Beisha, Vermoord! E-Book

Matthias Matting

• Herausgeber: Matthias Matting
• Kategorie: Krimi
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2016

Beschreibung

Beisha, Vermoord!

Leseprobe

BEISHA, VERMOORD

Matthias Matting

Vertaler Marinus Henricus Kruissen

“BEISHA, VERMOORD!”

Auteur Matthias Matting

Copyright © 2015 Matthias Matting

Alle rechten voorbehouden

Gedistribueerd door Babelcube, Inc.

www.babelcube.com

Vertaler Marinus Henricus Kruissen

Omslagontwerp © 2015 Hristo Argirov

“Babelcube Books” en “Babelcube” zijn handelsmerken van Babelcube Inc.

HOOFDSTUK EEN

Hij wist dat ze het spel kende. Daarom was ze niet verbaasd toen hij haar de boeien omdeed. Hij gebruikte de zijden doeken die hij meegebracht had. Voorzichtig omvatte hij haar linker pols. Hoe dun was die. Hij zag het ongeveer vijf centimeter lange litteken op de onderarm en trok dat na met zijn wijsvinger.

De glanzende, witte zijde paste heel goed bij haar donkere huid. Op de stoffenmarkt had hij er lang naar moeten zoeken. Het materiaal moest absoluut zonder fouten zijn, dat was hij wel aan haar verplicht. De handelaar was geschrokken toen hij zonder blikken of blozen de eerste, veel te hoge prijs had aangenomen. Misschien had zijn blik hem verraden. Hij was er zich van bewust dat het hem niet altijd lukte zijn masker op te houden. Hij had zijn gezicht twee minuten lang in de spiegel van de badkamer bekeken. Maar ook al ging zijn hart sneller kloppen, zij zou dat wijten aan de opwinding voor de sex.

Hij trok de knoop aan, voorzichtig om haar geen pijn te doen, daar was hij nog niet klaar voor. de stof wond zich losjes om haar donkere huid. Maar het zou haar arm niet vrijlaten. Als ze er aan trok zou de knoop strakker moeten worden. Het ijzeren geraamte van het bed was zeker sterk genoeg om tegen haar kracht stand te houden.

De rechter arm. Ze hield de ogen gesloten. Hij wist niet of ze de situatie innerlijk aanhoorde of dat ze alleen maar moe was en zich verveelde. In hun vermogen om niet hun binnenste te laten zien leken ze erg op elkaar. Zelf het kreunen had echt geklonken toen zijn penis haar penetreerde. Hij had van te voren een blauw pilletje ingenomen, alleen maar voor de zekerheid, zodat zijn erectie hem niet zou falen bij hetgeen hij zich had voorgenomen. De ontmoeting zou hem 150 Yuan kosten. Het sprak vanzelf dat hij deze uitgave optimaal zou benutten.

Voor de benen had hij twee langere doeken nodig. De vrouw was dan wel groot voor een Aziatische, maar het bed had westerse maten, het bood genoeg ruimte voor elk soort spel. Haar onderbenen waren net zo slank als haar armen. Toen hij haar in de missionaris houding had geduwd, had ze haar benen achter zijn rug om gesloten zodat hij haar enorme kracht voelde. Ze had zijn bewegingen gestuurd alsof hij een levensgrote pop was. Eigenlijk had hij zijn lid voor het orgasme er uit willen trekken om het sperma over de zachte huid van haar buik te verdelen. Maar het ritme dat zij met haar benen aangaf was zo sterk dat hij alles in haar had gepompt. Voor een ogenblik had hem zelfs de angst overvallen dat het condoom zou scheuren.

Hij trok haar benen uit elkaar en bewonderde haar schaamhaar. Pas toen hij haar tweede been vast bond kwamen de schaamlippen uit het dichte, zwarte woud te voorschijn. Ze glansden, van het glijmiddel dat ze voor het binnendringen routinematig had aangebracht, nam hij aan.

Hij bewonderde zijn werk. De vrouw lag rustig voor hem. Haar borst ging regelmatig op en weer neer. Op de buik waren een paar zwangerschaps-strepen te zien. Ze had hem op haar I-Phone een foto van haar kleine dochter laten zien die hier ver vandaan woonde. De vrouw hield nog steeds de ogen gesloten, maar het leek er niet op alsof ze sliep. Hij moest even gaan zitten. De opwinding benam hem de adem.

