Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
Sammelsurium einer ungeordneten, systematisch angelegten Sammlung des polnischen Adels. Auf diesen Seiten erfahren Sie alles über: Abstammung, Adel, Adelsliteratur, Adelsnamensendungen, Adelsverband, Ahnenforschung, Bibliographie, Bücher, Familienforschung, Forschungen, Genealogie, Geschichte, Heraldik, Heraldisch, herb, Herbarz, Indigenat, Informationen, Literatur, Namen, Nobilitierungsakten, Nobility, Personengeschichte, Polen, Schlachta, Szlachta, Wappen, Wappenforschung, Wappenliteratur, Adel, Wappen, Ritter, Polen, szlachta, herb, Herbarz. Sammelsurium, vel temere, systematice ordinaretur collectio super principes Poloniae, Gathering, vel timere, systematic ordinaretur collectio super principes Poloniae, Rassemblement, vel timere, ordinaretur systématique super collection Poloniae, Translations in: Polish, English, German, French.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 103
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
The noble Polish family Zaborski. Die adlige polnische Familie Zaborski.
Titel SeiteTitel Seite
The noble Polish family Zaborski.
Die adlige polnische Familie Zaborski.
ZABORSKI Józef, Sohn von Marcelego und Józefy Zielskiej mit Rozalią Jackoin ską, Tochter von Jana und Anastazji Komorskiej, 20/1888.
ZABORSKI Maciej towarzysvon chorągwi oboźnego wielkiego koronnego mit Anną Petrykowską, 06.02.1735. Zeugen: Aleksander Krzesz, Józef Sobolowski und Józef Hankiewicz.
Zaborski Jan, Bogusze Rypałki, Pfarrei Grajewo, 1805. Zaborski ? Jan, Toczyłowo, Pfarrei Rajgród, 1806.
Piechowski herbu Monsztern, który jest takowy, jak Polski Leliwa ułożony, to jest: w pięciogran gwiazda srebrna, promieniem jednym wprost w górę, pierwotna z Kosobutów, i księżyc w nowiu złoty, herb mistrza Krzyżackiego domowy, z dziedzicznym lennym, jako symbolum feudi dla zamiany wzięty, Henneberger Preussische chron. fol. 279. Valentin königs Genealogisch adels Historia T. III. fol. 611.
Domu Piechowskich, są bowiem w Prusiech sukcesorowie których przodkowie z korony Polskiej znajdują się, i tych którzy w wieku XIII. z książętami Niemieckiemi, królami Czeskiemi, na posiłki Krzyżakom poszli, i tu osiedli. Ale są jeszcze i tych samych, starego pokolenia Prusaków, i pierwosiadłych Słowaków, właśni indigenae Gaubenadels Lexicon voce Kospoth.
I. Rodowitości z Kossobud Piechowskich, zaczyna się procedencja, z dyplomatów i monumentów przy familii dotąd zachowanych w roku 1324. Dominica judica me Domine, danych *) w tej dacie i roku, na zamku Człuchów, stanęła
*) Idem privilegium fundationis, et respective commutationis et caetera Metrica Tochol: in actis Connicen: civilibus oblatuatum est die 17. Junii 1758. per judicem terrestrem Mirachovien: Joseph Pruszak, etiam Regiomonti in archivo ordinis invenitur. [str. 335] między Dyderykiem von Lichtenhein, komendorem Krzyżackim, powiatów Świeckiego i Człuchowskiego, za panowania jeszcze wielkiego mistrza; w rzędzie 13. Karola Beffart von Trier *) i konsensem mistrza prowincjalnego Pruskiego, Fryderyka von Wildenburg, z jednej, a między Mikołajem, jak wyraża Wohlweisen Nicolaus von Kosobud, i braćmi jego Hendfeste respective, zamiana i przywilej nadania lennego prawa czyli maństwa conjuncta manu, (nach Pomerschen Lehn Rechten) za dziedzictwo Kossobuda, na wieś skarbową Krzyżacką, Damianowa, Dombrowa, (Dammens, Dombrons) zwaną, a potem dla lichej od pierwszej roli, rozległych gruntów Piechowic, to jest: Piechu und Wicvicus solliciius (troski) *) przezwana Keron in glossario et Leibnitz collect. Etymolog. P. II. pag. 136. - Joh. Schilteri thesaurus antiquit. germanicarum T. III, A tak dalej Vasallos od niej von Kossbudh Piechowic, nowszym dialektem, von Piechowitz zawołani zostali. Leżą Piechowice, o mil dwie od tychże Kossobud, gdzie był zamek od Krzyżaków wystawiony, **) lecz w trzynastoletniej wojnie roku 1454. zburzony, i dziś jest jeszcze, osobnym kluczem Kossobudzkim, to jest: Zaborskim ( ze w lasach) do starostwa Tucholskiego należącym. w po wiecie Tucholskim. A teraz za króla Pruskiego rządu, do Chojnickiego cyrkułu przydane.
