Liefde, dood en serene dagen E-Book

Andreas Müller

• Herausgeber: BoD - Books on Demand
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Niederländisch

Seitenzahl: 55

Veröffentlichungsjahr: 2025

Beschreibung

Het wonder van deze boodschap is dat er helemaal geen boodschap is. Er is noch iets te realiseren, noch iets te bereiken. De persoon die dit gelooft en probeert heeft geen realiteit. Deze bestaat niet.

Leseprobe

Er is geen ik.

~

De hoop is dat er ergens iemand is die het weet. De hoop is dat er ergens een antwoord is en dat iemand dit antwoord heeft gevonden. Maar er is niemand. Er bestaat noch iemand in jou, noch iemand buiten jou die het zou kunnen weten. Er is gewoonweg niemand.

Het wonder van deze boodschap is dat er helemaal geen boodschap is. Er is noch iets te realiseren, noch iets te bereiken. De persoon die dit gelooft en probeert heeft geen realiteit. Deze bestaat niet. Wat schijnbaar kan gebeuren is de ervaring een persoon te zijn. Maar het is juist deze ervaring die illusionair is. Dit kan noch worden begrepen, noch door de persoon worden ervaren, deze bestaat immers niet.

De hele zoektocht - inclusief de spirituele zoektocht - vindt plaats binnen deze ervaring van het ‘iemand’ zijn. Het is het schijnbare zelf dat zichzelf ervaart en naar eenheid zoekt.

Als ‘ik ben’ sterft, sterft de zoektocht. Het wonder is echter dat er in het sterven niets sterft. Het wonder is dat er niemand is die kan of moet sterven. ‘Ik ben’ is niet echt. Dat ‘ik moet zoeken’ is de droom. Er is daar niemand. Wat schijnbaar blijft is wat schijnbaar gebeurt. Dat is het en dat is volledig. Er is niets anders, dat is het wonder.

´Wat is’ laat zich niet beantwoorden. Wie zou kunnen weten dat deze kamer bestaat? Wie zou kunnen weten of er achter deze muur niets meer is?

~

Geest is bewustzijn en daarmee illusionair. Deze is dat wat schijnbaar gebeurt, maar heeft geen eigen onafhankelijk bestaan. Geest is niet-iets.

~

Alles is leeg en tegelijkertijd vol. Echter voor niemand. Bewustzijn dat invullingen geeft is al illusionair. Er bestaat noch een echt bewustzijn, noch een echte verschijning of echte invullingen. Zodra ‘ik ben’ verschijnt, verschijnt de illusie van een wereld.

Er bestaat geen ‘goddelijk spel’. Wat is, is niet kenbaar en voorbij zijn of niet-zijn.

~

Voorbeschikking is illusoir, omdat er geen werkelijk verloop in tijd bestaat. Maar dat wat schijnbaar gebeurt is nu eenmaal zoals het gebeurt. Niemand die heeft gekozen of besloten. Het is niet ‘gedaan’, het is ongegrond - en toch is het alles.

~

Het is de natuurlijke realiteit, in zoverre hoeft en kan niemand het zich herinneren.

Dat wat is, is zich niet bewust van zijn bestaan. ‘Het’ is eenvoudigweg. Net zoals een bloem zichzelf niet ervaart, ervaart het ‘zijn’ zichzelf ook niet. Er bestaat geen ‘grote intelligentie’ als zou dit een ‘waar groot principe’ betreffen. Dat wat is, is niet kenbaar in de zin van ervaarbaar of begrijpbaar.

~

Niets heeft ooit bestaan.

~

Bevrijding is wanneer zelfs de getuige of het getuige zijn wegvalt, ook wel de getuige illusionair blijkt te zijn. Er kan een schijnbare getuigenis zijn. Dit zou echter zijn wat er schijnbaar gebeurt, en niet dat wat ik ben. Het zou als het ware illusoir zijn en voor niemand gebeuren. Bewustzijn is niet echt, maar dat wat schijnbaar gebeurt (als het gebeurt) - voor niemand.

