De Bach nab E-Book

Friedrich von Schilbach

• Herausgeber: Books on Demand
• Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
• Sprache: Deutsch
• Veröffentlichungsjahr: 2020

Seitenzahl: 364

Beschreibung

Waarschiins des erscht Stuck Weltliteratur uf Boddesee-Alemannisch.

Leseprobe

Inhaltsverzeichnis

Kapitel 1

Kapitel 2

Kapitel 3

Kapitel 4

Kapitel 5

Kapitel 6

Kapitel 7

Kapitel 8

Kapitel 9

Kapitel 10

Kapitel 11

Kapitel 12

Kapitel 13

Kapitel 14

Kapitel 15

Kapitel 16

Kapitel 17

Kapitel 18

Kapitel 19

Kapitel 20

Kapitel 21

Kapitel 22

Kapitel 23

Kapitel 24

Kapitel 25

Kapitel 26

Kapitel 27

Kapitel 28

Kapitel 29

Kapitel 30

Kapitel 31

Kapitel 32

Kapitel 33

Kapitel 34

1

Hoch iber Iberlinge, wose e direkte Vubindung zum Himmel bildet, stellt dii Drogschulter vu de ledschte Iisziit e nadiirliche Grenz zum Boddeseehinterland her. Durch beharrliche Arbet vu Rägge und Luft, wiä wenn Händ vu Riise de weiche Sandstei gschmirglet hättet, isch e sanft gschwungene Landschaft endschdande. Hinterem Siidlungsgebiät vu Iberlinge goots zersch ring bergan, noch de Bundesstroß no eweng gäächer, bis me endlich dobbe schtoot. D Miä vum Ufstiig loont sich elei scho wegem atemberaubende Blick iber de See uf d Schwiizer Alpe. Do ka me scho au mol vugesse, dass me, wemme sich umdreet, weschtlich weit i de Hegau hintere, öschtlich bis is Oberschwäbische luege ka und nordwärts zmindescht bis zu de Schliffgrenz vum Gletscher, wo heit stolz s Heiligeberger Schloss troont. Der beliäbte Uussichtspunkt hosst Luisehee. Eigentlich Friedrich- und Luisehee. Des isch anno dubacke mol e badischs Großherzogspaar gsi. Irgendwenn hot de Volksmund no aber de Name vum Friedrich keie lo.

Dobe uf de Luisehee, schtoot e rots Bänkle. Des hot de Vuschäänerungsverei mol dirt annegstellt. Fascht jede Morgefriä isch de Otto do Spaziiregloffe. Wiä wenn er vum Ziitige vudeile ab em Viire it scho gnueg gschlaucht gsi wär! Mit lange kräfdige Schritt isch er als vum Barbelgängle d Alt-Owingerstroß ufegange und dirt, wo disell bim Allikron, des e Sackgass zum Nellebach nab isch, en Schlenker noch links macht, isch er uf de Feldwäg abbogge, am Schbiilblatz mim Feierweerauto und däm ufem Buckel elonig stehende Huus mitm beese Wachhund vubii. Er isch unter de B31 durre, vor de alte Eelmiile de Drampelpfad immer wiiter ufezue, bis er denn obe uf de Luisehee aakumme isch. Do hot er sich ammel annegsetzt und hot e Wiile iber sei vugrootenes Läbe und diä ganz Krampfete nochghirnet. Normal isch dirt usserm Otto eso friä z Morge näemed gsi. Zu sinere Iberraschung isch aber a däm bsundere Dag, i allere Herrgottsfriä, scho en Andre uf däm Bänkle ghocket. En recht alte, wiißhoorige Maa. Näbe sich hot der en Rucksack schtande ghet, dezue e Brettle mit Käs und Wurscht und e Gutter Bötzinger. “Wa isch denn des fir on”, hot sich de Otto gfrooget. Freindlich hot de Alte, wo en scho vu Wiitem hot kumme säe, de Otto zu sich herre gwunke. “Kumm, setz di e bitzle zu mir anne”. De Otto, wo doch au scho eweng gschafft gsi isch, de Buckel nuf i dere uugweenlich hosse Morgesunne, hot jo einewäg vorghet, sich uf däm Bänkle niiderzlo und hot drum degliich due.

“Do hanne sitz i fascht jede Morge”, hot de Alte gseit. “Hiir dobbe ka me uusgruebe und sich dii schäänschte Gschichte uusdenke. Soll dr onne vuzelle?” “Warum au it?”, hot de vuwunderte Otto gseit. Erschtuunt isch er aber gsi, well er den Andre do no gar niä gsenne hot. Und er isch etz jo scho siit bald viir Joor däglich do nuf kumme, mit ganz wenige Uusnaame, obs ränglet oder schneit. Wa hätt er au sage solle? De Ander hätt jo auch degege halte kenne, dass er de Otto no niä do gsenne hätt. Und so e Wortgfecht hätt ee nint brocht. Zmol so friä z Morge. Und Ziit zu Zuelose hot er ghet. Au, well er susch als fir Neis und Uubekannts ufgschlosse gsi isch, hot sich de Otto eifach mol druf eilo. Er hot sich vu däm Alte, wo en mime schelmische Augezwinkere dezue ufgforderet hot, en Becher vum Rote eischenke lo und hot au dankbar e Rädle Lyoner und en Renkel Buurebrot aagnumme. Er hot jo au no kon Zmorge ghet. Aber en Rote scho eso friä am Dag? Ha, warum au it!

“Also...”, hot desell Sunderling entspannt gseit, sich zruckgloonet und gschmunzlet. “Denn fange mer mol aa! Des isch d Gschicht vum Walter Denzel. Vum Aafang bis zum bittre End. Wottsch se lose? I muess di aber warne. Dii isch it ase leicht z vudaue.” Do isch de Otto nu no mee gspannt gsi, hot en erschte Schluck gnumme und hot i frooer Erwartung uf e spannend Gschicht zuestimmend gnickt. Und eso hot de Alte aagfange zum Vuzelle.

2

“Amme Sunntig Morge, ganz friä, lang bevor me sich gmiätlich as Zmorge macht, isch de Walter Denzel im Bett glege, hot d Auge gschlosse, “Ha-jo wa!” gfliäschderet und glächlet.

Hot des alls eso kumme mese wiäs kumme isch? Wiä, des froog i di, hätts Läbe vum Walter andersch vulaufe und andersch ende kenne? Warum isch eso vill de Bach nab gange? Wiä kunnts, dass en Bleedsinn, wo me als Goof gmacht und doch scho längscht vugesse hot, om denn, wemme am Wenigschte demit rechnet, eiholt und sich rächt? Und wellewäg isch am End vu sinere Gschicht alles guet.

