Humanizm E-Book

Delphine Leloup

• Herausgeber: 50Minutes.com (PL)
• Kategorie: Sachliteratur, Reportagen, Biografien
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Seitenzahl: 24

Beschreibung

Humanizm charakteryzował się ponownym odkryciem grecko-rzymskiej starożytności poprzez studiowanie oryginalnych tekstów, ale także ogromnym pragnieniem wiedzy, szerokim rozpowszechnianiem idei, promowaniem języków wernakularnych, wagą przywiązywaną do edukacji i skupieniem się na człowieku. Stawiając człowieka w centrum, humaniści dążyli do większej godności i całościowego przewartościowania świata, w którym żyli. W 50 minut zanurz się w sercu tego wiodącego ruchu w literaturze, odkryj jego głównych przedstawicieli, takich jak Thomas Moore czy François Rabelais, jego główne cechy i wpływ na kolejne pokolenia.

Leseprobe

HUMANIZM

•Kiedy i gdzie? Humanizm to przede wszystkim ruch intelektualny, który powstał we Włoszech w okresie renesansu, czyli pod koniec XV wieku, po czym rozprzestrzenił się na resztę Europy w XV i XV wieku.

•Kontekst? Rozprzestrzeniła się we Francji dzięki wojnom włoskim (1494-1559), licznym podróżom i wymianom między ówczesnymi uczonymi oraz wynalazkowi druku, który umożliwił rozpowszechnianie wiedzy na szeroką skalę.

•Charakterystyka? Humanizm charakteryzuje się ponownym odkryciem starożytności grecko-rzymskiej poprzez studiowanie oryginalnych tekstów, ale także ogromnym pragnieniem wiedzy, szerokim rozpowszechnianiem idei, promowaniem języków wernakularnych, znaczeniem nadawanym edukacji i skupieniem się na człowieku.

•Kluczowi przedstawiciele? Włoch Nicolas Machiavelli (1469-1527), Holender Didier Erasmus (ok. 1469-1536), Anglik Thomas More (1478-1535) oraz Francuzi François Rabelais (ok. 1494-1553) i Michel de Montaigne (1533-1592).

Jak wskazuje łacińska etymologia terminu “humanista” (homo znaczy “człowiek”), humanizm odnosi się, w najszerszym znaczeniu, do ruchu filozoficznego, który patrzy na człowieka, ufając w jego nieograniczony potencjał. Historycznie jednak jest to najpierw ruch intelektualny, potem literacki, który ma swoje korzenie w ponownym odkryciu antyku.

Pierwsi humaniści byli po prostu uczonymi, którzy chcieli wrócić do oryginalnych tekstów klasycznych i studiować je dla siebie. Rozwijali oni precyzyjną znajomość języków greckiego i łacińskiego, ówczesnej retoryki oraz filozofii i literatury starożytnej. Oprócz tego zainteresowania starożytnością, humaniści zwracali również baczną uwagę na listy, które były zwykle pisane po łacinie i dbali o to, aby ich styl był zgodny ze stylem ich starożytnych wzorców, z Cyceronem (106-43 p.n.e.) jako najlepszym przykładem. Jednak uaktualnienie dawnych od i sonetów nie było ich jedyną troską: starali się także wzbogacić języki wernakularne, aby podnieść je do poziomu łaciny. Zwłaszcza francuscy humaniści pragnęli zaproponować godny język swojemu krajowi, który był wówczas w trakcie budowania i poszukiwania swojej tożsamości.

To wezwanie do wiedzy i kreatywności nie jest ograniczone żadną granicą: wiedza podróżuje wraz z ludźmi, którzy ją posiadają. Humaniści kochali mobilność, a ich zamiłowanie do przygód ułatwiało szerzenie wiedzy na całym kontynencie europejskim. Koncepcja Erazma była inspirowana tym okresem.

KONTEKST

WŁOSKI RENESANS

Humanizm narodził się w czasie renesansu, ogromnego okresu odnowy kulturowej, który rozpoczął się we Włoszech pod koniec XIX wieku i dotknął całą Europę w XV I XVI wieku oraz. Był to czas wielkich odkryć we wszystkich dziedzinach (geograficznych, naukowych, artystycznych itp.), z których część miała głęboki wpływ na ludzi renesansu. Dotyczyło to zwłaszcza heliocentryzmu Mikołaja Kopernika (1473-1543), który ustalił, że tylko Słońce jest stałe, w centrum świata, relatywizując tym samym miejsce jednostki we wszechświecie. Odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba (ok. 1451-1506) w 1492 roku, poprzez ujawnienie, że Ziemia jest okrągła i że istnieje jeszcze jeden zupełnie nieznany kontynent, wstrząsnęło również wszystkimi Europejczykami.