Het universum is intelligent. De ziel bestaat. Quantummysteries, multiversum, quantumverstrengeling, synchroniciteit. Voorbij materialiteit, voor een spirituele visie op de kosmos. E-Book

Peter Veltman

• Herausgeber: Bruno Del Medico Editore
• Kategorie: Wissenschaft und neue Technologien
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2019

Beschreibung

Pagina's 304. Geïllustreerd.
De ongelooflijke ontdekkingen van de kwantumfysica veranderen fundamenteel de aannames van de klassieke wetenschap. Tegenwoordig maakt de technologie geweldige uitvoeringen mogelijk. Zo worden bijvoorbeeld de eerste quantumcomputers met vrijwel onbegrensde rekencapaciteit gerealiseerd. Sommigen ondersteunen de reële mogelijkheid van tijdreizen. Naast deze innovaties, die bekend zijn bij het publiek, zijn anderen minder bekend, maar niet minder belangrijk. Dit zijn de nieuwigheden die voortkomen uit kwantumstudies, waaronder de "superpositie van staten" en de "quantum instorting".
De "superpositie van toestanden" bevestigt dat hetzelfde deeltje gelijktijdig op twee of meer plaatsen kan worden gevonden. De theorie van "kwantuminstorting" bevestigt dat het gedrag van materie gemakkelijk kan worden bepaald door observatie. Dit zijn geen veronderstellingen, maar experimenteel geverifieerde principes.
Dit boek behandelt niet alleen deze innovaties, maar geeft ook veel ruimte aan meer geavanceerde theorieën. Dit zijn theorieën die zijn aangekondigd maar nog niet zijn bevestigd. Daarnaast scoort het boek ook de meest avontuurlijke theorieën, op voorwaarde dat ze wetenschappelijk verantwoord zijn.
Het boek gaat bijvoorbeeld over het multiversum of de theorie van parallelle universums voorgesteld door natuurkundige Hugh Everett. Evenzo spreekt het boek van niet-lokaliteit. Het is een psychische ruimte die volledig onafhankelijk is van de wetten van de klassieke fysica. Vanwege niet-lokaliteit gedragen elementaire deeltjes op astronomische afstanden zich alsof ze één waren.
Dit boek gaat ook over het nieuwste onderzoek van Roger Penrose, een natuurkundige die geen verband houdt met religie, en Stuart Hameroff. Volgens deze twee wetenschappers bestaat de ziel en kan deze worden geïdentificeerd met kwantumfluctuaties. Deze fluctuaties hebben het vermogen om de fysieke dood van het lichaam te overleven.
Als de zielen echt verdichting zijn van kwantumfluctuaties, kunnen we één vraag formuleren: zal het ooit mogelijk zijn om instrumenten te ontwikkelen die een dialoog met deze fluctuaties mogelijk maken?
Het boek onthult het onderzoek van gevestigde wetenschappers, maar zonder een wiskundige formule te gebruiken. De theorieën worden op een eenvoudige en begrijpelijke manier voor iedereen toegankelijk gemaakt. Op deze manier kan iedereen de onvermoede aspecten van de realiteit waarin we leven ontdekken.
Het is duidelijk dat de kwantumfysica het einde van het materialisme bepaalt en het begin is van een nieuwe culturele fase gebaseerd op de samenwerking tussen geest en materie.

Leseprobe

Cenacolo Jung Pauli

Inhoudsopgave

Titelpagina

Het universum is intelligent. De ziel bestaat. Quantummysteries, multiversum, quantumverstrengeling, synchroniciteit. Voorbij materialiteit, voor een spirituele visie op de kosmos.

Index van het boek

Inleiding.

Leven in de schil van een walnoot

Astronomische geschillen

“De l’infinito, universo e mondi”

Ethiek kwesties

Oneindigheid in een eindige ruimte

De theorie van het multiversum

Intelligentie in het centrum van het universum

Creatio ab nihilo

Niet-plaats, verstrengeling

De ziel bestaat

Glossario

Bibliography

Peter Veltman

Het universum is intelligent. De ziel bestaat.

Quantummysteries, multiversum, quantumverstrengeling, synchroniciteit. Voorbij materialiteit, voor een spirituele visie op de kosmos.

Copyright 2019

Bruno Del Medico Uitgever

Sabaudia (LT) Italië

Communicatie: [email protected]

Alleen Italiaans of Engels, alstublieft. Andere talen worden genegeerd.