3

S Waldhorn, des Iberlinger Gaschthuus a de Uusfallstroß ge Lippertsreute, kurz bevors de Burgberg ufegoot, hots scho länger gäe, wos de Robert Denzel als Wirt ibernomme hot. Er isch vum Oberschwäbische herzogge, nochdem er sich s dirt bim Bannfiärer vu de Hitlerjugend vuschisse ghet hot, wo sellem mol vume Denunziant vuliggeret worre isch, dass onner vu de Pimpf gsenne ho sott, wiä de Denzel z Nacht a d Dir vu de Kreisleitung annegseicht hätt. Ob ers au wirklich gsi isch, des isch it ganz klar gsi, s isch jo dunkel gsi und s hätt durchuus au en Andre si kenne. Aber onner muess jo de Schuldig si und well de Denzel it grad en gliände Aahänger vu de Hitler-Bartei gsi isch und well er glei um d Ecke gwoont hot und au efters mol z Nacht no unterwägs gsi isch, hot me halt gmonnt, er wär des gsi. Jedefalls werret eso Vumuetunge zu Gwissheite und wenn se emol mim Finger uf on zeige, no isch es am Aaklagte z bewiise, dass er nint gmacht hot und it andersch rum.

“I d Weißenau lass i di stecke”, hot de Bannfiärer em Denzel droot, wa detmols schiir de sichere Dot bedeitet hot, zmindescht aber Gfangeschaft i de Irreaaschdalt bis woss Gott wiä lang. Und detmols hot me jo au it gwisst, ob der ganz Spuk etzet bloos e baar, oder, wiä d Nazis rumproleetet hond, wirklich dausend Joor lang gange dät. Fimf Joor lang hond dii Hookekreizfaane Deutschland scho beherrscht ghet und konner hot e Aanung ghet, wo na des alls no fiäre ka. Des hot schiints bloos de Fiärer selber gwisst.

I dere uusichere Lag hot de jung Metzger Denzel sim Moschder de Kindigungsbriäf ibergäe, hot sei bscheidnes Erb vu de Sparkass gnumme und hot sinere hibbsche und treue Frau gseit “Erna, mir meset furtgo. Susch wird d Zuekunft fir uns ganz andersch werre, wiä mirs gern hättet”. Se hond drum schwere Herzens Raveschburg de Rucke keert, zum i de Gau Bade z ziggle, wo me de Denzel it kennt hot. S isch no diäfe Winter gsi, woner zersch elonig z Iberlinge aakumme isch. D Erna hot no, inen warme Filzmantel gmummlet und mit dicke Händsche aa, firs Winterhilfswerk näbem Mehlsack, däm wiisvubutzte Weerturm und vu Wiitem erkennbare Woorzeiche vu Raveschburg, holzige Reichshandwerker-Wappe vukaufe mese und isch drum ersch e Woch spooter nochkumme. De Kraftomnibus isch nochere lange Faart durre vuschneite Landschaft kurz vor de Aakunft z Iberlinge uf de Lippertsreuterstroß im kindshooe Schnee steckeblibbe. S isch nint mee gange. De Faarer hot wiätig “Heilandzack” breelet und hots Gaspedal vum Büssing drucke kenne, wiä er hot welle, de Motor hot gjaulet und d Räder sind durredreet. Do hot de Denzel, wose dirt feschtgschdeckt sind, durch d aagloffne Scheibe s Waldhorn gsenne. Des Gaschthuus isch leer gschdande, zmol de vorig Wirt, en Jud, well er s Schlimmscht fir sich und sine Familie befirchdet hot, iber Nacht i d Schwiiz gflichdet isch. Der hots wool recht bressant ghet, wiä de Robert gsenne hot, woner dirt nei gspechdet hot, solang en Buur mime Traktor de Bus usm Schnee zogge hot. Dii ganze Mebel sind doblibbe, alle no guet i Schuss, d Bette sind frisch iberzogge gsi und vu de Rossknecht-Brauerei sind sogar no zwä volle Biirfässer do gschdande. E baar Däg spooter, de Plan isch gmacht gsi und d Erna hot durch de Fernsprecher iir Eivuschdändnis gäe ghet, hot de Denzel des Gaschthuus vu de Stadt, wos in Abweseheit vum vorige Bsitzer vuwaltet hot, pachte kenne. De Birgermoschder Dokter Spreng perseenlich, wo liäber i de Ochse gange isch statt ine Judelokal, wiä er selber gseit hot, hot em Robert de Vertrag und d Schlissel ibergäe. “Sse! Guets Glinge! Mir werret Aafang Februar zum Narretreffe mee wiä fuffzg Zinft z Gascht ho”, hot de Spreng gseit. “Dii ganze Volksgnosse, wo zum Treffe kummet, bruuchet e Unterkunft, s kennet jo it alle i de Seeturnhalle schloofe. Und scho gar it uf de Stroß dusse, bi dene Demperature, s sind jo it alle hirt wiä Kruppstaal”. Dezue hot er hämisch glachet. De Robert hot em drum vusproche, a däm Wocheend dii schäänschte Räum fir d Zunftmoschder z reserviire. “Aber wenn no uuagmolde e Abordnung vu de Bartei kunnt”, hot de Spreng gmonnt, “denn meset d Fasnachter hald doch use. Bolitik hot Vorrang!” De Denzel hot sich denkt, d Nazis machet grad no mee Zirkus wiä d Narre. Und des it bloos a Fasnet. Aber gseit hot er nint. Er hot sichs jo it glei scho widder vuschiisse welle.

S Waldhorn isch schää do gschdande mit sinere lange Front gege d Stroß. A de Ussewänd sind Wiitruube um d Fenschder granket. Hintere me helle Steimäuerle hots en Biirgarte ghet, wiä usm Bilderbuech. Do hosch all scho vu Wiitem en Durscht griägt, wenn de dii bunte Fäänle am Eigang vum Biirgarte gsenne hosch. Dii fimf Ahornbäm hond en kiäle Schatte gäe, wenn ammel im Summer freeliche Gsellschafte zum Kaffee oder Biir kumme sind.

Deutsche Landser hond Pole iberfalle, aber des isch wiit furt gsi. Vorem Waldhorn isch de Espach luschdig vubii gezlet. Mengmol, wenn widder onner im Biirgarte en zotige Witz grisse hot, hot me s Lache und Gjoole bis zum Hochbild abegheert. Obe dinne, i de Dachschräg, isch d Woonung vu de Denzels gsi, zwä Schloofzimmer, mitere große Stube und em Kooleofe. So dunkel wiä d Brikett zum Heize gsi sind, isch denn au bald de Aafang vu de viirzger Joor worre.