Hij deed een greep in zijn kleine rugzak en het geluid zorgde ervoor dat ze de ogen opende. Hij wist wat ze dacht. Hij had uit de chaos die leek op die in een dames handtas, al eerder een condoom opgevist. Ze moest wel aannemen dat hij nu bij haar zou binnendringen. Hij wist dat er mannen waren die daar geil van werden, met een hulpeloze, vastgebonden vrouw te slapen, maar hij hoorde niet bij dat soort mannen.

Hij keek naar zijn eigen onderlichaam. Zijn penis wees klein en slap naar de vloer. Net op dat moment kwam er een kleine taaie druppel los, die gevangen werd in de haren op zijn onderbeen. Hij dacht erover om zijn lid nog een laatste keer in haar mond te steken. Hij zou haar tong nooit meer kunnen voelen. Maar hij besloot het niet te doen. Met zijn erectie was het gebeurd voor vandaag, het bloed was hem naar het hoofd gestegen. Zou ze zich verbazen over zijn rode gezicht?

De rugzak gaf haar geheim prijs. Hij voelde het metaal tussen de toppen van zijn vingers. Het roestvrije staal was glad, maar niet koud zoals dat bij het cliché hoorde. Hij wreef met zijn duim over de snede, nog steeds met zijn hand in de rugzak. Was nu het juiste moment? Hij wist het niet. De laatste paar dagen had hij zich dit moment vaak uitgebeeld. Hij had zich voorgesteld dat er op het juiste tijdstip een absolute duidelijkheid over hem zou komen.

Dat gevoel bleef weg maar hij was niet teleurgesteld,er was een alternatief. Hij slikte en opende daarmee de weg voor de woede die vanuit de maag, waar hij die zo goed had verborgen, naar boven kwam. Hij was weer de kleine jongen die, door de wereld verraden, moest vernietigen wat hem omgaf. Hij draaide zich om zodat hij de vrouw niet in het gezicht hoefde te kijken. Ze was slecht, door en door bedorven, dat wist hij. Maar het ging niet om haar, het ging om die woedende jongen die zich wreekte aan zijn lot en het verraad bestrafte.

Hij zette het mes in haar navel. Het was helemaal niet zo makkelijk de zachte huid te doorboren. Die krachtsinspanning had hij onderschat. In zijn verbeelding had hij het mes licht door het vlees getrokken, als door een berg boter, maar in werkelijkheid moest hij zich inspannen alsof hij een oud, hard geworden brood aan het snijden was. Hij concentreerde zich zo op zijn werk dat hij haar schreeuwen niet hoorde. Zonder de woede die zijn spieren kracht gaf zou hij haar waarschijnlijk hebben losgelaten op het moment dat het warme, rode bloed met stoten uit de lange wond naar buiten begon te dringen.

HOOFDSTUK TWEE

Bij aankomst had ze direct gemerkt dat er iets niet klopte. Vanuit het vliegtuig had ze haar eerste SMS al aan Thanh gestuurd. Dat hoorde bij het gezamenlijke ritueel, nadat ze al een week lang niets van elkaar gehoord hadden. Ook al had de goedkope vlucht uit Ho Chi Minh City de gewone vertraging opgelopen bij de landing: Thanh gaf altijd onmiddellijk antwoord. In de afgelopen twee jaar dat ze allebei in Shanghai gewerkt hadden, was het nooit anders geweest. Waar haar vriendin zich ook ophield, waar ze ook mee bezig was, ze zou antwoord geven. Een keer, zo had Thanh haar verteld, was haar klant erg verbaasd geweest toen ze het mobieltje greep en de begroeting begon in te tikken, terwijl ze wild op zijn onderlijf aan het rijden was. Ze had de man daarna niet meer om het gebruikelijke geld voor een taxi durven vragen. Sindsdien had Thanh steeds vrij genomen voor de tijd dat Dao vermoedelijk zou gaan arriveren.

Ze haastte zich om nog voor het merendeel van de passagiers bij de paspoortcontrole te komen, ze rende bijna. Ze had geen bagage ingecheckt want ze reisde altijd met een zware koffer vol geschenken naar het vaderland. Voor alles werd afnemers gevonden, ook de koffer werd uiteindelijk verkocht. Zo zwaar als ze lichamelijk op de heenweg met de koffer moest slepen, zo licht waren op dat deel van haar maandelijkse reis haar gedachten. De terugreis stond daarmee in scherpe tegenstelling.