Schoppenboer E-Book

Rose Renee

• Herausgeber: Renee Rose
• Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2022

Beschreibung

"JE BENT NU AAN MIJ OVERGELEVERD, AMORE."
Sorry, bella. Je hebt aan het kortste eind getrokken.
Als getuige van een misdaad, ben je nu mijn gevangene.
Ik wilde niet dat het zo zou lopen,
maar je vastbinden aan mijn bed en je laten schreeuwen
is een onverwacht genot. Een voorrecht, eigenlijk.
En zelfs als ik je zou vertrouwen, nu ik van je geproefd heb,
weet ik niet zeker of ik je zou laten gaan...

S choppenboer is een op zichzelf staande romance in de samenhangende Vegas Underground serie. Zonder bedrog, zonder cliffhangers.

Leseprobe

SCHOPPENBOER

DUISTERE MAFFIA ROMANCE

RENEE ROSE

Vertaald doorTINNE DAMEN

RENEE ROSE ROMANCE

Auteursrecht © 2018 Jack of Spades en 2022 Schoppenboer door Renee Rose

Alle rechten voorbehouden. Dit exemplaar is ALLEEN bestemd voor de oorspronkelijke koper van dit boek. Geen enkel deel van dit boek mag gereproduceerd, gescand of gedistribueerd worden in gedrukte of elektronische vorm zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur. Gelieve niet deel te nemen aan of aan te moedigen tot piraterij van auteursrechtelijk beschermd materiaal in strijd met de rechten van de auteur. Koop alleen officiële edities.

Gepubliceerd in de Verenigde Staten van Amerika

Renee Rose Romance

Dit boek is een fictief werk. Hoewel er verwezen kan worden naar werkelijke historische gebeurtenissen of bestaande locaties, zijn de namen, personages, plaatsen en incidenten ofwel het product van de fantasie van de auteur of fictief gebruikt, en iedere gelijkenis met werkelijke personen, levend of dood, bedrijfsvestigingen, gebeurtenissen of locaties berust op louter toeval.

Dit boek bevat beschrijvingen van vele BDSM- en seksuele praktijken, maar dit is een fictief werk en dient als zodanig op geen enkele wijze als leidraad te worden gebruikt. De auteur en uitgever zijn niet verantwoordelijk voor enig verlies, schade, letsel of dood als gevolg van het gebruik van de informatie die erin staat. Met andere woorden, probeer dit niet thuis, mensen!

—

Wil je meer?

Lees Nu

Created with Vellum

CONTENTS

Wil je gratis boeken?

Hoofdstuk Eén

Hoofdstuk Twee

Hoofdstuk Drie

Hoofdstuk Vier

Hoofdstuk Vijf

Hoofdstuk Zes

Hoofdstuk Zeven

Hoofdstuk Acht

Hoofdstuk Negen

Hoofdstuk Tien

Hoofdstuk Elf

Hoofdstuk Twaalf

Hoofdstuk Dertien

Hoofdstuk Veertien

Hoofdstuk Vijftien

Hoofdstuk Zestien

Hoofdstuk Zeventien

Hoofdstuk Achttien

Hoofdstuk Negentien

Epiloog

Wil je meer? Hartenaas

Hartenaas - Hoofdstuk Eén

Wil je gratis boeken?

Andere boeken van Renee Rose

Over Renee Rose

WIL JE GRATIS BOEKEN?

Ga naar https://www.subscribepage.com/reneerose_nlom je in te schrijven voor Renee Rose's nieuwsbrief en ontvang gratis boeken. Naast de gratis verhalen, krijg je ook speciale prijzen, exclusieve previews en nieuws over nieuwe uitgaves.

HOOFDSTUK EÉN

Corey

Drie soorten gokkers geven veel uit aan mijn roulettetafel.