Scho bald nochdem ers Waldhorn widder ufgmacht ghet hot, hond se de Robert Denzel eizogge. “Jesses Maria”, hot d Erna uusgruefe. Se hond us de Nochberschaft e junge und agile Frau, d Lina, aagworbe, zum sich, solang de Robert im Kriäg isch, um d Gäscht z kimmere. Zersch, wo no d franzesisch Saar-Offensive grollt isch, hond sen uf Mittewald zu de Gebirgsjäger kommandiirt, vu woner au zwämol kurz hot homkumme dirfe. Aber denn, nochdem de Eimarsch uf Frankriich befoole worre isch, hot er kon Urlaubsschei mee griägt. Do hot im Waldhorn s Bange und s Warte aagfange. Im Gaschthuus isch es trotz em Kriäg no hoch hergange, zmol se jede Dag im Volksempfänger mit trummliger Stimm Erfolgsmeldunge vuläse hond. Wo am Obed d Gäscht denn gange gsi sind, hond d Erna und d Lina hälinge uf de Binne dobbe uf Radio Berominschder gloset, wiäs wirklich a de Front schtoot. Do hot me denn au vu deutsche Vuluscht gsproche und dii beide Fraue hond sich Sorge um de Robert gmacht. Endlich mol hot d Erna denn e Feldboscht vu Sedan griägt, vu wo iir Maa brichdet hot, dass de Weschtfeldzug schnell vorwärts käm und es em guet ging.

Er isch denn, gottseidank mumme sage, nu sechs Däg spooter, bim Vorstoß uf d Kanalkischte hinter de zwäte Panzerdivision ime Dorf bi Abbevile, woner im Dunkle zum Brunze usegange isch, ine offne Lachegrueb innekeit und hot sich de Oberschenkel broche. Am nägschte Morge, es isch en schääne Dag im Mai gsi, wosen ine Lazarett gfaare hond, hond sine Kamerade de Kanal erreicht. Nu zeen Kilometer devor hots de Denzel butzt ghet. Er hätt eso gern emol s Meer gsenne, s Rausche vu de Welle gheert und isch au de ganz Vormarsch durre gspannt gsi, ob dii salzig Luft vum Meer eso guet fir d Lunge isch, wiä em emol d Mame vu me Franzosebiäble gseit hot, wo friäner z Raveschburg e baar Monat visavi gwoont hond. So isch es sellmol halt nint worre mim Meer. “Am Schwäbische Meer isch es doch au schää”, hot en d Erna spooter, nochem Kriäg, ammel dreeschtet und zärtlich sin Nacke kraulet, wenn er denn mengmol gedankevulore mime truurige Blick ufeme Bänkle am Gundelehafe ghocket isch und seensichtig ufs Wasser glueget hot. Er isch denoch kuum mee us Iberlinge und usm Waldhorn usekumme. Bis denn äbbe emol ame schääne Dag im Joor 1960. Aber bis dirt na isch no vill Wasser de Bach nab gloffe.

4

Große hoorige Naselecher. Des isch des Erscht gsi, wa de Walter vu de Welt gsenne hot. Won er sine Auge zum erschte Mol ufgmacht hot, hot en de Glöckler im Arm ghet. “Erna!”, hot desell gruefe, “Erna! De Klää hot d Auge uf!” und hot sin feichte Zinke am Näsle vum Walter gribbe. Mime Boltere isch d Erna Denzel vum Abort zruck is Zimmer gwetzt. Se isch halbe iber de Dirbalke gstockelet und wär schiirgar langewäg uf d Schnorre keit. “Gib her!”, hot se gägset und em Glöckler des Butzele usm Arm grisse. Se hot sich uf de knorrig Schaukelstuul ghocket, hot de Goof selig gherzet und isch eso glicklich gsi, wiä mes als Mame vume Neiborene nu si ka, zmol der halbläbig uf d Welt kumme isch und wo me it gwisst hot, ob er durrekunnt oder it. D Klospiälung hot no rumoret, do isch au scho, alarmiert vum Glöckler, de Vater innegstirzt. Er hot de klää Walter uuglaibig aaglinset. Sine Datze, wo däm Neiborene zärtlich iber s linde Hoor ufm Kepfle gstriche hond, sind no dreckig vum Umgrabe im Garte gsi, woner im Friäjoor immer d Buschboone pflanzet hot. Er hot sine Weermachts-Feldmitze, woner allewiil dusse bim Schaffe ufghet hot, a de Hooke ghängt, hot sinere Frau mit de Hand uf d Schultere dappet und gseit: “Etz isch guet. I hon scho denkt, der packts it. Zwä Däg lang hot des Butzele d Auge it ufmache welle! Wiä wenn er nint vum Läbe säe wott.” Und d Eltere hond sich erleichteret aaglueget und glächlet. De Walter aber it, der hot des Ganze noit vuschtande.

It leicht hot mes ghet, detmols z Iberlinge. Au no fimf Johr nochem Kriäg hots I de Läde noit alles gäe, oder äbbe it gnueg, drum hond dii, wos hond kenne, hinterem Huus des Needigscht selber aabaut. Bi de Denzels hots Boone gäe, Herdepfel, gääle Riäbe und Schwarzwurzle. Wiiter hinte im Garte isch en Birrebom gschtande, vu däm d Fricht zum Moschte besser wiä zum Esse gsi sind, denäbe no en Mirabellebom und zwä Kriesebäm. “Dii gääle Kriäse sind dii beschte”, hot de Vater Denzel ammel gseit, “dii rote Hedelfinger schmecket it und s giet devu bloos e Schießete und s Ranzepfiife”. S Iberschissig vum Garte hot d Mame zwämol i de Woch zum Markt brocht und isch denn mit Milch, eweng Fleisch, wenns gäe hot, und e baar Eier homkumme. S Brot hot me selber bache, dodefir hots näbem Huus e Backhaisle ghet. Me hot de Gäscht, wo is Waldhorn kumme sind zum Esse, Trinke oder mengmol au no zum Ibernachte, jo au äbbs biäte mese. D ganz Nochberschaft hots ammel gschmeckt, wenns e frischs Brot gäe hot und se sind denn au immer wiä zuefällig iberekumme zum luege, wiäs denn au eso goot. Schnorre hond se aber gar it mese, d Erna Denzel hot ene immer gern e räets Drum vum warme Brotlaib abegseblet. Deile duet dii, wos kenne, des isch ganz selbstvuständlich und eso isch es bi Denzels halt au scho immer gsi.