W roku 1454. jak się zajęła wojna trzynastoletnia przeciw Krzyżakom, w tej za wolnością powszechną bili się Albrecht i drugi Otto von Kossobuth Piechowicz obywatel i żołnierz M. S C. belli tredencennalis, którą wojnę i Hieronim Runau krótko opisał. Za panowania wielkiego mistrzostwa Ulrycha von Jungengen, wyznaczali się Stybar. w r. 1410. po nieszczęśliwej 14. Lipca wypadłej Tanneberskiej, czyli Grundwaldzkiej bitwie z Władysławem III. Jagiellonem, Kort von Piechowicz, broniąc długo miasta i zamku Tucholskiego W czasie zaś dwu-letniej w Prusiech wojny w roku 1521.
*) Petrus Duisburg chrop. ordinis Cap. CCCVII. pag. 374. Simon Grunnau de Carolo Bosphoro alias Beffart. Raymundus Duellius historia equitem Teutonicorum hospitalis S. Mariae Virginis Hierosolymitani fol. 29. Erlautertes Preusschen Theil IV. Stuk 37. pag.46.
**) Wieś Kossobudy, za późniejszym przywilejem Krzyżackim w roku 1390. An des heiligen Leichnam Abend: danym, ma włok 37. Chełmińskich, w gruntach urodzajnych, i pastwiskach.
*** ) O którym przywileje wsi postronnych, na przykład: Brussom 1351. r. w dzień ś. Klemensa dany, aby włościanie łąki, do dworu Kossobudzkiego zbierali, etc. Item wieś wiele ma de anno 1382. d. d. w Tucholi. [str. 336] z Albertem mistrzem wielkim Krzyżackim, margrabią Brander burskim, słynął Mikołaj i Jerzy, potwierdza panegiryk Michałowi Piechowskiemu sufraganowi Przemyskiemu od XX. Jezuitów dedykowany 1721. roku. Co wymienia na chorągwi w kościele starodawnym Tucholskim zawieszony nagrobek Mikołajowi dany. Więcej wiadomości w tym czasie nie można mieć, z przyczyny popalonych papierów w czasie wojny w Prusiech Krzyżackiej, co i przywilej roku 1529. poświadcza.
II. Znowu kiedy brali książęta Pomorscy, Jerzy i Barnim bracia, lenność na powiaty Pomorskie, Bytów i Lamburg w Gdańsku, vide Vol. I. legum et statutorum regni Poloniae et A1. D. Lit. tit. Infeudatio castri Butów und Lewenburg fol. 469. tudzież miasto Gdańsk, na wyspę Hela, in bonis naufragis passie, vid. Curikens Beschreibung Dantzigs Vol. IV. fol. 150. Nro Vl. Wzięli też Piechowscy przywilej od Zygmunta I. Króla Polskiego r. 1526. feria quinta proxima ante festum nativitatis S. Joannis Baptistae, który w szczególności pierwszy Krzyżacki w roku 1324. potwierdza, i wspólnie Lenność czyli Maństwo (feudum) w allodium zamienia. Co już był Król Kazimierz Jagiellończyk, ojciec jego w powszechności, de actu in castro Mariaeburgensi, feria 6. proxima S. Jacobi Apostoli 1476, r. ziemiom Pruskim uczynił *). W owym czasie Piechowscy haeredes na Piechowicach, przez wojewodę swego Pomorskiego Georgium de Konopath. królowi zaświadczeni, z naddomkami osobnymi są wyrażeni. Vid. archivum Rni. lib. XX. lit. E. E. roku 1526. i 1527.