Er is de man die er met zijn hoofd helemaal bij is. Hij is stil en heeft een gesloten lichaamstaal. Hij zit met gebogen schouders en kijkt me nauwelijks in de ogen Hij speelt op kansen, heeft meestal een systeem waar hij zich religieus aan houdt. Zoals hij altijd voor rood gaat en zijn inzet verdubbelt wanneer hij verliest.

Dan is er de roekeloze gokker. Hij vertrouwt op emotie, drugs of alcohol. Hij is het tegenovergestelde van de eerste soort. Geen systeem, totaal willekeurig. Hij kan de vrouw naast hem vragen naar haar favoriete nummer en daarop inzetten.

Dan is er nog een gokker, mijn persoonlijke favoriet. Hij draagt een elektriciteit met zich mee die vaak de hele tafel meesleept. Het is de man die de magie heeft gevonden. Lady Luck, mojo, de sterren staan op één lijn - niemand weet wat het is, maar ze hebben een energie die ze volgen. Ze zitten in de flow, volgen hun intuïtie en gokken iedere keer juist.

Vaak lijken ze op roekeloze gokkers: ze zijn extravert, sociaal. Ze gaan om met de mensen om hen heen, inclusief mij, hun croupier.

De walvis - dat is Vegas voor een grote gokker - aan mijn tafel zit vanavond noch iemand die roekeloos is, noch een gokker met lef, hoewel hij de persoonlijkheid en stijl van beide heeft. Hij ziet er prachtig uit met een fijn maatpak en Europese uitstraling, alsof hij zo uit een Italiaans mannentijdschrift is gestapt. Hij flirt schaamteloos met me en maakt een praatje met de mensen om hem heen.

Ik schep en stapel de fiches, en ken de winst met geoefende finesse toe, waarbij ik een éénhandige split en stack doe en bliksemsnel beweeg.

"Daar gaat ze, schoonheid en talent."

Het is afgezaagd, maar ik glimlach naar hem. Ik heb hem graag aan mijn tafel, hou van zijn charme en uitstraling, de grote fooien, maar toch blijft mijn speurzin me achtervolgen. Er is iets vreemds aan hem.

Hij is op dit moment tweeduizend kwijt. Hij schuift zijn fiches op het laatste moment op tafel, net als ik met mijn hand zwaai en geen bets meer vraag. Hij zet ze ook slordig in. Ik kan niet zien of hij ze in het vak voor de Derde Twaalf of Oneven wil.

"Welke, meneer?" Ik leun naar voren om zijn aandacht te trekken terwijl het wiel draait.

Hij heeft nogal wat gedronken, maar hij lijkt niet dronken. Zijn ogen gaan naar mijn decolleté - dat ik ondanks het mannelijke uniform er nog steeds goed uit kan laten zien - en dan weer terug naar mijn gezicht voordat hij me een langzame, goedmoedige grijns geeft. "Oneven, alstublieft. Sorry daarvoor."

"Niet slordig zijn," waarschuw ik, en ik schuif de fiches opzij wanneer de bal in een vakje terechtkomt.

Hij wint. Hij schuift twee fiches van honderd dollar over de tafel naar mij als fooi. Als ik zijn fiches erbij pak, zie ik dat hij een fiche van tien dollar in het midden heeft gestoken in plaats van honderd. Ik kijk omhoog en zie dat hij naar me kijkt. Hij knipoogt.

Klootzak.

Ik geef een subtiel signaal aan de beveiliging om naar me toe te komen.

Het is niet de eerste keer dat ik een voorstel krijg om te bedriegen voor een klant. Het gebeurt vaak genoeg. Het verbijstert me dat hij tweehonderd dollar uitgeeft om me af te kopen om negentig dollar te verdienen. Maar ik veronderstel dat het een test was. Zodra hij erachter kwam of ik hem iets zou geven, zou hij het opnieuw en opnieuw hebben geprobeerd.

Vincent, de beveiligingsmanager van vanavond, loopt naar me toe en komt dicht bij me staan, terwijl hij zijn hoofd buigt om te luisteren.

"Deze kerel speelt slordig en probeert lage fiches in zijn stapel te verstoppen."