De Glöckler, wo eigentlich nu herretrottlet gsi isch zum sin Biirhafe fille lo, aber denn vu de Erna vudunneret worre isch, zum uf de Klää ufzbasse solang se am Bampe gsi isch, hot sich denn au widder vuzogge. Me hot en i de Nochberschaft einewäg niä gern elei glo mit de Kind, well me gmont hot, dass der it ganz dicht wär und me bi sellene jo niä gnau wisse ka.

Mittlerwiile sind dii Däg widder länger und wärmer worre, de Walter isch gwachse, d Leit sind eikeert und de Biirgarte isch oft voll gsi. Am Wocheend sind au mengmols franzesische Soldate kumme, weniger wegem Esse wiä vilmee weg de Mädle, wo druf gwartet hond, dass se onner zum Danze uffordere dät. Liäber wärs dene Henne aber gsi, wenn emol en schnittige GI vu de Amerikaner im Jeep mitere luute Rock'n'Roll Musig usm Transistorradio vorgfahre wär. D Erna und d Lina, dii dickscht Bediinung vum ganze Gai, hond all vill seckle mese zum d Gäscht bi de Luune z halte. De Vater isch i de Kuche mit Spätzleschabe und am Zapfhaane mitem Biirkriäg fülle bschäftigt gsi.

De Walter isch i sim Bettle umenand krabblet und hot sich vu dirt us d Welt aaglueget. A de Wand hot sine Mame en Kalender vum Laarer Hinkende Bote ufghängt ghet. Ufeme Holzdäfele isch e Buureregel eigraviert gsi: “Warmer Oktober bringt fürwahr, stets einen kalten Januar”. Des hot de Walter detmols noit läse kenne und viel spooter woner s hot entziffere kenne, hot er zersch au it vuschtande, wa des hosst. Ersch ganz viel spooter. Doch do isch denn scho de Kiesinger Ministerpräsident gsi.

S Wirtschaftswunder isch gschäe, fascht wiä vu selber, alle hond gschaffet wiä d Brunnebutzer. Und des hot em Waldhorn no mee Gäscht brocht und d Eltere hond fir i d Stube e neis Sofa und en Niäretisch aagschafft, dodezue e Tulpelampe und en echte Gummibom, vu Brasilie.

Ufeme klääne Dischle im Gang hots fir d Feriegäscht als de Siidkuriir vum Vordag ghet, uralte Quick-Illu, s Konradsblättle und en Neckermann-Katalog. S hot au scho Boschtkarte gäe, dii hond d Gäscht fir 10 Pfennig kaufe kenne. Do isch es Waldhorn druf abbildet gsi, mitem Vater und de Mame.

De Walter hot im Schloofzimmer vu de Eltere e Bettle ghet miteme Schutzgitter us gflochtene Schniär, dass er it usekeie ka. Do dinne isch er mit sim Teddybär Zotti und em Igel Mecki ghocket und hot gwartet bis er wachst. Mee hot er it zum Due ghet. Ersch spooter emol, woner scho hot laufe kenne, hot er sis eigne Zimmer griägt, wa jo detmols au it jeder hot ho kenne. Monn, do isch es Buele stolz gsi!

I de Kuche vu de Denzel-Wohnung hots näbem Eckbänkle en wiiße, emailliirte Herd ghet, mit ere umlaufende Handtuechreeling und mit vuzierte gschwungene Iisefiäß. Do isch es ammel im Winter am Wärmschte gsi und do hot de Walter au als druf gwartet, dass em sei Mame uf de Herdplatte en Brootepfel macht. Vu däm hot sem denn all en räete Schnitz abeghaue. “Do, nimm! Und sse, do hosch no eweng Vanillsoß dezue”, hot sem gseit und hot em no e Zimtstängele zum dra zutzle ibereglanget.

Im Rescht vum erschte Stock und im ganze Dachgschoss sind Gäschtzimmer gsi, mit fliäßend kaltem Wasser. D Bette hond Springfädere ghet, wo de Walter als dezue vufiährt hond, wiä vum Hafer gstoche drufumme z gumpe. “Du rossesch mir no dii ganze Bett zämme”, hot ammel d Lina gschumpfe, wenn se d Zimmer gmacht und de Walter vudwidscht hot. Uffem Gang hots en Abort mit Holzbrille und au e Etaschebad ghet, mitere emailliirte Badwanne und me Holzzuber. S warm Wasser hot me all vum Herd i de Kuche mese ufebringe. Jede Samschtig isch de Walter i däm Zuber mitere Wurzelbirscht und Kernsoapfe vu de Lina suuber gschrubbt worre, ob ers hot welle oder it. Dodezue hot sem ammel Liädle vorgsunge. Si ganz Läbe lang hot er sich no a dii Versle erinnere kenne: “Herr Meier kam geflogen, auf einer Flasch Benzin, da dachten die Franzosen, es wär ein Zeppelin. Sie luden die Kanonen, mit Sauerkraut und Speck, und schossen dem Herrn Meier die Unterhose weg. Er dacht er wär gelandet, bei seiner lieben Frau und küsste, aus Versehen, den Arsch der fetten Sau”. Denn hot d Lina ammel schiir blääret vor Lache. Se isch iberhaupt e räets Kitterfiddle gsi!

Im Erdgschoss isch d Gaschtstube gsi. Uffem holzdäflete Bodde isch en vubichtete Rattanteppich glege, uf den scho en Huufe Biirkriäg abekippt und Stumpe mitem Stiffel uusdruckt worre sind. Omol im Monat, oder wenn er zvill gmiächtelet hot, hot d Lina de Deppich dusse uf de Stange uusklopft. Gstaubet hots denn ammel wiä bleed und denoch hot me de Deppich widder i de Gaschtstube uusgrollt. D Mame hot gmont, me kennt emol en Neie kaufe. “Warum au, koscht doch bloos e Geld! Solang s Alte vuhebbt, isch doch guet”, hot de Vater gseit.

