5,99 €
Mehr erfahren.
- Herausgeber: BoD - Books on Demand
- Kategorie: Für Kinder und Jugendliche
- Sprache: Deutsch
- Veröffentlichungsjahr: 2024
Solis lebt mit seiner weisen Grossmutter in inniger Verbindung mit allen Tieren und Pflanzen. Von ihr erfährt er alles über die Welt. Was ist zum Beispiel der Abend des Jahres? Und was macht die Nacht des Jahres mit den Menschen? Eines Tages begibt sich Solis ungewollt auf eine lange Reise, die ihn ins Ungewisse führt. Wird er unbeschadet zurückkehren? Und kann eine weisse Taube ihm dabei helfen? Was hat es mit den geheimnisvollen Beeren auf sich, die Solis im Wald findet? Hat das Verschwinden der Grossmutter etwas damit zu tun? Ein Märchen für Erwachsene und Kinder!
Das E-Book können Sie in Legimi-Apps oder einer beliebigen App lesen, die das folgende Format unterstützen:
Ähnliche
Gewidmet der Grossmutter in jeder Familie und der Grossmutter in jedem von uns
Նվիրվում է բոլոր տատիկներին,և այն տատիկին,որն ապրում է մեր մեջ:
DIE VERLORENGEGANGENE GROSSMUTTER
Es war einmal eine alte Frau, die lebte in einem ruhigen Dorf an einem breiten Fluss, der in einen grossen See mündete, am Rande eines tiefen Waldes, über dem ein wunderschöner Berg in all seiner Schönheit erstrahlte. Ihr ganzes Leben hatte sie mit dem Sammeln von Kräutern verbracht und allen Menschen geholfen, die in ihre bescheidene Hütte kamen.
Eines frühen Morgens, als sie gerade wieder Kräuter sammelte, hörte sie auf einmal ein fröhliches Lachen. Sie schaute sich nach allen Seiten um, konnte jedoch niemanden entdecken. Das Lachen ähnelte dem lichtvollen Klang eines Glöckchens. Plötzlich mischte sich in diesen Klang eine sehr weiche und liebevolle Stimme. Sie wandte sich zu der Stimme um.
Mit Bewunderung erkannte sie eine hochgewachsene, weiss schimmernde Birke, die zu ihr sprach. Noch nie zuvor hatte ein Baum mit ihr gesprochen.
«Geh hinunter zum Fluss in die Richtung, aus der die Sonne scheint, und du wirst sehen.»
ԿՈՐԱԾ ՏԱՏԻԿԸ
Ժամանակին մի ծեր կին կար և ապրում էր խաղաղ մի գյուղում՝ ընդարձակ գետի մոտ: Գետը հոսում էր դեպի խիտ անտառի եզրագծի մոտ գտնվող մեծ այն լիճը, որից վերև լեռն էր շողում իր ողջ հմայքով: Նրա կյանքն անցնում էր խոտաբույսեր հավաքելով ու բոլորին օգնելով, ով որ գալիս էր իր համեստ խրճիթը:
Վաղ մի առավոտ, երբ նա սովորականի պես խոտաբույսեր էր հավաքում, հանկարծ լսեց ծիծաղի ձայն: Նայեց շուրջբոլորը, բայց ոչ մեկի չնկատեց: Ծիծաղը զանգակի թեթև զնգոց էր հիշեցնում: Հանկարծ այդ զնգոցին միախառնվեց փափուկ ու սիրառատ մեկ այլ ձայն: Շրջվեց դեպի ձայնը: Զարմանքով նկատեց, որ իր հետ խոսում է ճերմակ, շողշողացող մի կեչի: Ծառը նախկինում չէր խոսել երբեք:
«Իջի՛ր գետի այն ուղղությամբ, որտեղից փայլում է Արևը, և կտեսնես:»
Die alte Frau nahm ihren Korb, der mit verschiedenen Kräutern halbgefüllt war, auf und ging durch Bäume und Sträucher und über eine Blumenwiese zum Fluss hinunter.