Later zou ik me realiseren dat Vincent een beetje te blij met me leek, maar nu valt het niet op. Ik negeer het gefladder in mijn buik als hij rondloopt om de kerel naar buiten te begeleiden. Ik heb er geen spijt van. Ik heb het juiste gedaan, dat is zeker. Ik ben alleen teleurgesteld omdat de man aantrekkelijk en fascinerend voor me was en ik had even gefantaseerd over het feit dat hij me mee uit zou vragen.

Maar wat dan ook. Ik ga deze baan niet riskeren, zelfs niet voor een sexy man in een strak pak. Werken bij het Bellissimo is als een baan, opleiding en socialisatie allemaal in één glamoureus pakket. Het is eigendom van de beruchte Nico Tacone, van de Tacone Chicago misdaadfamilie, die de plaats met ijzeren vuist regeert. Ik zou niet met hem neuken. Ook al is hij verliefd op mijn nichtje.

Ik werk mijn shift af en ga naar de kleedkamers voor de werknemers. Wanneer ik door de gang naar de beveiligingskantoren loop, stop ik even.

Vincent staat in een ontspannen houding te kletsen met niemand minder dan het sexy pak van mijn tafel.

"Corey," grijnst hij en hij wenkt me dichterbij. "Kom even hier, ik wil je aan iemand voorstellen."

Oh Jezus. Hij was een secret shopper. Of hoe je een veiligheidstest ook noemt. Ik weet niet waarom het me kwaad maakt, maar het is zo. Mijn maag verkrampt als ik naar hem toe stap.

"Corey, dit is Stefano Tacone, ons nieuwe hoofd van de beveiliging."

Ik hef mijn hand op om Stefano een klap in zijn gezicht te geven. Ik weet niet waarom ik dat doe. Ja, ik heb het temperament van een roodharige en ik ben opgegroeid in een gewelddadige familie. Toch zou ik beter moeten weten.

Hij grijpt mijn pols en trekt me daarmee tegen zich aan. "Dat zou ik niet doen." Zijn waarschuwing is meer een laag, rokerig gebrom dan een grom. Alsof hij me hier in de gang vieze praatjes aan het verkopen is.

Mijn lichaam reageert onmiddellijk, mijn kern smelt. Natuurlijk, mijn verdomde wangen worden ook warm. En geloof me, bij een roodharige is er geen twijfel over een blos.

"Niemand slaat een Tacone zonder er spijt van te hebben." Het is een dreigement, maar het is nog steeds vriendelijk uitgesproken, met dezelfde hartveroverende charme die hij gebruikte op de vloer, om mij vals te laten spelen voor hem.

Shit. Heb ik net echt een hand opgetild om een maffiabaas te slaan? Een rilling loopt over mijn rug.

Ik ga echt mijn job verliezen.

Alleen ziet Stefano er niet boos uit. Hij ziet eruit alsof hij me als lunch wil opeten.

Ik denk dat ik maar best mijn fout toegeef. "Vergeef me."

Stefano

De schoonheid in mijn armen - nou ja, niet helemaal in mijn armen, meer aan mijn genade overgeleverd - beantwoordt mijn blik met moed.

Ik zie geen angst of weerstand in de heldere blauwe ogen, alleen maar nieuwsgierigheid, bijna een vleugje fascinatie.

Insgelijks, bella.

Ik koos haar tafel voor een reden en het was niet omdat iemand haar verdacht van bedrog. Integendeel. De afdelingsmanager zegt dat ze altijd een menigte van heren aantrekt, grote fooien verdient. Ze is snel en opvallend, straalt de juiste balans uit van cool professioneel en warm uitnodigend bij elk spel dat ze speelt. Ik heb haar getest omdat we een dealer nodig hebben voor privéspelletjes boven.

Maar nu wil ik alle soorten privéspelletjes met haar spelen en bij geen ervan komt een kaartspel of een roulettewiel aan te pas.

