Humanisme E-Book

Delphine Leloup

• Herausgeber: 50Minutes.com (NL)
• Kategorie: Sachliteratur, Reportagen, Biografien
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Seitenzahl: 29

Beschreibung

Het humanisme wordt gekenmerkt door de herontdekking van de Grieks-Romeinse oudheid via de studie van originele teksten, maar ook door een immense dorst naar kennis, de ruime verspreiding van ideeën, de bevordering van de volkstalen, het belang dat wordt gehecht aan onderwijs en de gerichtheid op de mens. Door de mens centraal te stellen, streefden de humanisten naar meer waardigheid en naar een grootscheepse herwaardering van de wereld waarin zij leefden. Duik in 50 minuten in het hart van deze toonaangevende stroming in de literatuur, ontdek haar belangrijkste vertegenwoordigers zoals Thomas Moore of François Rabelais, haar belangrijkste kenmerken en de invloed ervan op de volgende generaties.

Leseprobe

HUMANISME

•Wanneer en waar? Het humanisme is in de eerste plaats een intellectuele beweging die in Italië is ontstaan tijdens de Renaissance, d.w.z. aan het eind van de XVe eeuw, alvorens zich in de XVe en XVe eeuw naar de rest van Europa te verspreiden.

•Context? Zij verspreidde zich in Frankrijk dankzij de Italiaanse oorlogen (1494-1559), de vele reizen en uitwisselingen tussen de geleerden van die tijd en de uitvinding van de boekdrukkunst, die de verspreiding van kennis op grote schaal mogelijk maakte.

•Kenmerken? Het humanisme wordt gekenmerkt door de herontdekking van de Grieks-Romeinse oudheid via de studie van originele teksten, maar ook door een immense dorst naar kennis, de ruime verspreiding van ideeën, de bevordering van de volkstalen, het belang dat wordt gehecht aan onderwijs en de gerichtheid op de mens.

•Belangrijke vertegenwoordigers? De Italiaan Nicolas Machiavelli (1469-1527), de Nederlander Didier Erasmus (ca. 1469-1536), de Engelsman Thomas More (1478-1535), en de Fransen François Rabelais (ca. 1494-1553) en Michel de Montaigne (1533-1592).

Zoals de Latijnse etymologie van de term “humanist” (homo betekent “mens”) aangeeft, verwijst het humanisme in de ruimste zin naar een filosofische beweging die naar de mens kijkt en vertrouwt op zijn onbegrensde mogelijkheden. Historisch gezien is het echter eerst een intellectuele en vervolgens een literaire beweging, die haar wortels heeft in de herontdekking van de oudheid.

De eerste humanisten waren niets meer of minder dan geleerden die wilden terugkeren naar de oorspronkelijke klassieke teksten en deze zelf wilden bestuderen. Zij ontwikkelden een nauwkeurige kennis van de Griekse en Latijnse taal, van de retoriek van die tijd en van de antieke filosofie en literatuur. Naast deze belangstelling voor de oudheid besteedden de humanisten ook veel aandacht aan de belles-lettres, die meestal in het Latijn werden geschreven, en zorgden zij ervoor dat hun stijl overeenkwam met die van hun antieke modellen, met Cicero (106-43 v.Chr.) als voornaamste voorbeeld. Het actualiseren van de odes en sonnetten uit het verleden was echter niet hun enige zorg: zij probeerden ook de volkstalen te verrijken om ze op hetzelfde niveau als het Latijn te brengen. Vooral de Franse humanisten hun land, dat toen midden in de opbouw en zoektocht naar zijn identiteit zat, een fatsoenlijke taal aanbieden.

Deze roep om kennis en creativiteit beperkt zich niet tot een grens: kennis reist mee met de mensen die haar bezitten. Humanisten hielden van mobiliteit, en hun passie voor avontuur vergemakkelijkte de verspreiding van kennis over het Europese continent. Het concept van Erasmus werd geïnspireerd door deze periode.

CONTEXT

DE ITALIAANSE RENAISSANCE

eHet humanisme ontstond tijdens de Renaissance, een enorme periode van culturele vernieuwing die aan het eind van de 19E eeuw in Italië begon en in de 15E EN 16E eeuw heel Europa trof:e ene. Het was een tijd van grote ontdekkingen op alle gebieden (geografisch, wetenschappelijk, artistiek, enz.), waarvan sommige een diepgaande invloed hadden op de mannen van de Renaissance. Dit gold met name voor het heliocentrisme van Nicolaus Copernicus (1473-1543), die vaststelde dat alleen de zon vaststond, in het centrum van de wereld, en daarmee de plaats van het individu in het heelal relativeerde. De ontdekking van Amerika door Christoffel Columbus (ca. 1451-1506) in 1492, door te onthullen dat de aarde rond is en dat er nog een totaal onbekend continent bestaat, deed alle Europeanen opschrikken.