KOPIEËN VAN DIT GEDRUKTE BOEK OF E-BOEK KRIJGEN

Veilige site van de uitgever: https://www.qbook.it

De hele catalogus. Verlaagde prijzen. 20 talen

Index van het boek

Index van het boek

Inleiding.

Leven in de schil van een walnoot

Wat heeft Hamlet met Stephen Hawking te maken?

Een auteur die zijn tijd vertegenwoordigt.

Tycho Brahe en de supernova N1572

Astronomische geschillen

Het Ptolemaic-systeem

De Copernicaanse revolutie

Tycho Brahe en het Ticonian-systeem

Thomas Digges en het heliocentrische model

“De l’infinito, universo e mondi”

Giordano Bruno, de filosoof van het oneindige

Giordano Bruno en zijn idee van oneindigheid

Ethiek kwesties

Oneindigheid in een eindige ruimte

Een premonitory-droom

De mandala

Jung en de Mandala's

Het kosmische ei

Het kosmische ei en de huidige fysica

De ontmoeting tussen Jung en Pauli

Het psychische diagram van Pauli en Jung

Laten we meer over Mandala praten

Het oneindige in het eindige

Het denken is een 'eindig' dat het oneindige bevat

Kosmische Gedachte

De theorie van het multiversum

De theorie van het multiversum

Kwantumfysica is de moeder van het multiversum

Tweede fase. Twee openingen

Derde fase. De rol van de waarnemer

Hoeveel soorten multiversum bestaan ​​er?

Het multiversumlandschap (The landscape multiverse)

Het kwantum multiversum (The quantum multiverse)

Het gesimuleerde multiversum (The simulated multiverse)

Het ultieme multiversum (The ultimate multiverse )

Het brane multiversum (The brane multiverse)

Esthetiek van de wetenschap

Intelligentie in het centrum van het universum

De rol van de waarnemer

Een wetenschappelijke nemesis

Verbazingwekkende toevalligheden

Het antropische principe

Geboorte en evolutie van het antropische principe

Staat de mens echt in het centrum van het universum?

Intelligenties die samenwerken

Creatio ab nihilo

Welk bewijs hebben we voor de intelligentie van de "Kosmische Matrix"?

Maar bestaat het universum van materie echt?

Niet-plaats, verstrengeling

Einstein en het fysieke lokaliteitsprincipe

Is causaliteit de basis van alle dingen?

Kwantumverstrengeling

Alles is één in de niet-lokale dimensie

De ziel bestaat

De samenvoeging van materie

De materie wordt gecombineerd tot vormen die coherent zijn en gericht zijn op een doel

Elke aggregatie komt van een project

Quantum atmosferen

Wat maakt een persoon bewust?

Kwantumfysica en de ziel

Ineenstorting van kwantumgolven

Qubit-achtige neuronen

Engelen, demonen en zielen van de doden

Collectief onbewust en archetypen

De vreemde toevalligheden

Ga de uitdaging aan

Meditatie en gebed

Bijlage 1. Hamlet

De karakters

De plot van de tragedie

Glossario

Bibliography

Inleiding.

De ongelooflijke ontdekkingen van de kwantumfysica veranderen fundamenteel de aannames van de klassieke wetenschap. Tegenwoordig maakt de technologie geweldige uitvoeringen mogelijk. Zo worden bijvoorbeeld de eerste quantumcomputers met vrijwel onbegrensde rekencapaciteit gerealiseerd. Sommigen ondersteunen de reële mogelijkheid van tijdreizen. Naast deze innovaties, die bekend zijn bij het publiek, zijn anderen minder bekend, maar niet minder belangrijk. Dit zijn de nieuwigheden die voortkomen uit kwantumstudies, waaronder de "superpositie van staten" en de "quantum instorting".

De "superpositie van toestanden" bevestigt dat hetzelfde deeltje gelijktijdig op twee of meer plaatsen kan worden gevonden. De theorie van "kwantuminstorting" bevestigt dat het gedrag van materie gemakkelijk kan worden bepaald door observatie. Dit zijn geen veronderstellingen, maar experimenteel geverifieerde principes.

Dit boek behandelt niet alleen deze innovaties, maar geeft ook veel ruimte aan meer geavanceerde theorieën. Dit zijn theorieën die zijn aangekondigd maar nog niet zijn bevestigd. Daarnaast scoort het boek ook de meest avontuurlijke theorieën, op voorwaarde dat ze wetenschappelijk verantwoord zijn.