"Ik hou er niet van om vernederd te worden," zegt ze. Even denk ik dat ze in mijn gedachten spreekt en dan realiseer ik me dat het haar rechtvaardiging is voor haar poging om me te slaan. Ze draait haar pols in mijn hand, in een poging om los te komen.

Ik laat het niet toe en trek haar kleine hand naar mijn mond om met mijn lippen over haar knokkels te strelen. "Dat zal ik onthouden," mompel ik.

Ze wordt stil, haar keel werkt aan een slikbeweging. Ze staat zo dichtbij dat ik de warmte van haar lange lichaam voel, de lichte trilling in haar vingers merk, ondanks de strakheid van haar blik.

Daar is de blos weer, die haar verraadt. Ik wil haar stevig tegen mijn lichaam aan blijven houden en kijken hoe haar blauwe ogen zich verwijden als ik iets zeg, maar als ik dat doe, zal ik haar tegen de muur duwen en mijn gang gaan met haar borsten die ze als wapens gebruikt.

Geen enkele andere vrouwelijke croupier lijkt op haar. Het nieuwe uniform is een witte oxford, karmozijnrode vest en een vlinderdas, in hemelsnaam.

Corey slaagt erin om de outfit zondig te maken. De korte zwarte rok sluit aan op haar kont, heupen en taille, en laat een paar lange slanke benen zien. Ze heeft de blouse losgeknoopt en open tot aan de vest en de vlinderdas zit aan de binnenkant zoals de kraag van een minnaar. Wat zou ik dit mooie meisje graag een halsband en een riem omdoen en haar op het rechte pad brengen; ze zou wel wat training kunnen gebruiken. De parel van de outfit is haar vest. Ze heeft er eentje gekozen die twee maten te klein is, waardoor het meer op een bustier of een korset lijkt, dat haar borsten omsluit en naar binnen en naar boven duwt tot ze smeken om uit haar blouse te komen. Ik kan door het vestje niet zien of haar tepels hard zijn, maar te oordelen naar haar open lippen en korte ademhaling, denk ik van wel.

Ik weet dat ik een bult heb gekregen door ruw met haar om te gaan. Wat waarschijnlijk een goede reden zou zijn om haar te laten gaan. Ik dwing een beetje zelfbeheersing af en laat haar gaan.

"Kom naar mijn kantoor, dan kunnen we even praten." Ik zwaai met mijn arm om mijn nieuwe kantoor aan te geven.

Weer houdt ze haar hoofd hoog, gooit haar lange dikke golven over haar schouder terwijl ze me voorgaat naar de gesloten deur.

Ze wacht tot ik hem opendoe, waarschijnlijk omdat het mijn kantoor is, maar ik schep er een duidelijk genoegen in om langs haar heen te reiken en hem open te houden, alsof we op een soort chique afspraakje zijn in plaats van op een sollicitatiegesprek.

"Ga zitten, Corey."

Ze werpt me een bezorgde blik toe terwijl ze tegenover me aan mijn bureau plaatsneemt. "Heeft Nico je op me afgestuurd?"

Ik trek een wenkbrauw op. "Je spreekt mijn broer met zijn voornaam aan?"

"Mr. Tacone," verbetert ze met een lichte blos. Ik hou van haar blos, omdat het zo in strijd is met haar natuurlijke vertrouwen. "Nee, sorry, helemaal niet. Hij gaat uit met mijn nicht, dus -"

"Ah, ja. De vrouw. De reden dat Nico me uit Sicilië heeft laten komen."

Corey lijkt verbaasd. "Wat bedoel je?"

Ik knipoog. "Ik ben hier omdat hij haar dreigde te verliezen - door te veel uren te maken. Ik heb haar nog niet ontmoet, die nicht van jou." Ik laat mijn blik over Corey's gezicht gaan, naar haar verleidelijke decolleté en terug. "Ik kan zien waarom hij betoverd zou kunnen zijn."