Dotąd lege feudi szła w Piechowicach następność, to jest: po mieczu, nie po kądzieli. - Nach Satzungen des Rechts zu Pommern, als andere unsere Lehnleute gebrauchen, mit einem Platen Dienste **) dienen - alias w pancerzu na ekspedycji wojennej służyć, przywilej Krzyżacki roku 1324. obmawia. Potem już jure Culmensi, i córki sukcedować, i sine consensu agnatorum, w obce imiona przechodzić Piechowice mogły. Pod tę epokę zaczęły między rozrodzonemi domu Kossobuth Piechowic, gęścić się naddomki, które jedni od żon swych, drudzy z posesji czyli dzielnic różnych, inni
*) De quo latius 1476. jura fundamentalia terrarum Prussiae, ut privilegium ordinis theutonici Culmense A. 1223. datum, 1251. renovatum, privilegium incorporationis Prussiae, regno Poloniae. Et reciprocae sponsionis Prussorum anno 1454.
**) Płata significat Loricam et Plattner seu Plattenschldger, qui łoricaa conficit, vide Hartknoch, ad Duisburgum Dissert: XIII. de militis veterwn Prussorum et Cruciferorum pag. M. [str. 337] z przypadku nabyte, dla rozpoznania linii i bliskości, do powszechnego Kossbuth Piechowski przydomku, przybierać zaczęli naddomki, i te na swe potomstwo w następność zostawili. Jako to: Skoczycz, Zyla, Nagnioth, Sieczkha, Zaroch, Pażątka etc. ostatnia linia w ostatnim Walentym Piechowskim Pażątce, 1783. roku zeszła. Vidi in archivo acta Königl. Hoff. Gerichts zu Bromberg. Równie i o Nagniotach nie wiedzieć
Między tymi wyznacza się Piotr Piechowski, żołnierz niepospolity, roku 1570. więzień, od Iwana Wasilewicza cara Moskiewskiego, w baszcie włócznią przebity, którą on z brzucha swego wyrwawszy, do cara tyrana zmierzył, lecz syn carski, spieszniej go drugą w serce uderzywszy, zabił. O tym Aleksander Gwagnin, w Kronice Sarmacji Europejskiej, o Moskwie, tego cara okrucieństwo opisuje fol. 547. i 5418.
Dalej w commissorium Stefana I. Króla Polskiego d. d. Disnae 1582. do rozgraniczenia, między Piechowicami, a starostwem Kościerzyńskim, mnogi poczet Piechowskich w nim wyrażonych, po którym wypadł dekret in loco campestri, między tymże wojewodą Pomorskim, starostą Golubskim, i Kościerzyńskim Krzysztofem Kostką, i szlachetnymi Piechowskiemi w roku 1583. dnia 2. Maja, w którym przywodzi i przywilej komentorowski Krzyżacki. Dekretu tego ingrosata, i drugiego oryginał, in appellatorio, zadwornego asesorskiego Warszawskiego in metrica regni sub annis 1583. 1585 znajduje się.
III. Ordynacyów familii, i dekretów dawniejszych, niż trybunał koronny był od Prusaków przyjęty, i późno potem jeszcze, na generałach Pruskich w Malborku, w Toruniu i Grudziądzu ferowanych, tam na przemian w ziemiach Pruskich oddzielnie odprawujących, gdzie senatus Prussius, ex constatibus *) to jest: wojewodów, kasztelanów, podkomorzych, posłów, z miast i powiatów zgromadzony zasiadał. Także ziemskich Tucholskich, Tczewskich, Mirachowskich, Puckich, wojewódzkich: Pomorskich, czyli grodzkich Skarzewskich, miejskich Pruskich, transakcji, działów, cesji, rezygnacji, wizji, obdukcji, protestacji, których się dla obszerności niekładzie, tylko rok niektórych przy imionach osób tej familii w genealogii, cum actu et dato postronie.