Ik kan niets aanbevelen. Elke aanbeveling zou worden gedaan met het oog op een aanvullende, persoonlijke realisatie. Maar die is illusoir. Het ‘zijn’ is immers alles al. Het kan noch worden bereikt noch bewust worden gedaan.

~

Dat is het misverstand met dit ‘wees het zijn’; er is enkel ‘zijn’, maar niemand die het bewust kan doen of kan zijn. Je bent al ‘zijn’. Dat is al de perfecte realisatie. Er bestaat echter geen gerealiseerde! Het kan niet gedaan worden omdat het al is.

~

‘Ik ben’ - dit kunstmatige centrum dat zichzelf ervaart als ‘hier en nu’ - heeft geen werkelijkheid.

Er is geen specifieke rol of functie. Alles is gewoon zoals het is - zonder functie of rol.

~

Vanuit het perspectief van ‘ik ben’ is bevrijding niets anders dan de afwezigheid van de ervarende, d.w.z. diepe slaap of dood. Eigenlijk meer als dood - je kunt immers nog steeds ontwaken uit een diepe slaap...? Zien, horen, enz. functioneren heel normaal - en toch is er geen ervaring van ‘in het lichaam zijn’ en van daaruit ‘naar buiten kijken’. Aangezien niemand kijkt, wordt er niets gezien!

~

‘Ik’ en ‘niet-ik’ zijn ideeën die ontstaan uit de illusie dat deze eerste aanwezigheid werkelijk is. Niettemin, aanwezigheid noch afwezigheid bestaan als zodanig. Dit heeft echter niet alleen betrekking op de schijnbare persoon, maar op alles. Alles is er en is er niet, is echt en onecht. En zelfs als je ‘alles’ zegt, is dat al een verhaal.

Als je de zoeker zoekt, zul je hem niet vinden. Er blijft daarin iets dat gewaar is. Er blijft daarin iets dat zich ervan gewaar is dat er geen zoeker is. Dit is het gewaarzijn dat zichzelf herkent. De reden waarom het zoeken niet eindigt, zelfs wanneer een persoon niet gevonden wordt, is dat dit laatste gewaarzijn - dit kleine restant van aanwezigheid - de zoeker is. Ook dit schijnbaar zelfbewuste gewaarzijn is illusionair. De zoeker acht zichzelf als onvindbaar, maar blijft toch over als een schijnbare aanwezigheid. Welk een misverstand is dit. Dit zuivere gewaarzijn - vanuit het gezichtspunt van de persoon, de eeuwige onlosmakelijke aanwezigheid - is illusoir. In het schijnbare uitdoven hiervan eindigt de zoektocht - niet omdat er iets gevonden is. Deze eerste aanwezigheid blijkt niet te bestaan en wordt daarmee de laatste.

Ieder idee van een einde aan de illusie is een illusie.

~

Bevrijding is geen concept. ‘Leven’ is geen concept. Het is eenvoudig dat wat schijnbaar gebeurt. Het is volledig, heel en in harmonie - precies zoals het is. Het werkt niet aan verlichting of bevrijding. Het is al vrij om precies dat te zijn wat het is.

~

Harmonie is de natuurlijke realiteit. Alles is op natuurlijke wijze zichzelf.

Het ‘zijn’ kan zichzelf niet vergeten, juist omdat het zich niet bewust is van zichzelf.

~

‘Ik ben’ leeft schijnbaar in verhalen. Het denkt en denkt en denkt - en stelt zich zo een wereld voor die niet bestaat.

~

Het lichaam wordt niet vanuit het ‘zijn’ geprojecteerd - het lichaam is het ‘zijn’ als lichaam. In zover wordt (en was) het lichaam nooit iets werkelijks.

Zolang het dat is wat gebeurt, kan het niet worden opgeheven. Een illusie kan zichzelf immers niet opheffen, dat is onmogelijk.

~

Er bestaat niet zoiets als een persoon. De beleving ‘iemand’ te zijn is illusionair en lijkt op een droom. Het wonder is dat het geen bestaan heeft. Het bestaat dus niet eens als droom. Dat kan niet worden uitgelegd of worden begrepen.

~