Geen blos deze keer. In feite, denk ik dat ze met haar ogen wilde rollen. Ik vind dit meisje echt leuk. Haar temmen zou zo leuk zijn.

"Hoe heet ze?"

Ze kruist haar lange benen, terwijl ze een rustige houding aanneemt. "Sondra. En je zult haar waarschijnlijk niet ontmoeten. Ze is er niet meer."

Dat wist ik al. Het is maar goed dat ik er op tijd was, want Nico is helemaal doorgedraaid sinds zijn vrouw hem in de steek heeft gelaten. Ik moet de man nog zien, maar ik weet dat hij naar Chicago is gevlogen om zijn gearrangeerde huwelijk en andere shit met onze vader te regelen.

Ze probeert weer de leiding te nemen in het gesprek, "Dus waarom richt jij je op mij? Ik ben een goede dealer. Ik houd mijn handen schoon."

Mijn lippen bewegen. Ik hou van haar karakter. Ze zal perfect zijn voor boven. Ik moet alleen zorgen dat niemand haar aanraakt, want ik begin me al een beetje bezitterig te voelen over deze knappe verschijning. "Je supervisors vinden je leuk, ja. Degenen die niet jaloers zijn." Ik merkte dat de vrouwelijke supervisor haar veel lagere cijfers gaf dan de mannen.

De hoek van Corey's lippen trekt omhoog. Ik hou van de gemakkelijke erkenning die ze geeft aan mijn uitspraak. Ze heeft mijn woorden al juist geïnterpreteerd en stoort zich er niet aan. Ik heb mijn besluit al genomen - ze is slim. Zelfverzekerd. Een lust voor het oog. Ze is perfect.

"We verplaatsen je naar een spel met een hogere inzet. Privéspelletjes." Ik vraag het niet, ik zeg het. Dit is de manier waarop Tacones zakendoen.

Nu heb ik haar verrast. Haar karmozijnrode lippen vallen open en even komt er geen geluid uit. "Dat klinkt gevaarlijk." Haar stem stokt een beetje bij het laatste woord.

Ik trek een wenkbrauw op, zowel nieuwsgierig als onder de indruk van haar conclusie. "Dat is het niet. Ik zal er bij elke wedstrijd bij zijn. Ik zal niet toestaan dat je iets overkomt." Als ze stil blijft zitten, zeg ik: "Of ben je bezorgd om mij?"

Een lichte blos vertelt me dat ze zeker geïnteresseerd is, maar ze schudt haar hoofd. "Nee. Ja. Ik denk dat ik bedoel dat het... illegaal klinkt."

Daar is het. Ik waardeer mensen zo die direct zijn.

Ik spreid mijn handen. "Dit is Las Vegas. We hebben een gokvergunning. Dat is de reden dat mijn broer hierheen is verhuisd."

"Juist. Natuurlijk." Ze knikt en wendt haar ogen af. Ik hou verdomme van die kleine tekenen van onderdanigheid bij een alfavrouw. Zoals toen ze zich verontschuldigde omdat ze me probeerde te slaan. Ze weet wanneer ze zich staande moet houden en wanneer ze zich moet overgeven. Het geeft me zin om mijn dominantie op vele vuile manieren uit te oefenen - haar op haar knieën zetten en haar wurgen met mijn pik. Haar vastbinden aan mijn bed en haar de hele nacht laten gillen. Haar gehoorzaamheid winnen met een zweep en een wortel.

Ze gelooft me niet, wat weer bewijst dat ze slim is. Gokken mag dan niet illegaal zijn, maar er gebeuren allerlei smerige, ondergrondse dingen langs de zijkant. Zoals de soms gedwongen verzameling van ongewone inzetten geplaatst door wanhopige mannen.

Dit is het spel dat mijn broer Nico leerde van La Famiglia. Hij was een genie om het naar Vegas te brengen, waar het grotendeels legaal is. Ja, dat betekent dat hij belasting betaalt, maar geloof me, niet zoveel als hij zou moeten.