In der angegebenen Richtung sah sie auf dem Fluss in einem Kreis aus zwölf grossen Wasserlilien eine Wiege, in der ein Kind lag, das in den Himmel blickte und voller Freude die Sonne anlachte. Eine weisse Taube erschien über dem Kopfende der Wiege, hielt in der Luft an und flatterte auf der Stelle. Die Stimme der schlanken Birke ertönte aus dem Wald herüber: «Dieses Kind wurde dir gesandt. Nimm es mit nach Hause und in deinem Herzen auf, als wäre es dein eigenes.»
Ծեր կինը վերցրեց իր զամբյուղը՝ լցված կիսով չափ խոտաբույսերով, ու քայլեց ծառերի, թփերի միջով, ծաղկաշատ մարգագետնով իջավ դեպի գետը:
Այնտեղ՝ գետի վրա, տասներկու մեծ ջրաշուշանների շրջանակում, օրորոց տեսավ, որի մեջ պառկած էր մի մանուկ, զվարթ հայացքը երկնքին՝ երջանիկ ժպտում էր Արևին: Օրորոցի գլխին ճերմակ մի աղավնի հայտնվեց, հետո անշարժացավ օդում ու թռավ: Անտառից նորից հնչեց սլացիկ կեչու ձայնը. «Այս մանկանը քեզ են ուղարկել: Տա՛ր նրան քո տուն ու պահի՛ր քո սրտում, որպես քո երեխայի:»
Die alte Frau watete ins Wasser, hob das Kind behutsam aus der Wiege und legte es in ihren Korb auf die wohlduftenden Kräuter. Dann machte sie sich mit dem Kind auf den Weg zurück durch den Wald zu ihrer heimeligen Hütte.
Tagein tagaus vom frühen Morgen bis zum späten Abend kümmerte sie sich nun liebevoll um dieses sonnenhafte Wesen. Das Kind wuchs zu einem fröhlichen und kräftigen Knaben heran. Die alte Frau war für ihn wie eine Grossmutter und er nannte sie zärtlich «Nonna», was Oma bedeutet. Sie tat alles, damit es ihrem Sonnenwesen stets gut ging und er keine Sorgen hatte. Sie nannte ihn nach der Sonne, die er bei ihrer ersten Begegnung angelacht hatte, «Solis». Sie brachte ihm mit ihrer Liebe und Fürsorge den Himmel auf die Erde.
Im Sommer ging sie oft mit ihm in den Wald. Dort sammelten sie zusammen die verschiedensten Kräuter. Sobald Solis zusprechen anfing, sprach er nicht nur mit seiner lieben Omi, sondern auch mit jedem Kräutlein, das er sammelte. Alle Tiere des Waldes und alle Vögel, denen sie begegneten, begrüsste er und unterhielt sich mit ihnen, sie waren seine Freunde und ihm wie Brüder und Schwestern.
Ծեր կինը ջուրը մտավ, զգուշորեն վերցրեց երեխային օրորոցից ու դրեց իր զամբյուղում՝ անուշահոտ խոտաբույսերից հարդարված անկողնում: Հետո անտառի միջով երեխայի հետ ճանապարհ ընկավ դեպի իր հարմարավետ հյուղակը:
Ամեն օր, վաղ առավոտից մինչև ուշ երեկո, նա գորովանքով խնամում էր արևոտ իր էակին: Փոքրիկը մեծանում էր, երջանիկ և ուժեղ տղա էր դառնում: Ծեր կինն ասես նրա տատիկը լիներ, և տղան նրան փաղաքուշ անվանեց «Նոննա», ինչը «տատիկ» է նշանակում: Տատիկն ամեն բան անում էր, որ տղան ապրեր ապահով ու չանհանգստանար կյանքում ոչինչի համար: Նա տղային անվանեց Սոլիս, քանի որ ժպտում էր փոքրիկն Արևին, երբ տեսավ առաջին անգամ: Իր սիրով տղային երկրային դրախտ պարգևեց, սեր ու գորով:
