Wachters van de Sterren (STAR-DUST 26) E-Book

Jens F. Simon

• Herausgeber: epubli
• Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2024

Seitenzahl: 87

Beschreibung

Wanneer Sigurd een tijdzender vindt in de verlaten nederzetting van de Neensziss op Venus, wordt hij 200 jaar terug in de tijd gebracht. Tijdens zijn zoektocht naar zijn verleden ontmoet hij per ongeluk een jonge vrouw met het uiterlijk van Majenna. De jonge vrouw is op de vlucht voor de 'Wachters van de Sterren'. Sigurd/Marvin kan het verleden niet verlaten. Hij bevindt zich plotseling in een 25 jaar oud lichaam en in de gevangenschap van de buitenaardse wezens.

Leseprobe

STAR-DUST

In de ban van de nanites

Deel 26

Wachters van de Sterren

© 2024 Jens F. Simon

Illustratie: S. Verlag JG

Uitgever: S. Verlag JG, 35767 Breitscheid,

Alle rechten voorbehouden

Verdeling: epubli ein Service der

neopubli GmbH, Berlin

ISBN: 978-3-759879-10-3

Het werk, met inbegrip van de delen ervan, is auteursrechtelijk beschermd. Elke exploitatie zonder toestemming van de uitgever en de auteur is verboden en zal strafrechtelijk en civielrechtelijk worden vervolgd. Dit geldt met name voor elektronische of andere reproductie, vertaling, verspreiding en terbeschikkingstelling aan het publiek.

Neem je leven in eigen handen en wacht niet tot iemand anders het voor je doet. Geef je leven zin, ook al weet je op dit moment niet waar het naartoe gaat. Je eigen verleden is de beste gids. Maar als het in het donker ligt, dan kun je alleen hulpeloos op je geluk vertrouwen.

Inhoud 

Proloog

De tijdcapsule

Verleden tijden 2

De Grote Oorlog

Pijnlijke waarheid

Vreemdelingen

Ontsnappen in de toekomst

Fout voorgeprogrammeerd

Proloog

‘Wachters van de Sterren' was de naam van de opperste autocratie van de Neensziss.

Ik staarde peinzend neer op de 'Stad van Duizend Sterren' door de muurgrote ramen en probeerde mijn gedachten te ordenen.

Vreemd genoeg had ik er helemaal geen moeite mee me toe te vertrouwen aan een buitenaardse technologie die me door de tijd zou sturen. Ik werd alleen overmand door twijfel over mijn eigen vorige leven.

Wat was er gebeurd voordat ik weer bij bewustzijn kwam in de woestijn?

Ik staarde peinzend naar de sterk vergeelde foto in mijn hand, die van lang geleden was en waarop ik daadwerkelijk stond afgebeeld. Ik miste de herinnering aan mijn vroegere leven.

Zelfs de foto kon mijn geheugen niet herstellen.

Wat voor verschrikkelijks was er gebeurd waardoor ik mijn geheugen verloor? Zou ik het aandurven om het verleden voor mij persoonlijk te doen herleven?

Voor mijn vriend Takaarrath was er een duidelijk antwoord. Ik moest teruggaan in de tijd en het zelf uitzoeken.

Ik voelde onmiddellijk een onbehaaglijk gevoel in mijn maagstreek.

Was het een soort voorgevoel of slechts het eten waaraan ik me met grote eetlust had overgegeven?

"Zoals ik al vaker heb gezegd, kun je daar alleen achter komen door je vorige leven onder ogen te zien!"

Ik kromp ineen toen ik abrupt Takaarrath's gedachten in mijn hoofd hoorde. Hij had weer mentaal zitten snuffelen omdat ik weer eens vergeten was mijn eigen gedachten te blokkeren.

Maar dat kon me niet meer schelen, zoals aan het begin van onze ontmoeting. Toen haatte ik het echt dat een derde een kijkje in mijn hoofd kreeg.

"Marvin, je hoeft jezelf maar één simpele vraag te stellen, waarom zocht je eigenlijk het 'pad naar de nieuwe werelden'? En ook, hoe kende je die term eigenlijk? Je zoektocht is een logische constructie van je verdwenen verleden. Je onderbewustzijn wil een evenwicht creëren om je psychologische stabiliteit te waarborgen. Dus ga waar je echte thuis is, namelijk in het verleden. Tenminste, dat is wat deze foto die je in je hand houdt duidelijk zegt."

Ik had me naar hem toegedraaid en zijn woorden, nu hardop uitgesproken, weerklonken onverwacht luid door mijn hoofd.

"Ik denk dat je weer gelijk hebt. Maar waarom kom je niet met mij mee? Dan kun je tenminste contact opnemen met je verloren mensen. Ongeveer 250 jaar geleden verschenen ze hier in dit zonnestelsel, dat is toch wat de centrale zekerheidsautocratie van GLEESITT, de 'Stad van de Duizend Sterren', je verteld heeft?"

"Zo eenvoudig is het niet, want de fractaal-temporele tijdscapsule was slechts ontworpen om de tijd van één persoon over te dragen, zoals je weet. TALAH, de bewaker van de Sterrenwandeling, heeft het in detail beschreven, nietwaar?"

"Maar dat is geen belemmering. Dan wacht je tot ik de tijdsprong heb voltooid en volg je me. We hoeven niet allebei tegelijk door de tijd te reizen!"

Ik was wanhopig om Takaarrath te overtuigen om met me mee te gaan.

Ik kon me goed voorstellen dat de tijd na de aankomst van de Neensziss en voor de onrust van een post-apocalyptische wereld niet bepaald een rustige en vredige periode was geweest.

Hier konden we met zijn tweeën veel effectiever optreden, vooral omdat bij Takaarrath het voordeel bestond dat hij als lid van de Neensziss waarschijnlijk meer mogelijkheden had dan ik.

"Nee, zo zie ik het niet. Integendeel, mijn status zal eerder negatieve gevolgen hebben als de 'Wachters van de Sterren' erachter komen dat er een tijdsprong heeft plaatsgevonden. Ze zouden mij als Neensziss onmiddellijk arresteren of zelfs liquideren. Voor zover ik me meen te herinneren, staat het springen door de tijd in de ban van deze Wachterskaste. Jij, als inheemse planetariër, bent onverdacht. Niemand zal je aanvankelijk als tijdreiziger zien."

Ik keek Takaarrath ongelovig aan.

"Heb je nog meer informatie die ik niet weet?"

Ik dacht dat hij me alles had verteld wat hij wist over de Neensziss.

"Dat is het juist. Ik krijg alleen fragmenten van nieuwe informatie uit mijn onderbewustzijn, als dat al zo is. Maar laten we daar niet op ingaan. Het enige dat telt is dat je niet opvalt als mens onder de mensen. Dat is de enige kans die ik zie om meer te weten te komen over je verleden en dus over je leven tot nu toe. Anonimiteit is je grootste voordeel."

"Dat is makkelijk gezegd. Zoals ik het zie, kom ik in een bloedige tijd terecht. Muhlork en zijn wrede heerschappij is in vergelijking een recreatieve oase. Het einde van de wereld, dat achter ons ligt, gebeurt op dat moment en ik zit er middenin. Ik weet niet of ik dat echt wil!"

Ik dacht plotseling aan Majenna. Was zij ook niet zonder verleden?

Ze had er nooit met mij over gesproken, maar Sgrull had eens tegen me gezegd dat ze zich zelf, net als ik, geen verleden kon herinneren.

Ik had Majenna maar kort ontmoet, maar op de een of andere manier miste ik haar. Nu pas besefte ik dat we een sterke affiniteit met elkaar hadden gevoeld. Het was een soort vertrouwdheid die ik helemaal niet had gedacht te kennen.

Ik begreep het niet, maar toch miste ik haar.

Voordat ik me nog verder in een beginnende emotionele chaos kon storten, schokte de slungelige opmerking van Takaarrath me terug in het hier en nu: "Gevoelens zijn niet goed. Ze vertroebelen alleen de waarneming van het essentiële!"

Ik veranderde van onderwerp. "Wat ga je doen in mijn afwezigheid?"

Ik ging zitten, of liever gezegd, ik ging liggen in een van de banken die overal stonden en probeerde mijn innerlijke spanning wat te verlichten. Takaarrath deed een paar stappen naar de raamwand en zijn blik dwaalde over de stad, net als ik een paar minuten geleden had gedaan.

"Ik probeer meer te weten te komen over mijn verleden en ik denk dat GLEESITT me daarbij kan helpen. Ook ga ik eens kijken naar de geheime GENXpl zaak. Ik denk dat dat ook in jouw belang is!"

Geclassificeerd GENXpl, herinnerde ik me weer. Mijn genenpool was geclassificeerd.

Dat had vast iets te maken met het feit dat een bepaald percentage van mijn genen Neensziss erfelijke eigenschappen had.