Het boek gaat bijvoorbeeld over het multiversum of de theorie van parallelle universums voorgesteld door natuurkundige Hugh Everett. Evenzo spreekt het boek van niet-lokaliteit. Het is een psychische ruimte die volledig onafhankelijk is van de wetten van de klassieke fysica. Vanwege niet-lokaliteit gedragen elementaire deeltjes op astronomische afstanden zich alsof ze één waren.

Dit boek gaat ook over het nieuwste onderzoek van Roger Penrose, een natuurkundige die geen verband houdt met religie, en Stuart Hameroff. Volgens deze twee wetenschappers bestaat de ziel en kan deze worden geïdentificeerd met kwantumfluctuaties. Deze fluctuaties hebben het vermogen om de fysieke dood van het lichaam te overleven.

Als de zielen echt verdichting zijn van kwantumfluctuaties, kunnen we één vraag formuleren: zal het ooit mogelijk zijn om instrumenten te ontwikkelen die een dialoog met deze fluctuaties mogelijk maken?

Het boek onthult het onderzoek van gevestigde wetenschappers, maar zonder een wiskundige formule te gebruiken. De theorieën worden op een eenvoudige en begrijpelijke manier voor iedereen toegankelijk gemaakt. Op deze manier kan iedereen de onvermoede aspecten van de realiteit waarin we leven ontdekken.

Het is duidelijk dat de kwantumfysica het einde van het materialisme bepaalt en het begin is van een nieuwe culturele fase gebaseerd op de samenwerking tussen geest en materie.

Leven in de schil van een walnoot

Mijn doel is eenvoudig. Het is het volledige begrip van het universum. Ik wil begrijpen waarom het universum is gemaakt zoals

het is en waarom het echt bestaat.

(Stephen Hawking, astrofysicus)

Wat heeft Hamlet met Stephen Hawking te maken?

Op 14 maart 2018 stierf een van de beroemdste wetenschappers van onze tijd, de astrofysicus Stephen Hawking, in Cambridge. Zijn interesses strekten zich uit over enorme gebieden van kennis. Hij voerde bijvoorbeeld eerst wetenschappelijke studies uit over de astronomische afstemming van Stonehenge.

Hawking was ook een zeer waardevolle communicator. Zijn beroemdste werk, The Brief History of Time, werd in 1988 uitgegeven en verkocht wereldwijd meer dan tien miljoen exemplaren.

In 2001 bracht Hawking nog een hit uit, "The Universe in a Nutshell". De titel is vrij origineel, om nieuwsgierigheid niet te wekken. In feite wordt de verwijzing naar de notendop in de inleiding niet uitgelegd. We kunnen alleen een verwijzing naar het begin van het derde hoofdstuk vinden. Hier is een citaat uit het gehucht van Shakespeare:

"Oh God, ik zou in de schil van een pinda kunnen leven en mezelf zien als een koning van oneindige ruimte. "

(Hamlet, act II)

Hawking is een man met een geweldige cultuur. Er is een specifieke reden waarom hij voor deze zin koos.  Dit hoofdstuk is bedoeld om de reden voor deze keuze toe te lichten. Op basis van dit citaat kunnen we de hieronder besproken problemen begrijpen.

Een auteur die zijn tijd vertegenwoordigt.

William Shakespeare leefde tussen 1564 en 1616. Hij produceerde veel werken. Onder deze werken is de bekendste zeker de Hamlet, geschreven tussen 1600 en 1602.

Hamlet is een tragedie en vertelt enkele schijnbaar fantastische gebeurtenissen die echter kunnen worden gekoppeld aan de politieke en culturele context van die tijd. In feite vult Shakespeare het verhaal met implicaties. Bijgevolg kan de inhoud van het werk op verschillende niveaus worden beoordeeld. We kunnen het verhalende niveau en het historische niveau onderscheiden. Maar er is ook een derde niveau. Dit kan worden gezien als een implementatie van de mening van de auteur over de culturele gisting van die tijd.

De drie niveaus zijn samengevat in het bijgevoegde diagram. Kennis van de gedetailleerde plot van Hamlet is niet essentieel voor het begrijpen van de verschillende interpretaties. We kunnen kort onthouden dat King Claudius een van de hoofdpersonages is. Claudio trouwde met Gertrude, de weduwe van de overleden koning Hamlet. Overigens is Gertrude de moeder van Prins Hamlet. (Vreemd genoeg heeft de jonge prins dezelfde naam als zijn vader).