Um de dunkle helzerne Stammdisch sind luschdig drechslete Stiäl gschtande. Uf de Disch hot d Erna als klääne Väsle mit Bliämle usm Garte gstellt, dodezue drei große Porzellan-Aschebecher, wo “Asbach Uralt” druf gschtande isch. Dehinter isch dii lange Theke gsi, mit de Zapfanlag und em Brinnele. Vu dirt hot en große Gartezwerg mit wiißem Bart und ere rote Kappe vuschmitzt uf de Stammdisch glueget. Wa der scho alles gheert hot, wa do gschwätzt worre isch! Hintenaus, am Gang zum Abort, hots en Kleiderständer ghet, wo de alt Schappeler immer sorgfältig sin Spaziirstock anneghängt hot. Und uf de Huetablaag hot als de Schirrmeister, wenn er aagschtoche usetorkelet isch, sin Zylinder ligge lo. Dirt dobbe isch au lang en Gamsbart glege, der mol om abekeit isch. Mit däm hot sich de Walter als am Näsle gribbe, wells eso schä griselet hot. “Heer uf, du Pfudi!”, hot denn d Mame als vum Treese iberegruefe. Wiiter hinte hots en Zigaretteautomat ghet. De Walter hot ammel dii Fächer inspiziirt und studiirt, wo no und warum am Meischte dinne isch und warum dii andre Fächer scho leer sind. Er hot dii schääne glänzige Päckle mege: Atika, HB, Ernte 23, Reval, Juno, Salem, Lux, Roth-Händle, Peter Stuyvesant und wiä se alle ghosse hond. Nu d Rössli-Stumpe sind z lang fir i de Automat gsi, dii hot sich de Schappeler als am Treese gäe lo.

Näbem Stammdisch hots sechs kläänere Disch ghet, fir viir bis fimf Leit. Wenn am Sunntig noch de Kirch d Buure vu Andelshofe rabkumme sind, hond se all e paar vu dene Dischle zämmegschobbe, well se äbbe it a de Stammdisch zu de Iberlinger hond hocke dirfe. Und des, nochdem Andelshofe scho lang eigmondet gsi isch. Me hot se halt it eso mege.

Untere Kienzle-Uur hoch dobbe a de Decke, wo de Walter, strumpfsock uf me Leiterle, hot ammel ufziäh mese, wenn se widder mol schtandeblibbe isch, isch en vuglaste Durchgang zum Näbezimmer gsi, dii guete Stube, mit teure Mebel, schwere Vorhäng und schneewiiße Gardine. “Do derfsch it nei”, hot de Vater als de Walter gmaanet, weswäge des Zimmer immer nu no intressanter fir de Bue worre isch. Aber innetraut hot er sich doch it. Er isch scho ammel ufgregt und glicklich gsi, wenn d Lina em gseit hot, er sott ere de Gratte mit de frisch gschtärkte Dischdecke innedreie helfe. Im Näbezimmer sind ab und zue Feschtle gfiiret worre und au Hochziite hots gäe, wo de Walter emol e großes Stuck vu de Kremtorte abgstaubet und denn hälinge dusse hinter em Backhaisle vudruckt hot, bis er s Magegrimme ghet hot. Im Näbezimmer hots au schääne gstreifte Dapete ghet, e paar graamte Bilder vum Boddesee und en mittelalterliche Stich vu Iberlinge.

I de Ecke, wo e Hindeburg-Porträt ghange isch, hot de Vater Denzel emol en Telefunke-Fernseher ufgstellt. Bi jedem Spiil vu de deutsche Mannschaft a de Fueßballweltmoschderschaft dibbe i de Schwiiz isch es Näbezimmer gnaglet voll gsi. Nochem 3:8 gege Ungarn z Basel hond se alle briäket. De Denzel hot zum Droscht e Runde Freibiir usgäe. Des Bilger Lager us de Bigelflasch hot denn schnell dii Gmiäter widder beruuigt, nu de Hambale vu Glöckler isch no lang mit Kopfschittle dogsesse und hot immer widder “Us isch, us isch” vor sich annegmurmlet.

Nu zwä Woche spooter hond dii beide Länder denn widder gegeenand kicket, im Finale z Bern. Obeds um viirtel vor sibbene sind denn, wo dii Deutsche des 3:2 iber d Ziit grettet ghet hond, im Waldhorn alle Dämm broche. Se hond gschriä und dobet. De Schappeler hot mit de Lina ufem Disch danzt und de klää Walter isch vum Garte dusse innegrennt, well er gmont hot, s wär äbbs Schlimms bassiirt. D Stimmung isch ufem Hehepunkt gsi. Me hett denke kenne, mer hättet doch no de Kriäg gwunne und wäret z Moskau eimarschiirt. Und de Denzel hot natiirlich widder Freibiir usgäe. Und it bloos ons. “Trinket, Leit trinket!”, hot er gruefe. Und d Leit hond sich it beitle lo und hond e Uustrinkete vuaastaltet. Und eso hot sich d Lina a däm Obed d Soole vu iire Sandale durregloffe.

Im Fernseher hots ghosse, dass d Mannschaft am nägschte Dag denn miteme Sunderzug vu Thun uf München faare dät. Wiäs de Zuefall hot welle, isch a däm Obed au en Zellner vu Jestette im Waldhorn debii gsi. “Wisset iir, wa!”, hot er gmont, “Mir haltet de Zug aa und wemmer defir au s Gleis blockiire mend!”. Dodemit hot er sin Kittel gschnappt und isch uf sinere schwarze BMW mit Siitewage homzus brettert. “Kummet, do meset mer au na!”, hot de Nochber Hauber breelet. Friä am nägschte Morge sind denn de Glöckler, de Schappeler und de Denzel - de Hauber isch it ufzfinde gsi - mime Brezele-Käfer uf Jestette abegfaare. Dirt aakumme, isch de Baanhof scho iberdloffe gsi vu ufgregte Leit und giiksige Kinder und alle hond ufs Gleis druckt. Vill hond Faane gschwenkt und sind noch e paar Gläsle i beschter Stimmung gsi. Uf emol isch en dunnrige Jubel ufbraust, well i de Ferne de dunkelrote Triibwage zum Vorschiin kumme isch. Do hots ko Halte mee gäe! Alle sind se däm Zug entgegegrennt. Me hot scho vu Wiitem de Max Morlock winke säe und de Lärm vu de Leit isch immer ohrebedäubender worre. De Zug isch langsam i de Baanhof eigfahre und endlich zum Stillstand kumme, well er wäge de Menschetruube jo au it hätt wiiterfaare kenne. “Fußball-Weltmeister 1954” isch ganz groß uf den Zug drufpinslet gsi. Dii Helde hond deutsche Bodde beträte! Alle hond welle d Händ vu de Spiiler schittle, Autogramme ho und d Bolizei isch machtlos denäbe gschtande. Nu onnem, wo “Deutschland, Deutschland iber alles” proleetet hot, hot me eis uf d Schnorre gschlage. Wo no de Fritz Walter mit de Trophäe i de Hand am Zugfenschder gschtande isch, de Rahn no e Mädle, wo iber e Spitzbuebeleiterle bis as Fenschder ufekumme isch, abbussiirt hot, hot de Zug ufs Mol pfiffe, en Ruck gmacht und d Fahrt isch, noch nu fimf Minute, Richtung Singe wiitergange. “Des isch so on vu de seltene Hehepunkt im Läbe”, hot sich de Vater Denzel denkt und hot des unterschribbene Mannschaftsbildle eigsackt, wonem de Toni Turek useglanget hot.