"Ik was die eigenaardigheid helemaal vergeten. Misschien kan ik er eerder licht op werpen dan jij. Er moet in het verleden iets gebeurd zijn waardoor mijn genen zich vermengden met buitenaardse genetische trekken. Ik denk dat ik geen andere keuze heb dan contact op te nemen met uw volk. Kun je me daar niet wat meer advies over geven? Wat is de beste manier om te werk te gaan? Zijn er bepaalde regels die ik moet volgen? Takaarrath, zeg nu al iets en laat niet één voor één alle wormen uit je neus trekken!"

"Dat is niet zo gemakkelijk te zeggen. Uw gedrag heeft mogelijk gevolgen voor de toekomst; misschien was u zelfs de aanleiding dat mijn volk nu niet meer in dit zonnestelsel aanwezig is. Ik denk dat hoe minder bevooroordeeld u bent, hoe meer succes u zult hebben."

Succes in wat? Ik wil eigenlijk gewoon mijn eigen vorige leven terugkrijgen, hoe vreemd dat ook klinkt."

"Dat kan ik goed begrijpen, het overkomt mij tenslotte op een soortgelijke manier. Maar het zal niet gemakkelijk zijn de juiste weg te vinden in de verwarring van de dreigende apocalyps. Ik ben bang dat ik weinig kan doen om je er beter op voor te bereiden. Er is echter één ding dat het misschien gemakkelijker maakt om het dreigende onheil van jullie af te wenden."

Takaarrath stond al die tijd met zijn rug naar me toe. Nu draaide hij zich om. Hij hield plotseling een kleine gouden bol in zijn hand.

Het was niet groter dan een van de typische bessenvruchten die ik vaak bij Majenna had gegeten.

Het was ongeveer een centimeter in diameter en het was letterlijk verloren gegaan tussen Takaarrath's geklauwde vingers. Hij stak zijn hand naar me uit terwijl hij langzaam naar me toe liep.

"Wat is er?"

Nieuwsgierig stond ik op van de bank.

"Het is een vergunning!"

Dat was alles wat hij eerst zei. Ik denk dat hij dacht dat ik wel zou weten wat dit was.

"De bol heeft de afdruk van een Grootmeester van de peul en is persoonlijk aan mij toegewezen. Ik heb hem telepathisch geconditioneerd. Het zal dienen als bewijs dat je handelt in de geest en verantwoordelijkheid van ons volk. Geen enkele Neensziss zal hieraan twijfelen."

Ik keek gefascineerd naar de kleine, goudgloeiende bol die stil en bescheiden in zijn handpalm lag.

"Wat bedoel je met 'geconditioneerd'?"

"Strek je hand uit, palm naar boven, en je zult het zien."

Ik keek hem even nadenkend aan, maar vertrouwde op zijn integriteit.

De kleine bol steeg abrupt op en zweefde, zonder duidelijke hulp van Takaarrath, naar mijn handpalm, waar hij zich vestigde, zoals eerder bij hem. Ik voelde absoluut geen aanraking, en dat was vreemd genoeg. "De Permit kan niet worden aangevallen of gecontroleerd door iemand anders dan de drager. Het is ook onzichtbaar voor niet-Neensziss en daarom onaantastbaar."

Ik nam mijn ogen niet af van de bol in mijn handpalm.

"Waar is het van gemaakt?"

"Van sterrenstof, wat anders!"

Ik keek op. Sterrenstof was hoe de Neensziss de uiterst complexe nanieten en nanobots noemden die dienden als de basisbouwstenen van hun hele infrastructuur, inclusief hun ruimteschepen. Zoveel had ik al duidelijk begrepen.

"Je kunt ze zien en je kunt ze grijpen, dat zou voor elk lid van mijn volk een duidelijk en onvervalsbaar teken moeten zijn dat je in het belang van de Neensziss werkt. Meer is niet nodig."

Zijn oogballen begonnen abrupt te vergroten en iets meer uit te puilen dan in hun normale toestand. Geschrokken volgde ik zijn blik.

De gouden bol in mijn handpalm begon spontaan te veranderen.

"Dit kan niet. Alleen ik bezit de status van grootmeester," hoorde ik zijn gedachten, waarna de bol letterlijk explodeerde in duizenden goud uitstralende splinters.

Deze begonnen te wervelen en omhulden mijn lichaam als een tyfoon.

"Ik wil dat je je concentreert. Neem contact op met SITT en kalmeer ze!"

Takaarrath's op mij gerichte gedachten irriteerden me maar kort, toen begreep ik het.

De vergunning had de juiste naam SITT. Ik concentreerde me op de bolvorm en straalde telepathisch een wens uit dat de fragmenten zich zouden herenigen. In een fractie van een seconde lag de gouden bol weer in mijn hand, alsof er helemaal niets gebeurd was.