"Het zal niet de hele tijd zijn. Drie of vier nachten per week. We verdubbelen je basisloon en de fooien zullen ook stijgen."

"Je laat me geen keus." Het is een verklaring, geen vraag.

Ik knipoog. "Dat is je opgevallen, hè? Ik heb je nodig bij de spelletjes boven, Corey. Einde verhaal."

Boosheid flits door haar uitdrukking maar ze verbergt het snel. "Waarom ik?"

Ik haal nonchalant mijn schouders op. "Jij bent professioneel. Cool en gereserveerd. Betrouwbaar. Mooi. Kortom, je bent precies wat ik zoek."

Het wantrouwen in haar blik wordt duidelijker. Haar afkeer tegenover mijn aanbod is van haar gezicht af te lezen, maar ze zegt, "Nou. Ik denk dat ik er niets over te zeggen heb."

Ik ben enigszins verbaasd. Ik wist dat ze geen slet was die zich gevleid zou voelen, maar ik denk niet dat ik haar een slecht voorstel doe. En als haar nicht al in bed ligt met Nico - letterlijk - geloof ik niet dat ze zich erg druk maakt over onze familie.

Maar misschien doet ze dat wel.

"Oh er is altijd een keuze, juffrouw Simonson. Je kunt die deur uitlopen."

Eh, ik mag dan de jonge charmante broer zijn, maar ik kan net zo'n stronzo zijn als de rest van mijn familie. Misschien zelfs nog meer.

Haar donkergekleurde lippen worden samengedrukt. "Dat doe ik niet, meneer Tacone." Haar blauwe ogen branden wanneer ze de uitdaging in mijn blik ontmoet.

"Goed." Ik sta op en steek mijn hand uit. "Welkom bij het grote werk."

Ze staat op en ik merk haar korte aarzeling voordat ze mijn hand aanneemt, maar ik geef haar een warme glimlach wanneer ik haar hand schud.

"Morgenavond. Zorg dat je hier om acht uur bent."

"Ja, meneer. Hier - in uw kantoor?"

Ik knik, ook al is het een vreselijk idee. Ik zou haar aan Sal of Leo moeten geven, haar ergens anders moeten ontmoeten, maar ik kan het idee niet afslaan om haar hier te hebben, in mijn kantoor. Mijn persoonlijke croupier. "Draag een jurk - iets sexy."

Ze pauzeert bij de deur en draait zich om, terwijl het wantrouwen weer helemaal terug is.

"Ik zorg ervoor dat niemand je aanraakt." Ik steek drie vingers op. "Scouts eer."

Haar ogen vernauwen zich, haar lippen veranderen in een grijns. "Je was nooit een Scout." Er is een spottende toon van kennis in haar stem die iets doet ontploffen in mijn buik. De drang om die minachting van haar gezicht te laten verdwijnen gaat gepaard met de behoefte om iets te slaan.

Ze heeft gelijk. Ik ben geen scout. Nooit geweest. Mijn grote broers sloegen Nico en mij al in elkaar nog voordat we onze eerste melktanden verloren. We leerden geweld gebruiken op hetzelfde moment dat we ons alfabet leerden. Nico perfectioneerde de kunst van strategie - hoe te manipuleren en te winnen tegen de verwachtingen in - tegen de tijd dat hij de puberteit bereikte. Hij heeft me de kneepjes van het vak geleerd, me beschermd. Mijn leven was makkelijker dan het zijne en ik ben niet verbitterd, maar ik ga me ook niet verontschuldigen, zeker niet tegen deze brutale meid. Dit zijn de kaarten die ik heb gekregen, de familie waarin ik geboren ben.

Maar ik laat niets van dit alles zien. In plaats daarvan, knipoog ik nog een keer en laat mijn lady-killer glimlach zien. "Je hebt me door."

Ik reik langs haar heen om de deur weer te openen. "Doe wat je gezegd wordt - draag de jurk. Ik zorg dat je beloond wordt." Om het nog duidelijker te maken, haal ik een fiche van vijfhonderd dollar uit mijn zak en gooi het in de lucht. Ze vangt het op en houdt dan mijn blik vast terwijl ze het langzaam in haar decolleté stopt.