Wspomnienia godni Jerzy i Wawrzyniec Piechowscy, obadwa ludzie wojskowi, Łukasz w pułku Władysława
*) Gotfe Lengnich Geschichte der Preussische Lande Königl. Antheil Vol. I. initio sub Sigism. I. de regimine Prussiae §.17-57. et Vol. VI. fol. 1.-32. sub Vladislao IV. [str. 338] Donhoffa wojewody Pomorskiego starosty Kościerzyńskiego, cięty od Turków, w Węgrzech pod Parkanem 1683. roku, umarł 1716. Jakub stolnik Nowogrodzki. Michał Piechowski biskup Gracjopolitański, sufragan i kustosz Przemyski, kanonik Chełmski, i judex generalis Episcop. wydał: Corńucopias infulae Clemensis. 1717. do druku, i inne dzieła.
Jan de Colat Piechowski, służył wraz z majorem Teodorem Jakubem Trembeckim, w oblężeniu Gdańska roku 1734. pod Królem Stanisławem Leszczyńskim zamkniętym, przeciw Moskwie, gdzie dosyć ucierpiał. Potem ad aras justitiae, i dobra pospolitego pracował. Praes. Ber. i stolnik Żytomierski 1760. Łukasz sądowy ziemski Tucholski roku 1767. sejmików powiatu Mirachowskiego dyrektor. Józef Piechowski brat tego przyrodni, mąż rycerski, uczony i obywatel dobry, w roku 1759. chorąży Owrucki, później Petyhorskiej buławy W. Ks. Litewskiego 1769. komornik W. Ks. Litewskiego, a w roku 1775. podkomorzy nadw. J. K. Mści. Zaś w roku 1777. umocowany od exulantów województwa Inflanckiego, bo wynalazłszy nadanie hermistrzów Inflanckich, na część ziemi w kraju kordonem zajętą, i tą w Polsce województwa Inflanckiego exystencją dowiódł, prerogatywy obywatelom odżywił. Skąd 1778. obrany posłem na sejm Warszawski. Potem w roku 1780. zaślubił się z Joanną Kczewską, starościanką Struczewską. W roku 1791. wziął order ś. Stanisława. - Jędrzej Piechowski rotmistrz w konfederacji 1768, do 1772. roku, potem w chorągwi huzarskiej książęcia Adama Czartoryskiego będąc, w roku 1774. w Gnieźnieńskim pod Kąpielem, generała-leutenanta Pruskiego von Lossów w głąb Wielkopolski dalej kordonować chcącego, regiment huzarów, Bośniaków, rozpędził i generała ledwie nie pojmał, którego męstwo i zasługi wspomina Konstytucja 1775. roku pod tytułem: Nagroda zasłużonym. Umarł w chorągwi kaleką w Skwirzynie w Wielkopolsce będąc chorążym w wojsku, którego śmierć i czyny Gazeta Warszawska 1790. pod dniem 24. Listopada N. 94. oznajmiła. Synowie Łukasza sądowego Tucholskiego, ksiądz Franciszek Piechowski kanonik Warszawski, exoficjał Pomorski, proboszcz Tczczewski i Lubiszewski. Jan w służbie wojsk Polskich kapitanem, w małżeństwie z Anną Grąbczewską herbu Nałęcz, dziedzic w Piechowicach Polesiu i Blumfeldzie.
Dziedzictwa domu żyjących Piechowskich, w Prusiech i na Pomorzu. W Piechowicach, Czapiewicach, Czarnowie, Stawiskach, Sarnowach, Stężycy, etc. Polesie: Lorencon, Cicha, Czarlin, etc. Niedawno w Olsowie, Głowczewicach, Częstkowie, Gostomiu. W roku 1723. i 24. liczył ich Pommerscher atlas Jacob Paulus von Gundling. königl. geheimer [str. 339] rath edit. zu Postdam 1724. pod Brandeburskiem panowaniem, w rejestrze szlachty powiatu Lemburskiego, w Bocho, Tero, i Trzebiatkowie, w Wielkopolsce Giwartów etc.