De geest van de overleden koning verschijnt aan zijn zoon Hamlet en onthult het geheim van zijn dood. Hij beweert te zijn gedood door Claudio. Claudio heeft de misdaad begaan om het koninkrijk te grijpen en met Gertrude te trouwen. Als u wilt, vindt u een samenvatting van de plot in de appendix.

In het verhaal, verwisselen de wisselvalligheden van een negatief karakter, koning Claudius, moordenaar en usurpator, met die van een slachtoffer, Prins Hamlet.

De prins moet, hoewel hij gelijk heeft, doen alsof hij gek is om andere negatieve acties van Cladio te vermijden.

Shakespeare omarmt de "goede / slechte" antinomie die voortkomt uit zijn culturele connecties en de wetenschappelijke geschillen die hem betreffen. Hij schrijft de rol van de "schurk", vertegenwoordigd door koning Claudius, toe aan de astronoom Tycho Brahe.

––––––––

Figuur 1 - Stephen Hawking op de dag van zijn eerste huwelijk in 1963 met Jane Wilde. Kort daarna werd hij getroffen door de ziekte die hem dwong om in een rolstoel te leven.

In plaats daarvan wordt de rol van het 'goede' geïnterpreteerd door Prins Hamlet. In de onderliggende plot van Shakespeare is het 'goede' echter een andere astronoom, Thomas Digges.

Het is duidelijk dat de twee astronomen verschillende theorieën ondersteunden en Shakespeare was het absoluut eens met een van hen, namelijk Digges.

Dit betekent dat Sakespaere het eens was met de door Diges gesteunde Copernicaanse these over de positie van de aarde in het universum. Dit proefschrift was het tegenovergestelde van de Ptolemaic-these gepropageerd door Brahe.

De Copernicaanse these voorzag dat de aarde rond de zon draaide, terwijl de Ptolemeïsche voorspelde dat de zon rond de aarde zou draaien.

Interpretatieve niveaus van Hamlet van Shakespeare

King Claudio

Verhalend niveau. De geest van de vader van Hamlet onthult dat Claudio hem gedood heeft om de troon te stelen en met de weduwe koning Gertrude te trouwen.

Historisch niveau. Claudius is geïdentificeerd met Frederick II (1534-1588) die koning was van Danimara en Noorwegen. Wanneer de astronoom Tycho Brahe beroemd wordt, geeft Claudio hem een ​​eiland in de buurt van het kasteel van Elsinore.

De onderliggende gedachte van Shakespeare. Koning Claudius vertegenwoordigt de Ptolemeïsche these, gesteund door Tycho Brahe. Dit proefschrift plaatst de aarde in het centrum van het universum. Shakespeare keurt dit proefschrift niet goed.

Rosencrantz en Guildenstern

Verhalend niveau. Ze zijn vrienden van Hamlet. Claudio roept hen op en wijst hen de taak toe om de waanzin van Hamlet te onderzoeken.

Historisch niveau. Twee vrijwel gelijke achternamen verschijnen onder de voorouders van Tycho Brahe.

De onderliggende gedachte van Shakespeare. De twee karakters accepteren de taak om Hamlet te overtuigen, maar dat kunnen ze niet: ze vertegenwoordigen de traditionele wetenschap die de stelling van Ptolemaeus blijft ondersteunen, maar op het punt staat verdrongen te worden door de Copernicus-these.

Koningin Gertrude

Verhalend niveau. Vrouw van de overleden koning Hamlet. Onmiddellijk na de dood van haar man ging ze akkoord met Claudio te trouwen.

Historisch niveau. Gertrude is Koningin Sofia, echtgenote van Frederik II en moeder van Christian IV.

De onderliggende gedachte van Shakespeare. Waarschijnlijk was er een romantische relatie tussen Sofia en Tycho. Dit bindt Tycho's Ptolemeïsche stellingen nog meer aan het overwegend historische establishment.

Bernardo

Verhalend niveau. In de eerste daad van de tragedie noemt Bernard een ster die in de lucht verscheen en pech bracht.

Historisch niveau. Die ster zou de supernova zijn die in 1572 in de lucht verscheen en beschreven werd door Tychio Brahe.

De onderliggende gedachte van Shakespeare. De nieuwe ster kondigt tegenspoed aan omdat het samenvalt met het uiterlijk van de geest van de overleden koning Hamlet.

Prins Hamlet

Verhalend niveau. De geest van zijn vader onthult de misdaad gepleegd door Claudio.