Dii nägschte Däg hots e große Firbete und Butzete im Waldhorn gäe und alls hot sich langsam au widder beruuigt. Dii vu de Schreierei am Sunntig vugelschterte Spatze hond sich widder a d Disch im Biirgarte zrucktraut, zum zwische de Kiiselstei noch e paar Breckele Brot ufzpicke. De viirjäärig Walter hot hinte im Garte miteme Holzschwert umenand buebelet und hot gege imaginäre Kreizritter kämpft. Well der Kog debie d Kohlrabi-Blätter kepft hot, hot em sine Mame no onne gschalleret.

So isch de Walter im Waldhorn ufgwachse, unter de firsorgliche Fiärung vu sinere Mame und em wohlwollende Zuelo vu sim Babbe. Vu de Mame hot er gleert, wa me derf mache und wa it und wiä me sich räet aaschirret. Und se hot em allheck gseit, wenn er widder emol äbbs falsch gmacht und wenn er en Fleck ufem Hemd ghet hot. De Babbe hot en gar niä gscholte und au susch weniger gschwätzt, vu de Fasnetsbräuch und vum Fueßball villiicht. Er hot em Walter eender zeigt, wiä me bim DKW d Zündkerze usenimmt und abbirschtet, oder wiä me d Fenschderläde abbeizt und nei streicht. Bis zu däm Dag, wo de Walter mitere bunte Schuelertiite und em bruune läderne Ranze ufem Buckel firs Foto vor de Wiistorschuel hot posiire mese, isch no e ganze Ziit vugange. Nochträglich isch es em vorkumme, wiä wenn dii Ziit als Goof uubeschwerter und länger gsi wär, wiä sis ganz Läbe denoch. Zmindescht sind vorher d Däg länger gsi, bsunders im Summer. Des sind Ewigkeite gsi. Nochem Ufschto hot er im Garte umenand kalberet, hot mit Maikäfer gschpiilt und miteme Steckele vulauste Igel unterem Heihuufe vorre tribbe. Er isch s Sandbergwägle abegwetzt, vubii a Pfeifelöters Rue, wo vuschteckt i de Menzinger Gärte e Bänkle schtoot, wo friäner dii Kerle mit iire Gspusi busselet hond. Am Pilzkiosk am Hafe dunne hot er sich en Langnese Riesehappe gholt und isch Richtung Liäbesinsel flaniirt, hot s frisch gmääte Gras vum Seesportblatz inhaliirt, d Wolke am Himmel beobachtet und dagdräumt. Er isch mitem Geppel bis Altbirnau usegfahre, woner mitm Hägele im Wald a Liane umegschwunge isch. Denn isch es au emol Ziit gsi, zum dehom Zmittag esse und wenn d Mama gfillte Baprika mit Hackfleisch und Reis ufdischt hot, oder e Herdepfelpirree mitere bruune Soß, Blunz und Zwibble, wo “Himmel und Erde” ghosse hot, denn isch em des e Fescht gsi. Denoch hots mengmol no e Ei im Wasserbad gäe, mit extra vill Vanillzucker. Des hot er als schnell abedruckt und isch denn glei widder usegsauet zum Spiile. Heidemäßig gern hot er sich hinte am Jägerzaun rumtribbe, wenn der frisch gschtriche gsi isch. Wiä der i de Sunne duftet hot! Und wenns emol gräggnet hot, hot er i de Stube i miächtelige Fotoalbe vugilbte Fotos aaglueget, vum Opa und de Oma, woner niä kennegleert hot. De Opa wär “uf Dachau” kumme, hot d Mame truurig gseit. De Walter hot detmols noit vuschtande, wa des hosst. D Oma, eso hot em sine Mame emol vuliggeret, wär denn vor Gram gstorbe. Dii andre Großeltere, babbeseits, vu dene hots konne Bilder ghet. Dii däted ommen im Allgai läbe und “do faaret mer mol na, wenn de greeßer bisch”, hot de Babbe gseit. Dodezue isch es aber niä kumme. Nu zu de Dante Sophie sind se emol usegfahre. Dii hot ime Derfle i de Näh vu Salem ime Buurehaisle gläbt. Alls isch dreckig und speckig gsi, dii vurissene Gardine sind ase vugilbt gsi und usm Roor vum Kooleofe isch de Rueß d Wand abedriälet. D Dante Sophie hot Zaalucke, strubblige grauwiiße Hoor und gichtige, rumpflige Finger ghet, mit dene se em Walter als iber de Scheitel gfaare isch. “Buele, bisch du groß worre!”. A de Kuchewand isch e Foto ghängt vume stolze Maa i Soldateuniform und drunter isch handschriftlich gschribbe gsi “Flieg, Maikäfer, flieg”. D Dante Sophie hot elonig gläbt, nu mit zwä Katze und em Wellesittich. Iberm Kuchetisch isch e bruuns Fliigefangband ufghängt gsi, des spiralig bis fascht uf de Disch abeglangt hot und a däm e Heerschar vu dote schwarze und griäne Fliige beppet isch. I de Stube isch e Kuckucksuur ghange, wo jed Stund e Dirle ufgange isch und de Kuckuck gruefe hot. Gnau z Mittag isch untedanne e no greeßres Dirle ufklappet und do sind denn zwä klääne Päärle vu Schwarzwaldtrachte erschiine, wo sich danzend im Kreis dreet hond. Ufs Mol hots denn dii beide Dirle wider zueghaue und s isch ganz still gsi. Näbe me große alte Mahagoni-Schrank mit Porzellantässle und eme Iiserne Kreiz i de Vitrine isch e imposants Eelgmäld vume reerende Hirsch am Waldrand ghängt.

