łączyło się często zogromną biedą wrodzinie. Czasem pomagały jej dwie siostry, ale mimo wszystko zanim dziewczynki dorosły musiała sobie idzieciom wielu rzeczy odmówić.

Mirosław pracuje, jako kierowca wBiałymstoku. Wozi towar do sklepów wsieci „Społem”.

Dom, wktórym mieszkają liczy sto dwadzieścia metrów kwadratowych łącznie zgarażem izawsze jest zadbany, panuje wnim sterylny porządek, niemalże jak wszpitalu. Wszystko za sprawą Weroniki, która jest pedantką. Wejście znajduje się wcentralnym miejscu, po przekroczeniu drzwi wejściowych, ukazują się kolejne troje. Zlewej strony prowadzą do dużego salonu opowierzchni pięćdziesięciu metrów, zprawej zaś prowadzą do pokoju Mirosława iTatiany, ana wprost do kuchni. Po przekroczeniu kuchni znajdują się kolejne drzwi, prowadzące tym razem do pokoju Weroniki. Za salonem zaś znajduje się niewielka łazienka. Jest także strych, rozciągający się na całej powierzchni domu. Latem jest tu wyjątkowo pięknie, zimą natomiast, jak na każdej wsi, życie jest ciężkie. Drogi wielokrotnie nieodśnieżone, autobusy niekursujące według rozkładów, często wogóle niejeżdżące. Nawet kościół oddalony jest ojakieś trzy, może cztery kilometry, wmiejscowości Niewodnica Kościelna. Parafia pod wezwaniem Św. Antoniego Padewskiego jest dość spora jak na warunki wiejskie iliczy ponad trzy tysiące parafian. Obejmuje także wsie Baciuty, Barszczówkę, Czaplino, Koplany, Markowszczyznę, Mińce, Niecki, Niewodnicę Korycką, Tołcze, Trypucie, Turczyn, jak również Zalesiany.

W sobotę, dwudziestego ósmego grudnia, ogodzinie, dziewiętnastej trzydzieści osiem, kiedy to jeszcze mieszkańcy Klepacz na dobre nie zdążyli wstać od świątecznych, suto zastawionych stołów, Tatiana poczuła ogromny ból, który przeszył jej cały organizm. Wrzaski ikrzyki, które zaczęła wydawać, od razu usłyszał Mirosław. Zrywając się natychmiast zfotela pobiegł do pokoju, wktórym leży jego żona. Kiedy ujrzał ją całą mokrą od potu iłez, wijącą się zbólu, zamarł.