Historisch niveau. Prins Hamlet wordt geïdentificeerd met Koning Christian IV. Wanneer hij de troon besteeg, begint Christian een rechtszaak tegen Tycho Brahe en wordt hij gedwongen naar Praag te emigreren. Cristiano wil waarschijnlijk wraak nemen op Tycho's relatie met zijn moeder Sofia.

De onderliggende gedachte van Shakespeare. Hamlet vertegenwoordigt het proefschrift dat wordt ondersteund door Thomas Digges. Digges ondersteunt het model van het universum voorgesteld door Copernicus. In dit model bevindt de Zon zich in het centrum van het universum.

Copernicus verkleint de rol van de aarde die niet langer in het centrum van alles staat. Maar Hamlet vindt deze downgrade niet belangrijk. Hij voelt zich gelukkig en leeft zelfs in de schil van een pinda.

Tycho Brahe en de supernova N1572

Tycho Brahe was een briljante jongeman. In 1572, op 27-jarige leeftijd, kreeg hij internationale faam door de explosie van een supernova te beschrijven. Vandaag identificeren we deze astronomische gebeurtenis met de initialen N1572 of met de naam "Eta-Cassiopeiae B", "de supernova van Tycho".

In de ogen van niet-ingewijden lijkt een supernova op een nieuwe, zeer lichtgevende ster die plotseling in de lucht verschijnt. In de tijd van Tycho was het verschijnen van nieuwe hemellichamen een bron van grote zorg, omdat dit fenomeen werd geïnterpreteerd als een onheilspellend voorteken. In feite plaatst Shakespeare deze gebeurtenis aan het begin van Hamlet, als om de tragedie van de gebeurtenissen in te luiden die hieronder worden verteld.

In de eerste akte van Hamlet arriveert Bernardo, een militair bij de koning, in de tribunes van het kasteel om Francesco een wisseling van wacht te geven. Kort daarna arriveren ook Marcello en Orazio. Deze vier personages spreken over de verschijningen van het spook van de koning, die twee maanden eerder stierf. De verschijningen worden geassocieerd met het pad in de lucht van de nieuwe ster. Bernardo relateert de feiten op deze manier:

Figuur 2 - Portret van Tycho Brahe omringd door de wapenschilden van zijn voorouders, waarvan er twee de achternamen dragen van Rosenkrantz en Guildenstierne. Deze achternamen lijken buitengewoon veel op die van twee personages die medestudenten waren van Hamlet.

“Last night of all, When yond same star that's westward from the pole. Had made his course t' illume that part of heaven. Where now it burns, Marcellus and  myself, The bell then beating one...”

Maar tegelijk met de ster verschijnt ook het spook van de koning.

Toen de supenova-explosie plaatsvond in 1572, was Shakespeare acht jaar oud. De gebeurtenis maakte zeker veel indruk op hem en was relevant in zijn culturele groei.

Tycho Brahe observeerde het fenomeen ook op de avond van 11 november 1572:

"Plotseling en onverwacht zag ik een onbekende ster in het zenit, met een heel helder licht."

De supernova had een helderheid die vergelijkbaar was met die van de planeet Venus. Het was ook overdag zichtbaar in de lucht. Tycho beschreef het fenomeen in een klein volume gepubliceerd in 1573 met de titel "De nova stella".

De supernova hield op te schijnen in 1574 maar, metaforisch, begon Tycho's goede ster vanaf dat moment te schijnen. De astronoom werd internationaal zo beroemd dat koning Frederik II (in de tragedie, Claudius) hem het eiland Hven gaf vlakbij zijn kasteel van Elsinore, bij de ingang van de Sont. Op dit eiland liet Tycho een kasteel bouwen dat hij Uranienborg noemde, ter ere van de muze van de astronomie, Urania.

Het verhaal eindigt op een onwetenschappelijke manier.

Het lijkt erop dat Tycho de minnaar is geworden van koningin Gertrude, weduwe van de gedode koning. In de historische realiteit was Gertrude Koningin Sofia, echtgenote van Frederik II en moeder van zijn opvolger Christian IV.

Kennelijk hield Cristiano IV niet van de relatie van de astronoom met zijn moeder. Toen hij de troon besteeg, veranderde de nieuwe koning beslissend de relatie tussen het koninklijke huis en Tycho en begon een rechtszaak tegen hem.