Ik kan niets anders doen dan de deur dichtslaan en haar ertegenaan duwen, haar grondig fouilleren om te zien wat ze nog meer tussen of rond die mooie borsten verbergt.

"Dan zie ik je morgen." Haar stem klinkt een beetje ademloos, waardoor ik weet dat ze niet immuun is voor de warmte van mijn blik.

Ik schraap mijn keel. "Morgen." Ik wil haar een klap op haar kont geven wanneer ze door de deur loopt, maar ik kan me nog net op tijd inhouden.

Maar morgen heeft ze misschien niet zoveel geluk.

Ik kan verdomme niet wachten om haar in een jurk te zien. Ik weet nu al dat haar verschijning mijn avond goed zal maken.

Corey

Ik bel mijn nicht Sondra op weg naar buiten, maar ze neemt niet op. Ze is met Nico in Chicago na een knallende ruzie waarvan we allemaal dachten dat het voor altijd voorbij was. Maar Tacone heeft moeite met nee als antwoord. Ik moet zeggen - Nico Tacone mag dan een enge klootzak zijn, maar hij heeft het helemaal te pakken met Sondra.

Toen ze hem vier dagen geleden verliet, flipte hij. Hij dreef me in het nauw, probeerde me te laten vertellen waar ze heen was, zette een man voor mijn huis, vermoedelijk om haar te vinden. Sondra dacht dat hij haar bedroog. Maar ik sprak met iedereen die dicht bij hem stond nadat Sondra wegging en ze vertelden allemaal hetzelfde verhaal. Hij had een door de familie geregeld huwelijkscontract waar hij onderuit probeerde te komen en Sondra is de enige vrouw waar Nico ooit serieus mee is geweest.

Dus toen ik gisteren een sms'je kreeg met een foto van een diamanten ring aan haar linkerhand, wist ik dat ze het bijgelegd hadden.

Ik weet echt niet wat ik ervan moet denken dat Sondra met een bekende gangster trouwt. Ze heeft altijd al een vreselijke smaak gehad wat mannen betreft - niet dat mijn laatste keuze zoveel beter was.

Maar Nico Tacone is het echte werk. Hij is gevaarlijk en machtig. Hij liet mijn ex verdwijnen. Niet dat het me wat uitmaakt. Dean probeerde mijn nichtje te verkrachten.

Maar toch. Gewone mannen hebben niet dat soort macht.

Ik heb geen oordeel over dat misdaadgedoe. Als dochter van een corrupte politieagent, heb ik een scherp gevoel voor misdaad en de wet.

Maar dat is waarom ik niet betrokken wil raken bij iets dat me dicht bij het louche gedeelte van het bedrijf brengt. En de hoge inzet van privéspelletjes zal dat zeker doen.

Ik heb mijn vader al meer dan tien jaar niet gezien. Toen hij mijn moeder verliet voor een hoerige griet in Detroit, haalden we allemaal opgelucht adem. Weet Stefano dat mijn vader bij de FBI werkt? Ergens betwijfel ik dat en als hij erachter komt, kan het snel gevaarlijk worden.

Ik weet eigenlijk niet hoeveel illegale activiteiten er hier plaatsvinden, maar ik denk dat het meer bijkomstig is. Waarom zouden ze wetten overtreden als hun casino miljoenen per jaar binnenhaalt? Toch wil ik er niets van zien. Ik wil nooit in een positie komen waarin ze op mijn loyaliteit moeten vertrouwen of het in vraag moeten stellen.

Verdomme.

Had ik het Stefano moeten vertellen?

En waarom denk ik in hemelsnaam aan hem als Stefano en niet als Mr. Tacone? Hij berispte me omdat ik zijn broer bij zijn voornaam noemde.