W Krakowskiem, Jan Piechowski podpisał się w r. 1697. in sufragio województwa Sandomierskiego na Augusta II. Króla. Piechowska była za Ogrodzkim, z niej syn Jacek sekretarz wielki Koronny, kawaler orderów Orła białego i ś. Stanisława. W Kurlandii Józef Piechowski podkomorzy nadworny J. K. Mści kawaler orderu ś. Stanisława, na Kartzum, Lautzen i Fabianiszkach dziedzic. Także w województwie Bracławskiem, Bartłomiej i drudzy bracia jego. Synowie Jana: Baltazar i Melchior.
Ignacy Wojciech Leo Piechowski, po ostatecznych studiach, w akademii Frankforckiej, po ex-aminie dnia 17 Stycznia 1783. w Hoffgerichcie Bydgowskim, auskultant i referendarius, w wielu naukach i językach biegły, czynny dla bliźnich i rzetelny. W roku 1787. dnia 11. Stycznia podkomorzy nadworny króla Jmci Polskiego, tegoż roku 3. Maja podług reskryptu de data Potstdam, zaszczycony tymże kluczem szambelana J. K. Mści Pruskiego. Wszedł w związki małżeńskie z Teofilą, czyli Bogumiłą Kunegundą Łochocką generałówną, starościanką Murzynowską, herbu Junosza, talentów i wysokiej edukacji damą 1791. roku. 3. Jan Walenty ks. Wojciech Piechowski syn Stanisława, exjezuita, proboszcz Toruński. a później ś. Jakuba.
Inni zaś ani żądali, ani odbierali urzędy lub nagrody od miłej swej ojczyzny, woleli raczej imię szlachetne utrzymywać, niż je powiększać. Służyli wiernie i bezpłatnie ojczyźnie w pospolitych ruszeniach, czyli szturmach generalnych przeciw nieprzyjacielowi kraju, jak w rozmaitych niebezpieczeństwach, i różnych województwach dowody ich męstwa w aktach okazują.
Od tych czas jak Kossobudy i Piechownice przeszło kilka wieków znajdują się, tak starodawni są Piechowscy Prussiae indigenae, ibidem nati, possessionati, et patriis in moribus educati.
Marcin Piechowski, którego brat rodzony Filip Piechowski, zostawał w wojsku Pruskim w regimencie huzarów generała Małachowskiego, będąc w randze kapitana umarł bezpotomnie. Wspomniany zaś Marcin Piechowski, wszedł w śluby małżeńskie z Marianną Czepowską herbu Jastrzębiec którzy się piszą z Czepowi w województwie Ruskim i Sandomierskiem. Z tych niektórzy przenieśli się w Podlasie. Z tąż małżonką spłodził syna Kazimierza Piechowskiego i córkę Konstancją, która umarła panną. Kazimierz Piechowski syn Marcina, ten ożeniony z Wiktorią z Dobrzejewskich herbu Poraj [str. 340] Wronikowską, z tą spłodził synów czterech: pierwszy Jakub zostający od wieku młodego w kawalerii narodowej, potem zostawał w korpusie artylerii Koronnej, potem był adiutantem przy Stanisławie Mokronowskim generał-leitnancie komenderującym wojsk Koronnych, nareszcie udał się w służbę wojska Francuskiego, i w legionie Polskim został zaraz porucznikiem. Trzeci syn Kazimierza Piechowskiego Wincenty, ten także był w korpusie artylerii Koronnej oberbombardierem. Czwarty Antoni, który z młodego wieku w korpusie kadetów edukował się, i córka jedna Wiktoria. Dom Piechowskich od dawnych wieków prawie w każdym pokoleniu miał, jako i teraz znajdują się ludzie rycerscy poświęcający życie i usługi swoje dla kraju własnego, przez co na wiekopomną zasługują sławę. - Her. Wiel.