5

Em Walter sin beschte Freind isch de Hägele vum Nochberhuus gsi. Se hond s gliich Alter ghet und hond all mitenand bolzet. Wos emol e Baustell näbedra ghet hot, hond sich dii beide Siirche nochem Feierobed vu de Bauarbeiter unterm Bauhag durre drolet, wa jo vubotte gsi isch, und hond alls gnau uusgspechdet. Zersch sind se zehelet und de Walter hot eweng Schiss ghet, aber mit “Kumm scho, du Driäle, sei kon Miislepfiifer!” hot en de Hägele triäzet, zum au no i de oberscht Stock vu däm Roobau ufe z go. Do isch en Huufe Baumatrial umenand glege und se hond umenand gnuschderet. S isch ene denn doch e bizzle mulmig worre, wo schiints eifach eso en Zementsack umkeit isch und s en Staub ufgwirblet hot. S isch dunkel worre und s hot aagfange lufte. Ufs Mol hot d Baustellasch tschäpperet, wiä wenn se zämmekrache dät. Do isch denn au de Hägele vuschrocke und dii Holzlatte, woner rumgschwunge hot, isch em uusgfitzt und em Walter vors Bei gflogge. Der isch do driber gstockelet und s hot en anneghaue. Sei Hose isch ufgschlenzt gsi und er hot en Spriäße im Duume ghet. “Heilandzack, wo bin i denn do innetrampet”, hot er sich denkt. Des mit de vurissene Hose hot er denn dehom erkläre mese, wo d Lina en scho Dusse am Sueche gsi isch und en denn gsenne hot herre tschinke.

Mitem Hägele hot de Walter meng e Spiil erfunde. Ons isch e bsunders Uudankbares gsi. Se hond fuule Birre, wo konne Wepse danne rumgnaget hond, vum Bodde ufgläse, hond se uf de Spitz vume Weidesteckele gschdeckt, zum denn dii Birre mit Schwung eso wiit wiä meglich i de Garte vum Nochber Sättele ibere z schleudere. Mit de Ziit hond se des ganz guet druf ghet. Do isch em Hägele des offne Fenschder vum Badzimmer am Nochberhuus ufgfalle. “Wer do neitrifft, hot gwunne!”, hot er de Walter aagschdachlet. Am End vum Nochmittag hot jeder gwunne ghet, well jeder vu dene Buebe zwanzg Mol oder mee do neitroffe hot. Iber d Folge hond se it groß nochdenkt ghet. Des isch denn aber ganz andersch kumme, wo am Obed ufs Mol de Nochber, nochdem der vu de Arbet homkumme isch, im Waldhorn gschdande isch und de Vater hot spreche welle. Dii aaschliißend Standpauke hot de Walter si Läbdag lang it vugesse. Aber er hot konne gfange. Em Hägele, däm sin Vater en Moler gsi isch, hot demsell räet de Ranze vuschlage, isch denn zum Sättele iberegange und hot bis spoot id Nacht däm sei Bad nei gschdriche. Denoch hond se ersch mol en Boge um de Garte gmacht, sind eender uf de Sportblatz ganze, zum Bolze. Do sind au de Halder Fritz, de Holzinger, de Gommeringer und de Regenscheit umeglungeret. Dii hond en echte Läderbolle ghet und hond no on fir is Tor bruucht. Do isch ene de Walter grad recht kumme. Wells vorem Tor all Drecklache gaë hot, isch de Walter a sellem Dag vu obe bis unte vumatscht homgange und mime vuschdauchte Finger. Do hots au nint gnitzt, dass er sinere Mame gseit hot, dass des dii bescht Glanzparad gsi isch, wo d Welt je gsenne hot, besser wiä de Hans Tilkowski. “Suulude!” hot sen abegmacht, “mir vudleidets no mit dir! Du bringsch mi scho no zum Vuzwatzle!” und hot em onne uf d Backe gäe.

Mitem Widderufbau isch es guet vorangange z Iberlinge, me hot sich als i de italienische Iisdiile am Landungsblatz vuluschdiert, dii Greeßere sind mitere Vespa umenand gsauet, Pizzerie sind usm Bodde gschosse und au i de Schrebergärte hond d Gaschtarbeiter vu Italie stolz iire griän-wiiß-rote Fäänle ghisst. Jeds Joor hot me gspiirt, wiä d Läbesfreid greeßer worre isch, d Leit sind besser kleidet gsi wiä glei nochem Kriäg, se hond sich au äbbs gleischdet, sind au emol a de Gardasee gfaare, oder hond sich en Deppichbode vulege lo. Au de Vukeer uf de Stroße hot zuegnumme, näbe de Käfer sind au Leukoblastbomber, Goggos und Isettas umenand gfaare. Dene, wos besser gange isch, selle hond en Borgward ghet oder glei en Mercedes. Z Samschtig morge hots all a de Gasolin-Tankstell d Stroß nab au scho dii erschte Autoschlange gäe. Alle hond welle am Wocheend furtkärrele.

De Walter hots all mege, wenn em d Lina i sim helzerne Marionettetheater Stickle vorgspiilt hot. Se hond “Dridra-drullala” gsunge und de pfurrig Kasperle, mit de rote Backe und de Zipfelhaube, hot denn all mit sinere Pritsche em Räuber oder em Krokodil en Pfitzer gäe, wenn dii d Prinzessin hond entfiäre welle und de Wachtmoschder widder emol gschloofe hot. Am Beschte hot em all gfalle, wiä de Seppl de Pfannekueche grettet hot, wo de Deifel vu de Großmuetter gstoole hot. Den Deifel hot de Walter gar it vuputze kenne. Do hot er als mitgfiäberet und em Kasperle vuratschet, wo desell sich vuschdeckt hot. “Schick di, Kasperle, mach firse, susch frisst der no de ganz Kueche!”, hot de Walter uugeduldig gruefe. Aber d Lina hot all iire Stickle ammel vuseenlich lo uusklinge. Blos omol it, wo e Gwitter blitzschnell ufzogge isch. Grad no hot de Walter sin Stroohuet und e Sunnekrem gege d hosse Sunne bruucht ghet und de Lina isch es hinterem dicke Vorhang vum Kasperletheater nu so abebachet. Aber uugloge, it emol drei Minute spooter isch es denn kebblig und schwarz worre und denn hots aber au scho aagfange zum dunnere und rablo, dass se nu no hond i de Schopf flichte kenne, s Marionettetheater unter de Arm klemmt und dii Bipple schnell inen Gratte gworfe und grettet. Denoch hots denn wiä am Schniirle abegseicht und z ledscht au no e Viirtelstund lang gizebeilet. Wiä schnell s doch mengmol go ka. Do denksch a nint und denn vudwidschts dii aber grad eso!