Oh, misschien is het al dat oog-neuken dat hij deed. Of de manier waarop hij mijn vingers kuste nadat hij mijn pols had vastgepakt. Een rilling gaat door me heen als ik eraan denk hoe snel hij mijn pols vastgreep en vasthield zonder enige inspanning of woede. Hij leek eerder verveeld. Alsof hij genoot van de gelegenheid om mij zijn superieure kracht te tonen en mij in bedwang te houden.

Het is niet omdat ik hem bij zijn voornaam wil aanspreken.

Dat wil ik zeker niet.

Waarom zou ik dat zelfs maar denken? Zeker na al mijn zorgen om Sondra?

Maar er is iets aan die man waardoor ik mijn knieën samendruk iedere keer als hij knipoogt. En dat is veel te vaak.

Ik rij naar huis, naar mijn kleine appartementje. Voor het eerst sinds Sondra naar het casino verhuisde en Tacone Dean liet verdwijnen, voelt het te klein. Zelfs eenzaam.

Maar ik ben niet op zoek naar gezelschap. Ik wil nog niet aan een andere relatie beginnen.

Natuurlijk zit er ook niemand achter me aan. Stefano lijkt het tegenovergestelde van Nico, de bezitterige en eigenzinnige minnaar van mijn nicht. Hij is zeker een player.

Wat inhoudt dat seks - gewoon één keer om hem uit mijn gedachten te krijgen - misschien een optie is.

HOOFDSTUK TWEE

Stefano

Ik loop door het Bellissimo alsof ik de koning van het kasteel ben, verdomd trots op de plaats en wat Nico hier heeft opgebouwd.

Ik was met Nico toen hij onze vader overhaalde om 1,2 miljoen dollar te investeren om een casino in Vegas te openen. Het was niet genoeg. De gokvergunning alleen al kostte meer dan 30.000 dollar. Maar Nico was slim. Hij was slim genoeg om geen investeerders te betrekken die geen familie waren. Alleen Tacones mochten meedoen en aandelen van het Bellissimo bezitten. En dat deden ze. Hij schraapte genoeg geld bij elkaar om het casino te openen en bouwde het daarna verder uit.

Nico liet de architecten het massieve gebouw ontwerpen zodat het in delen kon worden uitgebreid en hij ging vanaf het begin voor stijl: Italiaanse tegels, marmeren beelden, prachtige kamers.

De eerste versie van het Bellissimo was klein, een boutique casino. Er was niets goedkoops aan - nooit. En dus trok het vanaf het begin klanten uit het topsegment aan. Vooral toen het nieuws over de privéspelletjes bekend werd.

Nico had een businessplan en een visie, en hij overtuigde onze familie om te investeren. Toch denk ik niet dat iemand verwachtte dat het zo zou uitdraaien. Nu is het een gigantisch gebouw - vijf verschillende vleugels, achtentwintig verdiepingen hoog. Acht restaurants serveren allerlei soorten eten en het is nog steeds de meest stijlvolle plaats in Vegas. En het geld? Het stroomt verdomme binnen.

Over mijn stronzo broer gesproken, ik ben al zesendertig uur in het Bellissimo en ik heb die smeerlap nog niet gezien. Eerst was hij op zoek naar zijn vrouw. Nu is hij naar huis gegaan om dingen recht te zetten. We hebben aan de telefoon gepraat en al een dozijn keer ge-sms't, maar hij is te geïrriteerd om me een duidelijke richting te geven.

Ik bel hem op en hij neemt op met hetzelfde ongeduld. "Wat is er?"

"Ook leuk om van je te horen. Heb je alles geregeld?"

"Ik ben er mee bezig."

Natuurlijk gaat hij me niets vertellen. Hij is niet echt een man die over zijn gevoelens wil praten.

"Heb je met pap gepraat?"

"Ik ben nu onderweg. Sondra is bij me."

Sondra. De vrouw die ik wil ontmoeten. "Ah ja. Ik moest haar naam gisteravond van een mooie roodharige croupier te weten komen."