9,99 €
Czego powinniśmy się dowiedzieć z Wiersze Saturna, pierwszego zbioru wierszy Verlaine'a? Dowiedz się wszystkiego o tym dziele w pełnej i szczegółowej analizie.
W tym magazynie znajdziesz :
- Pełne streszczenie zbioru
- Analizę jego kontekstu literackiego
- Analizę cech szczególnych utworu: Oryginalna forma poetycka; Tematy melancholii, czasu i miłości
Analizę źródłową, pozwalającą szybko zrozumieć sens utworu.
Das E-Book können Sie in Legimi-Apps oder einer beliebigen App lesen, die das folgende Format unterstützen:
Seitenzahl: 24
Veröffentlichungsjahr: 2023
•Urodzony w 1844 roku w Metz
•Zmarł w 1896 roku w Paryżu
•Niektóre z jego prac:
°Fêtes galantes (1869), zbiór wierszy
°Romances sans paroles (1874), zbiór wierszy
°Les poètes maudits (1884), esej
Urodzony w 1844 roku Paul Verlaine był poetą drugiej połowy XIX wieku. Urodził się w Metz w 1844 roku w rodzinie z klasy średniej i wyjechał na studia do Paryża. Studiował tam prawo, a później pracował w firmie ubezpieczeniowej i jako ekspedient w paryskim ratuszu. W 1866 roku opublikował Poèmes Saturniens. Trzy lata później ukazał się jego drugi zbiór Fêtes galantes, przywołujący XVIII-wiecznego Watteau. W 1870 roku poślubił Mathilde Mauté, młodą dziewczynę z paryskiej wyższej klasy średniej.
Po oblężeniu Paryża i powstaniu Komuny Paryskiej w 1871 roku Verlaine, który poznał Arthura Rimbauda, opuścił żonę i wyjechał za nim do Anglii, a następnie do Belgii. Podczas podróży napisał nowy zbiór, Romances sans paroles. Obu poetów łączył namiętny związek aż do słynnego wieczoru w lipcu 1873 r., kiedy to Verlaine zastrzelił swojego kochanka i został skazany na dwa lata więzienia, które odsiedział w Brukseli i Mons. Następnie przeszedł na katolicyzm, a po wyjściu z więzienia w 1875 r. wrócił na jakiś czas do Anglii, gdzie został nauczycielem, by następnie wrócić do Ardenów, do Rethel, gdzie zaprzyjaźnił się z jednym ze swoich uczniów, Lucienem Létinois, który zmarł w 1883 r.
W następnym roku Verlaine wydał Les poètes maudits, książkę, w której uhonorowano trzech poetów: Tristana Corbière'a, Arthura Rimbauda i Stéphane'a Mallarmé. Jego sława rosła i został ogłoszony “księciem poetów”, mimo że zużył się i prowadził rozpustne życie aż do śmierci z powodu zatoru płuc w 1896 roku.
•Gatunek: poezja
•Wydanie referencyjne: VERLAINE P., Poèmes Saturniens, Gallimard, coll. “Folio”, 2010, 96 s.
•Tematyka: czas, miłość, melancholia, muzyka, poezja
Paul Verlaine opublikował Poèmes saturniens w wieku dwudziestu dwóch lat, choć mówi się, że zaczął je pisać jeszcze w szkole średniej, w wieku szesnastu lat. Najpierw myślał o nazwaniu tego zbioru Poèmes et Sonnets, zanim zdecydował się na znaną nam dziś nazwę, nawiązującą do rzymskiego boga oraz mrocznej i melancholijnej planety. Zredagowane na zasadzie self-publishingu i wydane w 1866 roku przez Alphonse'a Lemerre'a Poèmes saturniens to pierwszy zbiór wierszy Paula Verlaine'a. Dzieło to miało jednak ograniczoną recepcję, nie było wówczas uznawane za wielkie wydarzenie literackie.
W tym okresie Verlaine bywał w paryskich kręgach literackich i przyczynił się do powstania pierwszego Parnasse contemporain (1866), zbiorowego zbioru wierszy, który był manifestem i ilustracją ruchu Parnasse. Był to ruch w opozycji do wynurzeń romantycznych, które propagowały nowoczesną sztukę poetycką opartą na doskonałości formalnej i bezosobowej liryce. Jego mistrzowie, Leconte de Lisle, Baudelaire i Théodore de Banville, wywarli silny wpływ na poezję Verlaine'a.
Niewiele wiadomo o genezie tego zbioru, ale Wiersze sobowtórowe, podobnie jak poprzedzające je Les Fleurs du mal