Zaborski
Zaborski h. Kopaszyna (in. Kopasina), pisali się z Zaborza, wsi położonej obecnie w gminie Morawica, powiat Kielce. Jedna gałąź osiadła na Litwie, w woj. mińskim, skąd byli elektorami w 1648 r. (Con.). Andrzej Zaborski, s. Stanisława, części wsi Skrzelczyce (Krzelczyce) i Zaborze, pow. Kielce, rezygnuje 1584 r. synowi Kasprowi (AGZ Sandomierz, Pyzdry).W XVII wieku byli właścicielami dóbr Marszałki i Siekleczyn, w ziemii wieluńskiej, obecnie gmina Grabów n/ Prosną, pow. Ostrzeszów, woj. wielkopolskie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Wymienia się również Zaborskich herbu Nowina. Genealogia(osób: 26)• KALIKST Marian Marcin Zaborski (14 X 1845-po 1879), s. Mikołaja i Ludwiki Janickiej; jego ojciec został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1844 r. z herbem Kopaszyna (Szl. Król.); ur. Kielce, pow. Kielce, chrz. 1846 (MK Kielce: Katedra); ż. (14 X 1879 Olkusz) Wanda Julianna Florentyna Dobicka, Dobiecka (ok. 1855-po 1879), c. Józefa i Marianny Matakowicz; ślub w parafii Olkusz, pow. Olkusz, woj. małopolskie (MK Olkusz).• SCHOLASTYKA Zaborska (ok. 1795-po 1816), c. Hilarego i Karoliny Straszewicz; ur. prawd. Staszów, pow. Staszów, obecnie woj. świętokrzyskie (MK Staszów); m. (26 VI 1816 Staszów) Tomasz Ignatowski (ok. 1790-po 1816), s. Józefa i Anny NN.; ślub w parafii Staszów, miejscowość: Staszów (MK Staszów). Źródła: Bork. Sp. 522; Dw. Teki; Łuszcz.; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/551.
Zaborski h. Leliwa, zapewne z Zaborza, w dawnym województwie sandomierskim, skąd byli elektorami 1697 i 1764 r. (Con.). Być może jest to wieś Zaborze, dawniej Zabórz, w gminie Stopnica, obecnie powiat Busko Zdrój. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.• CECYLIA Kordula Zaborska (ok. 1830-po 1860), c. Józefa i Marianny Kolendowskiej; ur. Przybyszew, parafia Przybyszew, obecnie pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie (MK Przybyszew); m. (12 VI 1855 Słomczyn) Antoni Stawski (ok. 1830-po 1860), s. Dominika i Zofii Zaborskiej, właściciel dóbr Obory, parafia Słomczyn, obecnie pow. Piaseczno, woj. mazowieckie; ślub w parafii Słomczyn, miejscowość: Obory (MK Słomczyn); dzieci: córka NI. (ur. 1856), Władysław (ur. 1856), Wojciech Antoni (ur. 1858), Walenty (ur. 1860), Zofia Marianna (ur. 1861) – Stawscy.• JÓZEF Zaborski h. Leliwa (ok. 1791-13 IV 1851), s. Józefa i Franciszki Stawskiej, burmistrz miasta Przybyszew, obecnie wieś, pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Leliwa (Szl. Król.; Sęcz.); zm. Przybyszew, parafia Przybyszew, lat 60, wg innych źródeł: lat 56 (MK Przybyszew); ż. (14 VI 1814 Stary Korczyn) Marianna Maria Kolendowska (1798-po 1836), c. Jakuba i Antoniny Kwiatkowskiej; także: Kolędowska, Kolędoska; ślub w parafii Stary Korczyn, obecnie gmina Stopnica, pow. Busko Zdrój, woj. świętokrzyskie, miejscowość: Stary Korczyn (MK Stary Korczyn); dzieci: Konstanty, Aleksandra, Hilary, Władysław, Bronisława, Cecylia.Źródła: Bork. Sp. 522; Szl. Król.; Żern. t.2/551.