Und no e Uuglick isch bald druf gschäe! Z Disch hot de Walter ufs Mol aagfange gorgse und wirge. D Mame hot em gseit, er sotts Muul ufmache und hot nu no de Schwanz vu däm Felche gsäe, wo grad no uf em Walter sim Deller glege isch. De Walter hot sich a de Hals glanget und hot ghechlet, isch zersch rot und denn blau aagloffe. “Jesses, der vustickt uns no”, hot d Mame gschriä und de Vater hot schnell handle mese. Zumen is Krankehuus z bringe isch ko Ziit mee blibbe. Er hot de Walter i de Kär abedreit und uf d Werkbank gleit. Mitere Wasserpumpezang hot er de Fischgräte, gege de Strich, usm Hals zogge. De Walter hot do schon bschtimmt e Minut lang nimme gschnuufet ghet. Denn hot er em en Schluuch vum Kompressor is Muul gschdeckt und vorsichtig stoßwiis Luft i d Lunge bumpet. Wo de Walter widder noch Luft gschnappt hot, hot er en i de DKW inneglupft und isch wiä en Berserker is Krankehuus ufegfaare. Do hots e riise Ufregung gäe und de Dokter hot em e Suurstoffmaschge ufgsetzt. Nochere Stund isch es em Walter widder besser gange. Es isch em nu arg drimmlig gsi. De Hals hot em ase wee due und er hot eweng Bluet speuze mese. Aber wa macht des scho, wenn om e zwäts Läbe gschenkt wird? Ob em vu de unterbrochene Suurstoffvusorgung im Hirn en Schade blibbe isch, des hot me it gwisst. Des dät me spooter denn mol senne, hot de Dokter gmonnt. Uf jede Fall sind sine Eltere glicklich gsi, dass es em Walter widder besser goot. Am Obed hot de Walter vu sim Bettle us gloset, wiä se dunne i de Gaschtstub Rock'n'Roll Liäder vum Bill Haley und Peter Kraus luut ufdreet hond. Do isch er abegange und hot gsenne, wiä sine Eltere mitenand wiä d Derwisch gjuchzget und danzet hond. So uusglasse hot de Walter sine Eltere denn niä mee gsäe. De Schappeler isch ase dicht päp ufem Stuel ghängt und hot mitm Duume sine Hoseträger schneppe lo. D Lina hots Buele vor luuter Freid eso fescht a sich druckt, dass er am dicke Buse schiir nomol vuschdickt wär.

Omol im Joor isch uf de Zimmerwiis, däm große Blatz zwischem Friddhof und em Schlachthuus, Joormarkt gsi. Do isch d Mame ammel mim Walter annegange. Se hot gar it welle, aber er hot gmonket und it luck lo. “No gommer halt”, hot se sich erwiiche lo. Do isch de Walter als glicklich gsi. Ufm Markt hots noch brannte Mandle groche, Gwirz und Brootwirscht. D Mame hot sich denn doch au schoofwollene Strimpf kauft und warme Händsche und de Walter hot e Magebrot oder e Zuckerwatte griägt. Iin hond natiirlich dii Ständ mit Spiilziig bsunders intressiirt, do hot er ase lang umenandschwanze kenne. Do hots bunte Drillerpfiife, Käpselepistole, Zuckerstange, Draculagebiss, Luftballon, wo me hot kenne pfutzge lo, Knallerbse, Tröte, Sackmesser und eso wichtige Sache gäe. “Do wird ko Geld vugäggelet”, hot en sine Mame wiiterzogge. Us Luutsprecher hot e ewig gliich Schlagermusig blärret und en Andre hot mime Megaphon Gmiäsrasple aapriise. Er messt jo vuruckt si, hot desell gseit, fir ei kaufte Raspel dät er it zwä, sundern drei, gratis dezue gäe. D Leit sind fasziniirt devor gschdande, sind beluschdigt gsi vu däm Lalle sine Faxe und dumme Sprich und hond amend denn doch viir Rasple i de Schublad ligge ghet, wose niä bruucht hond. Au dii Schiäßbude hot en fasziniirt, wo me mit em Luftgweer wiiße Reerle hot abschiäße mese und wemme troffe hot, denn isch je nochdem endweder e Pfuuefäder, e rote Blastikrose oder e Fäänle vume Fueßballverei abekeit. Dii gliiche Sache hot me au gwinne kenne, wemme e paar Los kauft hot. Do hots aber au große Stoffdiirle, Buppe und Teddybäre gäe. Fir eso äbbs hot me aber vill Los kaufe mese. Des hot em Walter sine Mame aber it welle, wells do sovill Niäte debii ghet hot. “Des sind alles Lugebeitel, dii wellet om nu vudubble. Do gwinnsch ee nint”, hot se gseit. “Junger Mann zum Mitreisen gesucht”, isch ufeme Bappedeckel a de Kass vum Karussell gschdande. Des hot de Walter all dräume lo. Wo gond dii anne und wenn er mitgo dät, dirft er denn au mol widder hom?

Mengmol, wenn de Walter im Garte gspiilt hot, isch de ander Nochber, de Hauber, am Hag gschdande und hot em Beerle oder en Epfel ibereglanget. Au emol e Zeenerle, zum sich Guetsele bim Beck Schänzle z hole. Des isch en milde alte Maa gsi, immer mime Stroohuet ufm Deez. De Hauber hot sich all mit Hingab um sine Rose kimmeret und en Huufe Katze sind ammel mit Gschnurr um sine Bei gschdriche. De Walter hot en gern ghet. Drum hot er it vuschdande, dass sin Babbe als gseit hot: “Monn! Schwätz besser it mit sellem”, aber er hot niä gseit, warum it und de Walter hot au it gfrooget.

Au um de Stammdisch, a däm de Hauber us irgend eme Grund niä gsesse isch, hots seltsame Gschdalte gäe. De Schappeler, zum Biispill, mitere Blooterhose iberm fette Ranze und de speckige Hoseträger. Der hot e Menchsglatze ghet, wo immer glänzet hot, wiä wenn er en Schmotz drufgschmiirt hätt. “De Spiggel”, hond em d Goofe als nochgruefe. Den hot als Bue emol e Kreizotter im Burgbergwäldle bisse und dodevu isch em äbbs blibbe. Genau am Dag, wo i de Ziitig gschdande isch, dass de Staatssekretär Erzberger z Compiègne de Waffestillstandsvertrag unterschribbe hot, isch de Schappeler 18 Lenze worre. Er hot gseit, dass er etzet erwachse wär und drum au firs Vaterland kämpfe wott. Des hond sen aber it lo. Und 1939 isch er denn scho z alt gsi, zum mit uf Pole eimarschiire. Des hot en räet grätig gmacht. Und drum hot ers Läbe lang gsoffe. Wer en emol zum Schrankewärter bim Weschtbaanhof gmacht hot, der