Hierna verliet Tycho in 1597 het eiland Hven en emigreerde naar Praag. Zowel het kasteel Uranienborg als het nabijgelegen astronomische complex Stjerneborg werden vernietigd kort na de dood van de astronoom. In de jaren 1950 werden archeologische opgravingen uitgevoerd in Stjerneborg. Later werd de site herbouwd. Momenteel huisvest Uranienborg een museum gewijd aan Tycho Brahe en de geschiedenis van het eiland Hven.

Wat betreft de kennis van de supernova, tot de vorige eeuw wist niemand wat voor een hemels voorwerp het was. Na 1952 begonnen astronomen de emissies van de lucht in de radiofrequentieband te bestuderen. Dit maakte het mogelijk om de overblijfselen van Tycho's supernova te identificeren met het object 3C10. Het lijkt erop dat deze supernova werd gegenereerd door de explosie van een witte dwerg die de grens van Chandrasekhar was overgestoken en materie van een andere ster opzoog. In 2005 identificeerden de astronauten ook de andere ster van het binaire systeem en noemden het Tycho G.

Astronomische geschillen

Not from the stars do I my judgement pluck;

And yet methinks I have Astronomy,

But not to tell of good or evil luck,

Of plagues, of dearths, or seasons' quality;

Nor can I fortune to brief minutes tell,

Pointing to each his thunder, rain and wind,

Or say with princes if it shall go well

By oft predict that I in heaven find:

But from thine eyes my knowledge I derive,

And, constant stars, in them I read such art

As truth and beauty shall together thrive,

If from thyself, to store thou wouldst convert;

Or else of thee this I prognosticate:

Thy end is truth's and beauty's doom and date.

(William Shakespeare, Sonnet XIV)

Het Ptolemaic-systeem

Het geschil op deze pagina's is beperkt tot de gedachte aan Tycho Brahe en Thomas Digges. Voordat we echter in detail treden, is het raadzaam om kort het probleem te beschrijven dat aan de basis van het geschil ligt. De twee hadden verschillende opvattingen over de vorm en het functioneren van het universum. In dit opzicht zijn veel theorieën uitgewerkt in de hele menselijke geschiedenis.

De Grieken waren de eersten die een model van het zonnestelsel maakten. Hipparchus, een filosoof die leefde tussen 200 en 120 voor Christus, bestudeerde zorgvuldig de waarnemingen en kennis die door de eeuwen heen door de Babylonische Chaldeeërs was verzameld. Ipparco gebruikte deze kennis om een ​​model te ontwikkelen dat in staat is om de beweging van de zon en die van de maan te verklaren.

In de 2e eeuw na Christus het model ontwikkeld door Claudius Ptolemy vestigde zich. Ptolemaeus was een Griek van de Hellenistische taal en cultuur. Hij was een astroloog, astronoom en geograaf. Hij woonde tussen 100 en 175 na Christus in Alexandrië van Egypte (figuur 3).

Ptolemaeus heeft het zogenaamde Ptolemeïsche of geocentrische model voorgesteld. Volgens dit model is het zonnestelsel een grote bol die in het centrum van het universum wordt geplaatst. De aarde is vlak en onbeweeglijk en bevindt zich in het centrum van de hemelbol. de zon, de maan en de andere planeten draaien rond de aarde

Tenslotte beweert Ptolemaeus dat de grens van de univero bestaat uit de sfeer van vaste sterren. Volgens Ptolemaeus is het universum vol en heeft het grenzen, dus het is beperkt in de ruimte. Het universum van Ptolemaeus is niet oneindig.

In de Middeleeuwen werd het model van Ptolemaeus nog steeds aanvaard, maar met verschillende interpretaties. Er waren twee belangrijke interpretaties.

Een interpretatie werd "mathematische astronomie" genoemd en was gebaseerd op het belangrijkste werk van Ptolemaeus, "Almagesto". Deze interpretatie was geschikt voor het maken van berekeningen en voorspellingen, maar was niet erg organisch.

De tweede interpretatie, "fysieke kosmologie" genoemd, was gebaseerd op het werk "De Caelo" van Aristoteles.

Deze interpretatie was antropocentrisch en logisch consistent. Helaas kon hij sommige fysieke verschijnselen niet verklaren, dus was deze niet consistent op praktisch niveau.

Tijdens de Middeleeuwen ondersteunde de Kerk het Ptolemeïsche systeem door middel van de scholastieke filosofie. In feite wordt dit systeem geïllustreerd door Dante Alighieri in de 'Divine Comedy'.